ဩဂုတ်လ၏ တစ်ခုသော ညတစ်ည၌ ဗယ်လ်ဒင်စဗီးရှိ မစ္စက်ချစ်လ်တန်သည် မနက်ခင်းက ရောက်လာခဲ့သော စာပါအကြောင်းအရာအား ခင်ပွန်းဖြစ်သူကိုပြောပြရန်အတွက် ပေါ်လီယာနာ အိပ်ရာဝင်သွားသည့်တိုင်အောင် စောင့်နေခဲ့ရသည်။
အလုပ်ဆင်းချိန်ယာဉ်ကြောများပိတ်ဆို့မှုကြောင့် ဒေါက်တာ၏ရှည်လျားလှသော အိမ်အပြန်ခရီးမှာ တောင်ကုန်းပေါ်သို့ ရောက်ရှိချိန်တွင် အိမ်တွင်းရေးကိစ္စများ ဆွေးနွေးတိုင်ပင် ဖို့ရာပင် အချိန်မကျန်။
သူ၏အမျိုးသမီးထိုင်နေရာ ဧည့်ခန်းသို့ ဒေါက်တာ ဝင်ရောက်လာချိန်တွင် ကိုးနာရီ ခွဲပြီးခဲ့ပြီဖြစ်၏။ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေသော မျက်နှာမှာ အမျိုးသမီးကို မြင်လိုက်သည်နှင့် တောက်ပသွားခဲ့ပြီး တစ်ဖန် ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားကာ သူ၏မျက်လုံးများတွင် မေးခွန်းများအပြည့် ထင်ဟပ်လာခဲ့သည်။
"ဘာလို့လဲ ပေါ်လီ .... ဘာကိစ္စတွေများရှိနေသလဲ"
စိုးရိမ် ပူပန်စွာ သူမေးလိုက်သော အခါ သူ့အမျိုးသမီးထံမှ အဓိပ္ပါယ်ဖော်ရခက်သော ရယ်သံထွက်ပေါ်လာသည်။
"အင်း ... ဒီဟာက စာလေးတစ်စောင်ပါပဲ။ ကျွန်မကို ကြည့်လိုက်ရုံနဲ့ အခုလို စိတ်ပူစေသွားစေဖို့ မရည်ရွယ်ပါဘူး"
"ဒါဆိုလဲ စိတ်ပူအောင်မနေသင့်ဘူးပေါ့ကွယ်။ အဲလိုဆို ကိုယ်လဲဒီလို ဖြစ်မယ်မထင်ပါဘူး" ဟု ပြုံး၍ ပြောလိုက်ပြီး
"ကဲ .... ဆိုစမ်းပါအုံး ဘာကိစ္စများ လဲ"
မစ္စက်ချစ်လ်လတန် တုံ့ဆိုင်းစွာ နှုတ်ခမ်းကိုဖိကိုက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အနီးတွင်ရှိသောစာကို လှမ်းယူလိုက်ကာ
"ကျွန်မဖတ်ပြမယ်"
"ဒါက ဒေါက်တာအမ်းစ်ရဲ့ ဆန်နာတိုရီယမ်က မစ္စဒယ်လာဝယ်သာဘီ ဆီကပဲ"
"ဟုတ်လား ..... ဒါဆိုပစ်လိုက်တော့" ဟုဆိုကာ သူ့အမျိုးသမီးအနီးရှိ ဆိုဖာခုံပေါ်တွင် တစ်ကိုယ်လုံးလှဲချလိုက်သည်။
သို့ပေသိ အမျိုးသမီးသည်စာကို မလွှင့်ပစ်သေးဘဲ လဲလျောင်းနေသော သူ့အမျိုးသား၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မီးခိုးရောင်သိုးမွှေးစောင်ကို အရင်လွှမ်းခြုံပေးလိုက်သည်။
YOU ARE READING
ပေါ်လီယာနာ ကြီးပြင်းလာခြင်း
Phi Hư Cấuပျော်ရွှင်စရာရယ်လို့ ရှိမယ်မထင်ရတဲ့ နေရာမှာ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးစရာတွေဟာ ထုထည်ကြီးမားစွာ ရှိနေတတ်တယ်။ သစ်ရွက်လေး တစ်ရွက်တစ်လေတောင်မှ မြေပြင်ပေါ် ကြွေကျမလာလေဘူး။ သို့ပေမင့် တိတ်ဆိတ်ခြင်း ဒါမှမဟုတ် အသံတွေဆီကနေ ပျော်ရွှင်မှုတချို့ကို ဆုပ်ကိုင်ထားရမယ်။
