KELEBEK ETKİSİ

KELEBEK ETKİSİ 3. BÖLÜM - 2. GÜN

Kafamda hissettiğim ağırlıkla uyandım. Handenin kafası kafama düşmüştü. Onu uyandırmamak için hareket etmiyordum. Öylece durmuştum. Gözüm Ozan'ın yüzündeki yaraya takıldı.  Aklıma dün olanlar geldi.

* Ne olduğunu anlamaya çalışıyorduk. Babamın sesini duyar gibi oldum ve birkaç silah sesi. Umutla göz göze geldik. Korktuğumu anlamış olacak ki rahatlatmaya çalıştı.

'Polisler gelmiş olmalı, bizi kurtaracaklar'

'Babamın sesini duydum Umut. Ama neden polis sirenleri yok? Silah sesleri neydi öyle , ya babama bir şey olduysa'

Tam ağzını açmıştı ki kapı açıldı. Babamdı. Onu görür görmez gülen gözlerim , sevinç çığlığım ikinci kez gelen silah sesiyle yok oldu. Babamın gözlerimin önünde yere yığılması , bana dolu dolu bakan gözleri , dudağından dökülen son kelimeleri .. " Özür dilerim kızım "

Neden baba? Neden özür diliyorsun? Ağlıyordum. Icim yana yana, kalbimi söküp atasım geliyordu. Ama hayır tabiki bunun intikamını alacaktım . Babamı öldürenler cezasız kalmayacaktı.

Handenin çığlıkları kulağımdayken, ben gözlerim babamda intikam yeminleri ediyordum. Etrafıma baktım.  Ozan delirmiş gibi elindeki ipi çözmeye çalışıyor Umutsa acıyarak bana bakıyordu.

Birkac kişi gelip babamı çıkardı odadan. Nefretle baktım onlara, bu nefretin hiç geçmeyeceğini anlamalarını istiyordum. 

Geri geldiklerinde yerinde durmayan Ozana yöneldiler. Ozan adamlardan birine kafa atınca uzun süre dayak yedi. Yüzü kan içinde kalmıştı.  *

Ozan'ın yuzundeki yarayı inceliyordum. Gözlerini açtı. Mavi gözleriyle bana baktı. Bir an gözlerinde kaybolup gidicem  sandım. İlk günden eser yoktu bakışlarında. Daha sıcak daha samimi. Belki de acıyordu o da bana artık.  Babam geldi aklıma , onunla geçirdiğim gunleri düşünmüştüm tüm gece,   sayısız kabus görmüş , ağlayarak uyanmıştım hep.

'Iyi görünüyorsun ' dedi gülümsemeye çalışarak. Konuşurken yüzündeki yaralardan acı çektiği belliydi.

Üzerimde doğum günümden kalma, yerde sürünmekten toz icinde kalmış bir elbise, ağlamaktan aktığı muhtemel makyaj , büyük ihtimalle artık yerinde olmayan bir topuz, topuğu kırılmış ayakkabılar ve babası ölmüş bir kız.  Evet kesinlikle iyi görünüyor olmalıydım..

Cevap verecek halim olmadığından alayla baktım ona. Ardından etrafı incelemeye başladım. Ulaşılamayacak kadar yüksek , parmaklıklı küçük bir pencereden içeriye ışık sızıyordu. Tavandaki örümcek ağları içimi ürpertmişti. Soğuktu, üşüyordum. Kenarda duran bir tabure dışında eşya yoktu. Depoya benziyordu burası. Karnımdan gelen gurultuyla acıktığımı hissettim. Ve susamıştım da. Bir bardak su için her şeyi yapardım.

' suu ' diye mırıldandım duyabileceklerini düşünüp. Ama sesim sadece Handeyi uyandırmaya yetmişti. Ağlamaktan gözleri şişmişti. Günaydın dedi huzursuzca. Babamı hiç düşünmeden öldürdüklerini gördüğünden, korkusu artmıştı.  Ölmekten korkuyordu.

Kilit sesi geldi.  Dün üzerinde kan lekeleri olan adam bugün siyah bir kazak giymişti. Bu adam içinde yaşadığı dünyayı kıyafetlerine yansıtmayı başarıyordu. Her şeyiyle karanlıktı.

" Aç ve susamışlara mujdee " dedi alayla.  Ardından devam etti.

" Bir oyunumuz var. Ödülse su ve yemek, harika değil mi?  Aa bu arada bir şey daha söylemeliyim sanırım. Kaybeden de canını verecek "