Anlaşma

8. Bölüm

Canım okurlarım, canım hayalet okurlarım, canım yıldıza basan okurlarım, canım asla yorum yapmayan okurlarım...

Yorum yaparsanız motivasyonum yükselir, motivasyonum yükselirse bölüm çabuk gelir. Bu kadar basit...

Sınır koymak asla bana göre değil ama oylarınızı görüyorum, yapabileceğiniz yorum potansiyelini de görüyorum. O potansiyelin altında kalınca da bölüm yazmak istemiyorum...

Satır arası duygu ve düşüncelerinizi paylaşmayı unutmayın canlarım :)

💕

_____

"Esma hemen gelmen gerekiyor, hemen!" salonun içinde mekik dokumaya devam ettim.

"Sırma abla ben ne yapabilirim ki? Hâlâ Türkiye'ye uçuş yok."

"Kafayı yiyeceğim ya! Burada olman gerekiyor Esma!" derin bir nefes aldım. "Tamam şöyle yapıyoruz. Sen oradan Bulgaristan'a ne bileyim yakın bir ülkeye uç işte. Oradan da buraya gelirsin."

"Abla pahalıya patlar bize. Bir hafta sonra geleceğim zaten. Bir sorun mu var yoksa? Arya iyi mi?" dedi endişeyle. Sonuçta eninde sonunda öğrenecekti, zaten öğrenmesi de gerekti.

"Esma ben evleniyorum!" kısa bir sessizlik oldu ardından bir kırılma sesi geldi.

"Esma iyi misin?"

"İyiyim şey bardak kırıldı." dedi. "Abla sen ciddi misin? Kiminle evleniyorsun? Sevgilin vardı da bizden mi sakladın?" art arda sorduğu sorulardan sonra nefesimi verdim.

"Anlatacağım Esma anlatacağım. Şimdi yanımda olman gerekiyor. Sana ihtiyacım var."

"Abla sakin ol. Bulgaristan'a en erken uçuşa bakacağım. Senin başın dertte değil dimi?" salona giren Yaman'la göz göze geldik. O geçip koltuğa otururken ben dolaşmaya devam ettim.

"Hayır değil Esma. İyiyim, sen gelince daha iyi olacağım." sesimi biraz alçalttım. "Biletlere bak ve bana haber ver. Sana para göndereceğim." "Tamam" dedi.

"Dikkatli ol. Getireceğin eşyalar çok olduysa bırak onları, ya da sat, ver birine ne bileyim!"

"Çok gerginsin." dedi. "Beni de geriyorsun. Halledeceğim ben merak etme." haklıydı. Kendimi o kadar çok gergin hissediyordum ki..

"Tamam dikkat et. Görüşürüz." "Görüşürüz." telefonu kapatıp koltuğa oturdum. Yaman kollarını dizlerine yaslayıp elindeki bardağı sehpanın üstüne koydu. Yine büyük ihtimalle elma suyu içiyordu.

"Gergin gözüküyorsun, bir sorun mu var?" başımı iki yana salladım. Evlenecektik, bu bir sorun sayılır mıydı?

"Hafta sonu sözde düğünümüz var. Sence de gergin olmam normal değil mi?"

"Bizim için gerçek bile değil Sırma." kaşlarım çatılmıştı.

"Evet bizim için gerçek değil ama onca misafir ve ailen için oldukça gerçek!" dedim. "Bilmiyorum sen daha önce kaç kere evlendin ama benim ilk ve sahte evliliğim!" sesim istemsizce yüksek çıkınca doğrulup kapıya doğru baktı.

"Arya uyuyor." dedi. "Ayrıca evliliğimiz gerçek olacak biliyorsun."

"Bundan bahsetmiyorum Yaman..." beklemediğim bir anda uzanıp ellerimi tuttu.

"Seni anlıyorum, özür dilerim. Sadece belki rahat davranmam seni rahatlatır diye düşünmüştüm. Ben de senin kadar olmasa da gerginim. Şöyle düşün, düğünü yapacağız ve her şey bitecek. Davetlilerin neredeyse hiç birini bir daha görmeyeceksin, bitecek gidecek. Tamam mı?" başımı salladım. Ellerini ellerimden çekince bir an afalladım, ben de çekip kucağıma koydum. Bana noluyorsa!