Anlaşma

11. Bölüm

Selam. Bölüme geçmeden küçük bir şey söylemek istiyorum.

Satır arası duygularınızı belirtin dediğimde tıkları çıkmayan okuyucularım yeni bölüm ne zaman diye soruyorlar. 

Size cevap olarak bir önceki bölüme gelen bir yoruma verdiğim yanıtı okumanızı isterim. İsterseniz dediğim gibi önceki bölüm yorumlarına gidip bulabilirsiniz, bulamadıysanız profilimden panoma girip sizden biri için kopyala yapıştır yaptığım yanıtı okuyabilirsiniz.

Umarım okuyup beni biraz olsun anlamışsınızdır.

Sizleri seviyorum ve size karşı elimden geldiğince hepinize cevap verip konuşmaya çalışıyorum.. neyse bölüme geçelim, bundan sonrası vicdan meselesi..

💕

_____

"Projenin son halinin taslaklarını getirir misin? Toplantı başlamadan bir daha göz gezdireyim." Sinem kucağında taşıdığı dosyaları karıştırdı ve içlerinden bir tanesini çıkarıp masanın üzerine koydu.

"İsteyeceğinizi tahmin etmiştim. Başka bir şey var mı?" 

"Hayır canım. İşlerine geri dönebilirsin." hafifçe gülümseyip odadan çıktı. İki kişiyi asiste edip odalar arasında mekik dokumasına rağmen şu üç günün içinde bir kere bile yakındığını görmemiş, hissetmemiştim. İşini gerçekten severek yapıyordu.

Bıraktığı dosyayı önüme alıp son bir kez inceledim. Bu proje ben işe başlamadan çok önce alınmıştı ve şuan bitmek üzereydi. Bir kaç dakika sonra eksik olmadığına emin olunca dosyayı kapattım ve saate baktım. Toplantının başlamasına on dakika vardı. Koltuğumdan kalkıp dosyayı elime aldım. Odadan çıkıp asansöre yöneldim. Binip bir kat aşağıda indim. Toplantı odasına yürürken aklıma Arya geldi. 

Düğünden üç gün geçmesine rağmen çoğu şeyi düzene sokmuştuk. Esma, Arya'ya bakmaya devam ediyordu. Aslında sözleşmemde evden çalışabilme imkanı da vardı ama şuan bunun için erkendi.

Kapısı açık olan toplantı odasına girip masadakileri gülümseyerek selamladım ve yerime geçtim. Neredeyse herkes buradaydı. Biraz sonra içeri Yaman ardından Serkan onun ardından ise Sinem girip kapıyı kapattı. Yaman masanın başındaki yerine otururken Serkan onun sağ tarafındaki sandalyeye oturdu. Sinem de onun hemen karşısına benim yanıma oturunca toplantı başlamış oldu.

Yarım saatin ardından Yaman son sözleri söyleyerek toplantıyı bitirdiğinde önümde açılmış dosyaları kapattım. Herkes yavaş yavaş odayı terk ederken Serkan konuştu.

"İki kat aşağıda boş bir odaya rastladım. Sahibi yoksa konuyorum kardeşim."

"Bakıyorum kalıcısın. Dönersin sanmıştım." dedi Yaman. Serkan gevşekçe sırıtıp arkasına yaslandı.

"Amerika'nın kızları sarmıyor artık. Biraz da buralarda takılayım." diyip göz kırptı. İfadesizce ona bakmayı sürdürdüm. Pezevenk olmasa özünde iyi çocuktu..

"Sana bir şey demiyorum Serkan. Zira yaklaşık on beş yıldır demekten dilimde tüy bitti. Allah seni nasıl biliyorsa öyle yapsın." Yaman sakinliğinden ödün vermeyip konuştuğunda Serkan gözlerini kıstı.

"Cık cık cık gerçekten seni çok ayıplıyorum bu aralar. Evlilik, aşk seni değiştirmiş kardeşim." bana döndü. "Kusura bakma Sırmacığım. Bu hep böyleydi ama evlenince daha da çekilmez oldu."

"Serkan!" 

"Tamam tamam. Her neyse artık burada olduğuma göre bana da bir asistan lazım. Şu ben Amerika'ya gitmeden önceki asistanım, neydi adı.. hah Burcu! Üff bir içim suydu. Onu tekrar-"