꧁͢✨͢BabyBiscuits_Hyunİn✨͢꧂͢

17- Demir Sopa 🍪

"sadece ben uyuyasaya kadar yanımda kal. Korkuyorum"
Hyunjin yanına oturdu ve gülümsedi
"buradayım"
"uzan!"
" t-t-t-tamam"

Hyunjin yanına uzandığı an nefes alamamaya başladı. Aynı yatakta yatıyorlardı resmen.
RESMEN AYNI YATAKTA YATIYORLARDI
içinden onu ne kadar sevdiğini söylemek geliyordu ama yapamıyordu işte.
Kahretsin ki yapamıyordu

İnnie'nin yavaşlayan nefes sesleri onun da gözlerine etki etti. Dün geç uyumuştu ve uykuya karşı hassastı.
Gözlerini kapattı ve Jeongin'in nefes sesleri arasında uyuyakaldı dakikalar içinde

1,5 saat sonra

"hy-hyunjin!!"
Ağlayan Jeongin ile gözlerini açtı Hyunjin.
"ne oluyor! İyi misin!"
Ağlamasına dayanamıyordu, kendini berbat hissettiği tek an buydu işte. Bebek ekmeğini ağlarken görmek
Jeongin onu elinden çekiştirdi
"Renjun dış kapıda"

Oldukça sakin bir şekilde kalktı
"jeongin son kez söylüyorum. Ölmeyeceksin"
Ama ne yazık ki zorlanan kapı bu cümleyi çürütüyordu.

Hyunjin dolabın gizli bölmesideki bütün acil durum nakitlerini aldı, resmen bu içi dolu bir para çantasıydı
"gelen renjun mu yoksa köpekleri mi?"
"Renjun."

Onu parayla ikna edemezdi ki.. Renjun bizzat Jeongin'in ölüsünü görmek istiyordu. Bunu hiçbir dolar hiçbir euro karşılayamazdı.
Ama Renjun da insandı değil mi? S*kine tekmeyi yediği an yığılırdı.

Evet, hyunjin dövüşçü bir zengindi
Onu anlamak ve anlatmak çok zor

Çantayı aldı ve Jeongin'in elini tuttu kızararak.
"hadi taşınalım innie, bu ev beni boğuyor "
"kapıdan çıkamayız ki"
" yıllarca bu anı bekledim"
Gülerek diğer odaya geçti. Burası sıradan bir yatak odasıydı
Ellerini çabuk tutarak o Odaya girdiler ve kapıyı kilitlediler
Hyunjin yastığın altından bir anahtar çıkardı ve elini gümüş detayların olduğu duvar kağıdına götürdü
Elleriyle yokladıktan sonra saniyeler içinde güzelim duvar kağıdını söktü ve arkasındaki kapıyı ifşa etti.

"Oha artık"
" her zaman 2. Planım vardır yang jeongin. Bu yüzden bana güven diyorum."
Kapıyı açarken zorlanan kapı kırıldı ve Renjun evi aramaya başladı. Hyunjin eliyle hıçkıran Jeongin'in minik ağzını kapattı

"daha önce hiç ajan filmi izledin mi?"
"evet?"
" sen bir ajansın ve bu kapıyı sessizce geçip garaja ineceksin. Saklan ve beni bekle"

Yatak odasının kapısı açıldı ve Renjun bütün detaylarıyla canlı canlı karşılarına dikildi
"game over hwang hyunjin"
"koş innie"
O kapıdan geçip koşmaya başladığında Renjun ilk hedefi olan hyunjini boşverip Jeongin'in koştuğu yöne doğru koşmaya başladı. Bir kaç adım atamamıştı ki Hyunjin boğazına yapıştı
Boğuşma sırasında Renjun yazılı olmayan kavga kurallarını ihlal edip arka cebinden bıçağı çıkarttı ve Hyunjinin boğazını deli gibi sıkmasına izin vererek birkaç saniye içinde hyunjinin bedenine üç kez bıçak sapladı

Hyunjin'in acı bağırışını duyan Jeongin garaja ulaşmıştı. Geri dönüp ona yardım etmek istiyordu ama korkusu ona engel oluyordu ayakları gitmiyordu işte, beyni kendini koruması gerektiğini söylüyordu kalbi hyunjini..

Hyunjin direncini kaybederken Renjun'un Jeongin'e dokunma ihtimalinin korkusuyla güç buldu ve elini kanayan karnından çekip bütün gücüyle boğazına çöktü dişlerini sıkarak.

Güneş gibi saçlarına kanlar damlıyordu elinden ve boynundan, gerçekten oyunun sonuna gelmişlerdi ikisinden biri pes edecekti ya da bilincini kaybedecekti

Hyunjin kapanan gözlerine küfür etti ve kollarını fark etmeden serbest bıraktı. Göremiyordu, gözlerine sanki bir perde inmişti
"kaç.. Jeongin.."
Onu duyamazdı ki.. Sesi çıkmıyordu nerdeyse.
Renjun ayağa kalkabilen taraf oldu ve son tekmesini hwang'ın karnına atarak oyunu kazandı..

