Chapter 13

7 1 0
                                    

Strong sense of trust, that is what I had when I let the relationship grow between us. Maybe I am over exaggerating for feeling so much but I have faith in him, I have faith that he will stay no matter what.

I was afraid of letting people in because this is how I am but I trust him, I trust that he won't be just like anyone.

I trust that he won't be like my biological father...

Long time ago we were seatmates, the one who tolerates and the one who tried to push people away.

But now we are best friends, he stands for me while I let myself depend on his protection.

"You're rude!" sigaw ng kaklase ko nang ibalik ko pabalik sa kanya ang bola na binato na naman nila sa akin.

I rolled my eyes. Just how many times are they going to play the victim? Walang Noah sa paligid kaya walang pipigil sa akin no.

Magsasalita na sana ako ng may magsalita sa likod ko. "Mali. Malakas siya, in English, strong at and rude at strong ay dalawang magkaibang Salita. She's strong kaya hindi niya hahayaang ma bully siya,"

I look at him. Hindi ko mapigilan na ngumiti sa sinabi niya. "To stand up for me in this kind of situation is new, ginawa mong career ang pagiging mag bestfriend natin ha?"

"Bakit pa tayo mag kaibigan kung papanig na naman ako sa kanila? Tsaka tapos na akong pangaralan ka, gaya nga ng sabi mo, all your life you've never been the bigger person, kung masama sila sayo, mas masama ka. Ayaw kong baguhin ka, defense mechanism mo yan e, basta ba hindi ikaw ang nagsimula nang away,"

I tap his shoulder. "Okay best boy. You know me too well."

If you could show validation in human form, it would be him, he makes me feel safe with almost everything.

"With Noah I feel like it is safe to say my thoughts no matter how messy they are, with him I feel safe to feel what I feel inside without thinking na iisipin niya na ang pangit naman ng mindset ko. I can act however I want and he won't judge me for it. He makes me feel safe and free to be myself,"

Nagulat ako nang hawakan ni Amalia ang ang magkabilang balikat ko. "Be honest with me," seryoso niya akong tinignan sa mga mata ko. "You're falling for him, aren't you?"

Hindi ko alam kung bakit pero bigla na lang lumabas ang ngiti sa mga labi ko. "Am I?" it was a question but it feels like Amalia got it as a confirmation.

"You're falling Kalia! You like Noah Fabaroa!"

Wala na akong sinabi pagkatapos niyang sabihin yon. Maybe I am, and that explain my heart crazily beating fast because of him.

Kagaya na lang ngayong gabi at dahil lang sa kasama ko siya...

"Ihahatid na kita ng 9 ha? Oras na, kailangan mong magpahinga baka ma late ka bukas," Hindi ko siya pinansin, I just wanna be with him a little bit longer! 

Kapag siya kasi ang kasama ko wala na akong paki sa pahinga, I can be awake 24/7 if it is him I am with. Kapag kasi umuwi na ako panigurado, matutulog na lang ako. Others may like sleeping but sleeping for me is just an escape from sadness, loneliness.

"I'm waiting for shooting stars," I said as I looked up at the sky.

"Shooting stars..." Bulong niya. Naramdaman ko ang paglipat ng tingin niya sa akin kaya tinignan ko rin siya. "Hindi ba't kapag nalaglag na ang shooting star, yun na rin ang katapusan nila?"

Nagkibit balikat ako. Why does he think so deeply?

"Ewan ko, I just wanna wish,"

He nodded before he look at the sky. "Hindi ba nakakalungkot humiling sa mga shooting stars? Dinadalangin mo na may mangyari o di kaya naman ay may mag simula at ang kapalit non ay ang katapusan nila..."

Serendipitous ConvergenceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon