Γλειφιτζούρι Κοκοράκι

Πέρα απ'τον ήλιο

- " Κύριε Σεβαστέ, είστε καλά;"

Έπιασε το κεφάλι του. Αίμα. Η νοσοκόμα του πρόσφερε το χέρι της για να σηκωθεί. Είχε σωριαστεί στο μπάνιο χτυπώντας στον νιπτήρα.

- Ελάτε λίγο μαζί μου. Πώς αισθάνεστε; Μπορείτε να περπατήσετε;
- "Η Δρόσω;" είπε ζαλισμένος ακόμη, ενώ η νοσοκόμα τον βοήθησε να καθίσει σε μια καρέκλα.
- Μην ανησυχείτε...
- Τι να μην ανησυχώ, κυρά μου; Την άφησα σε άθλια κατάσταση, πρέπει να τη δω δεν...

Πήγε να σηκωθεί, αλλά εκείνη τον σταμάτησε. Αλήθεια, ήταν αλλαγμένη. Σαν να επέστρεψε το αρχικό, πράο πρόσωπό της. Τι στο καλό του συνέβαινε; Έχανε σιγά σιγά τα λογικά του; Τι πήγαινε τόσο λάθος;

- Κύριε Σεβαστέ, δεν ξέρω τι σας συνέβη και αν το τραύμα σας προκάλεσε παραισθήσεις, μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι από τη στιγμή που ήρθατε δεν έχετε συναναστραφεί την σύζυγό σας, ακριβώς επειδή ήμουν μαζί της όλη αυτή την ώρα, εγώ ή άλλοι συνάδελφοι. Απ' όσο βλέπω το χτύπημα δεν είναι πολύ βαθύ, ωστόσο θα πρέπει να το ερευνήσουμε περαιτέρω...

- Θα μου πεις τι γίνεται με τη γυναίκα μου, χριστιανή μου ή θα τα σπάσω όλα εδώ μέσα;
- Απαιτώ να χαμηλώσετε τον τόνο σας! Κατανοώ ότι είστε σε σύγχυση, όμως προσπαθώ απλώς να κάνω τη δουλειά μου! Η κυρία Σεβαστού βρίσκεται στο δωμάτιο 107 και χαίρει άκρας υγείας, αυτή και το μωρό σας. Η αιμορραγία βλέπετε...

Δεν την άφησε να τελειώσει. Τινάχτηκε απ' την καρέκλα σε μια στιγμή. Η νοσοκόμα προσπάθησε να τον συγκρατήσει. Ήταν αδύνατο. Έτρεχε σαν μικρό παιδί μέσα στους διαδρόμους πιο ευτυχισμένος από ποτέ στη ζωή του. Δεν είχε καταλάβει τι συνέβαινε. Τι ήταν αλήθεια και τι όχι. Μήπως κι αυτό ήταν ένα όνειρο; Μήπως θα άνοιγε την πόρτα και θα έπεφτε στο έρεβος, μόνο για να ξυπνήσει ιδρωμένος, πανικόβλητος ανάμεσα σε κουβαριασμένα σκεπάσματα; Όχι. Έπρεπε να ήταν αλήθεια. Το ένιωθε. Δεν μπορούσε να τελειώσει έτσι.

Κοιτούσε τριγύρω στην προσπάθειά του να βρει την πόρτα με τον πολυπόθητο αυτόν αριθμό, που θα τον οδηγούσε στον δικό του Παράδεισο. Πήρε μια απότομη στροφή και όντας βιαστικός, ατσούμπαλος - ως πάντα - και τρεκλίζοντας λόγω του τραύματος, μαζί με αυτή πήρε παραμάζωμα και μια ηλικιωμένη κυρία που με δυσκολία στεκόταν στα πόδια της. Φρόντισε σαν αστραπή να κρεμάσει ξανά τον ορό της στη βάση του και να την χτυπήσει φιλικά στην πλάτη. Δεν γνωρίζω τι απέγινε, ωστόσο όλοι - μαζί κι εκείνος - της ευχόμαστε τα καλύτερα.