Baka Balang Araw

Kabanata 12

Kabanata 12

Date

Umayos sa pagkakatayo si Alev ay pinasadahan ang buo kong katawan. Namataan ko kung paano niya mariing kinagat ang kaniyang mapupulang pang-ibabang labi. Well, I really can't deny how beautiful creature this man was.

He's the greatest and almost perfect person that God had created.

Masyado siyang perfect.

"Stop wearing those clothes, Alina, hear me?"he asked possessively which made me frown.

What?! I mean, why is he acting like a very protective boyfriend? Why so possessive, Alev?

"Why?"I asked, arching a brow on him.

"Because I said so. We have this settlement. We are in a hook up at lahat ng gusto ko ay susundin mo at gayun din ako."

"Oh? Even in the clothes we need to talk about it? Alam mo, it's my life, it's my body, I'm the master of it and you have nothing to complain with. I can wear whatever I want."pinandilatan ko siya.

"Damn it. I can't let you go out wearing that kind of shit. Alam mo namang..."

"Ano, Alev? Alam mo namang ano?"I tease, smirking at him.

Hindi niya ako pwedeng hawakan sa leeg at pasundin sa lahat ng gusto niya. I'm the master of myself, remember that, Alev. Ako ang nagmamay-ari sa sarili ko hindi ikaw kaya hindi mo ako pwedeng diktahan sa kung ano ang gusto kong suotin o gawin sa buhay at sarili ko.

Labas ka na doon.

He slowly shook his head. Sinabunutan niya rin ang sarili na mukhang iritado dahil sa mga abagy na hindi ko alam kung bakit siya nagagalit.

What the fuck? Why is he so frustrated like hell?

"Sabihin mo, Alev."I encouraged, grinning like an idiot.

"Wala lang yun, Ali, wala lang yun. Never mind."aniya at akamang tatalikuran ako.

"Really? Nevermind? Okay, nevermind your face."I said irritatedly, turning my body on him.

Fuck.

Bahala siya sa buhay niya. Kung ayaw niyang sabihin yun sa akin edi wag hindi ko naman siya pinipilit na sabihin sa akin kung ano ba talaga ang dugtong noong sinabi niya sa akin.

Whatever!

It doesn't even matter to me. Hindi ko siya pipilitin kung ayaw niyang sabihin sa akin kung ano ba talaga yun. Bahala siya. Ayokong isipin pa ang mga iyon.

Pinihit ko ang pinto ng aking kuwarto at lumabas doon. Luminga linga ako sa paligid. Salamat naman at walang tao sa labas. Dahan dahan ang ginawa kong paghakbang palabas, pababa sa hagdan.

Sakto naman ang paglabas ko ng makita ko si kuya Lander nakatayo sa sala habang abala sa pag-aayos ng kaniyang rolex na relo. Lumapit ako sa kaniya at marahan siyang nag-angat ng tingin sa akin.

My eyebrows arched when his suspicious eyes goes down to my lips.

"Para namang hinalikan ka ng uhaw nauhaw na aso, ah, ang kalat ng lipstick mo, princess."puna sa akin kuya.

My heart isn't normal anymore. Shit. What happened to myself. Para akong binuhusan ng malamig na tubig at ang nanginginig kong mga kamay ay mabilis na dumapo sa aking labi.

Dama ko ang lumagpas na lipstick sa gilid ng labi ko. Mabilis kong hinagilap sa aking purse ang tissue at pinahid iyon sa gilid ng aking labi.

This is fucking embarrassing! I hate this day!