꧁͢✨͢BabyBiscuits_Hyunİn✨͢꧂͢

18- Seni Şey Ediyorum 🍪

"seninle aynı sebepten dolayı"

Hyunjin B planı olarak aptala yatmayı seçti, tabi ki başarabilirse..
Denemeye değerdi
"ne dolayı???"
Yapamadı..

Jeongin yukarı doğru baktı yardım ister gibi buraya kadar gelmişti artık geri dönüş yoktu, boşver deyip geçmek istemiyordu. Artık hyunjini Arkadaşının Arkadaşı gibi hissetmiyordu. En önemlisi onu arkadaşı olarak hissetmiyordu.

Red edilecek olma ihtimalinin verdiği gerginliği saklayamasa da bugüne kadar düşüncelerini ve hislerini asla saklayamamıştı, bunun verdiği yük daha ağırdı.

"neyden bahsettiğimi biliyorsun"
"AHH YARAM JEONGİN! YARAM SANIRIM DAHA ÇOK KANIYOR"
"kalk kalk hastaneye gidiyoruz"
" deli misin innie? Her yerde Renjun'un köpekleri varken mi?"

Doğru..

"o zaman ben pansuman yapacağım"
" olmaz. Kandan deli gibi korkuyorsun"
" seni kaybetmekten de deli gibi korkuyorum."
Durdu ve doğru zamanın bu olduğunu düşündü
"neden biliyor musun? Neden.. Çünkü seni şey ediyorum, bu yüzden sana birşey olmamalı"

Seni şey ediyorum..

İşte inniemizin duygularını ifade etme şekli buydu. Şey etmek..
Elinden gelmiyordu, çıkıp da seni seviyorum diyemiyordu, her an hyunjin ona
'ne saçmalıyorsun'
diyecek diye ödü kopuyordu. Ne zaman Hyunjin onun için bu konuma gelmişti bilmiyordu ama gelmişti işte. Önemli olan buydu

Hyunjin yandan sırıttı '' ne ediyorsun '' biliyordu ne zamandır biliyordu ama duymak için canını verirdi. ciddi ciddi verirdi artık tanıyoruz Hyunjin'i.. Jeongin kolyesi ile oynamaya başladı, işe yaramayacağını biliyordu ama o da hyunjin'in taktiğini denedi '' neyi ne ediyorum?? '' Hyunjin histerik bir kahkaha attı ve saniyesinde geri kaşlarını çatarak Jeongin'e gözlerini kilitledi. '' benimle oyun mu oynuyorsun İnnie? Seni yıllarca bekledim ve duymak istedğim sikimsonik bir seni seviyorum. Bunu yapamıyorsan sorun yok, kimse kimseyi sevmek zorunda değil''

'' yıllardır mı?'' Hyunjin gözlerini devirip odadan çıkmak üzere dikkatlice ayağa kalktı. Yarasına dikkat etmek zorundaydı.. Jeongin bu detayı unutarak elinden çekip sertçe oturtturdu onu. Göz temasını zor da olsa sağladı ve elini onun kalbine götürdü, sözcükleri toparlayamıyordu ki..
'' sana seni seviyorum demek istemiyorum. ''

Hyunjin red edilmişliğin acısını tadıyla gözlerini kıstı

''yapma Jeongin..Zaten canım acıyor..Biraz daha yavaş söylemeliydin'' '' Dinlemiyorsun.. Biz basit bir seni seviyorumdan ibaret değiliz. '' '' sana aşık olduğum için özür dilerim Hyung. Çok belli ettiğim için de..'' "Jeongin. sen ciddisin.'' ağlayamıyordu, ah bir ağlayabilse utancı azalacaktı ama olmuyordu, en azından ağlamanın verdiği utanç bu hissi bastırabilirdi. Ellerini yüzüne kapattı küçük İnnie. Onun yüz ifadesini görmek istemiyordu.

kendi kollarını dıştan saran iki kol şaşırmasına neden oldu. Hyunjin ona sarılıyordu, başını innie'nin saçlarına gömmüş sarılıyordu. Fısıldadı ''Ağlama, güzel gözlerini terk eden yaşlar olmasını istemiyorum''
Jeongin başını kaldırdı ve yüz yüze geldiler, biraz fazla yakın bir yüz yüze gelmeydi bu. Hyunjin tek nefese gülüşünü sığdırıp Miniğinin yanağını okşadı
" şimdi benim bebek ekmeğim beni mi seviyor?"
"Sana sırılsıklam aşık hyung"

Hyunjin kendini geri çekti ve kucağına bir yastık koydu, başını yastığa gömdü ve "A" sesiyle bağırmaya başladı. İnniemiz gülmemeye çalışsa da yapamıyordu, Hyunjinin bu yanını bilmiyordu