Kapıdan sağlam adımlarla geçiyordu zafer duygusuyla
"nerdesin hyunjinin bebek ekmeği? Seni yiyeceğim "

Karanlık garajın lambalarını el yordamıyla bulup açtı
"ışıkları açamayacağımı mı sandı-"

...

Hyunjin gözlerini açtığında etrafta kimse yoktu, kanamasını unutarak birden doğruldu ve iğrenç bir batma hissi ile baş etmek zorunda kaldı, Renjun gitmişti!
RENJUN JEONGİN'İN YANINA GİTMİŞTİ
Başaramamıştı..

Sendeleyerek garaja girdi ve o süre boyunca dua etti

Tanrım, biricik sevdiğimin ölüsünü görmeye hazır değilim. Lütfen beni böyle cezalandırma, ne istersen yapacağım.. Daha sık dua edeceğim..

Garaja girdiğinde yere yığılmış Renjun'a ve elinde demir bir sopa tutan Jeongin'e baktı.
"inanmam"
" ona öyle bir vurdum ki sorma hyunjin. Kimse benim sevdiklerime dokunamaz"
Hyunjini baştan aşağı süzdü
"kan! Üzerinde kan var!"
" Renjundan bulaştı ben iyiyim"

Arkalarında duran arabaya yöneldi hyunjin.
"beyefendi, gidiyoruz"
Ellerini kollarını sallayarak arabaya yürüdüler ve o ihtişamlı evi çeşitli anılarla gerilerinde bıraktılar..

Yolda jeongin kendini geri atarak ağlamaya başladı yine
"sence Renjun'un canı yanmış mıdır?"
" O seni öldürmeye çalıştı.neden bunu düşünüyorsun"
" hayatımda ilk defa birine vurdum. Hemde DEMİRLE"
Gözlerini kıstı tıpkı bir tilki gibi, kararlılığını geri kazandı

"o da sana vurdu. Karnını kanatmış, iyi ki vurdum. Pis adam!"
" ben seni koruyacakken sen beni korudun. İşe bak"
"seni korudum mu?"
" evet"
Jeongin güldü
"ehehe"
Buna çok sevinmiş gibiydi, birkaç kez kendini alkışladı ve kutladı.
Hyunjin gülümsedi canı acıya acıya
"aferin innie, hayatımızı kurtardın"
" bu gece ölmediğimiz için çok mutluyum"

Hyunjinin ikinci planı olan yedek ev, fazla uzakta değildi ama varlığından felixin bile haberi yoktu. Bu gizli bir ikinci plandı

"yeni bir eve gidiyoruz İnnie"
" odam olacak mı?"
" en güzelinden hem de"

Eve gider gitmez pansuman yapmayı planlıyordu hyunjin. Bir yandan da Jeongin'e tekrar aşık olmakla meşguldü.
Artık o kesinlikle küçük bir çocuk değildi. Elinde demir sopa* ile gördüğünde emin olmuştu.
O, korkularını aşıyordu hayatını kurtarmak uğruna.

O kadar güzelsin ki seni severken senden özür diliyorum. Asla sana yakışır biri olmadım bir tanem. Asla senin kadar masum olamadım ve sende artık en az benim kadar suçlusun.
Suç ortağım ol Yang Jeongin.
Gözlerini gözlerime yasla ve suç ortağım ol.

...

Eve girdiklerinde Jeongin aynı heyecanla evi dolaştı, kendini lavaboya kapatan Hyunjin'i görmedi bile

Hyunjin suyla temizlediği yarasını bağırmamaya çalışarak gizli çığlıkları ile sardı. O kadar derindi ki kan püskürüyordu adeta, birkaç kere üst üste sardı ve yürüyemeyeceğini fark etti

"jeongin bakabilir misin?"
Kilitlediği kapıyı açıp jeongin'i bekledi
"odalardan birine gitmeme yardım eder misin?"
" o pis adamın seni yaralandığını biliyordum. Bir daha bana yalan söyleme"
" özür dilerim"

Hwang hyunjin'e özür dileten hayat bize neler yapmazdı..

Jeongin koluna girdi ve salona gitmesine yardım etti.
Tam oturacakken onu durdurdu ve karnına değmemeye çalışarak sarıldı

"senin için çok korktum"
"arkadaşının arkadaşı için neden bu kadar korkuyorsun?"

Onu kendi silahıyla vurduğunu sanıyordu ama Jeongin sandığından daha ayıktı herşeye karşı.

"seninle aynı sebepten dolayı"

Sıçtık.. Yıllarca sakladığım sır..
Yalan oldu..

***********........ **********
Selamlaaar.
Evet jeongin öğrendi hyunjin'in aşkını..

* demir sopa'nın hikayesini öğrenmek isteyenler yorumlara yazsın.