EYLÜL 'SONBAHAR GÜNEŞİ'

22. BÖLÜM - DAVET

Dudaklarıma kayan bakışları, pusuda avını bekleyen vahşi bir aslanınkinden farksızdı. Elimi ağzına götürüp kapadığımda aramıza geçici de olsa bir engel koymuştum. Gözlerimi kaçırıp, duvardaki saate baktım. "Geç kalıyoruz Sayın Doğan." Kollarının hapsinden kurtulunca çapkın gülüşüyle baktı.

Avcumun içini öptükten sonra, "Öyle olsun." dedi ve yatağıma bıraktığı ceketi üzerine giydi. Yaklaşıp gömleğinin yakasını düzeltince, teşekkür etmeyi ihmal etmedi. "Seni aşağıda bekliyorum güzelim."

"Hemen geliyorum." Emirhan'ın sevdiği kokumdan tenime sürüp, rujumu tazeledikten sonra odadan çıktım. Tek eksiğim ufakta olsa bir çantamın olmayışıydı. Aşağı indiğim sıra Leyla mutfak tarafında, Emirhan merdivenlerin bitiminde bekliyordu.

Leyla, "Çok güzel görünüyorsun Eylül." derken ellerime baktı. Eksikliği farketmiş olacak ki odasına hızlı adımlarla gidip, geri döndüğünde kutu şeklinde minik, siyah bir çanta getirdi. "Teşekkür ederim Leyla Sultan." Elimdeki şık çantayı incelerken, onun sahip olmasına şaşırmıştım. Yaşına göre oldukça zevkli bir kadın olduğu aşikardı. Ardından yanağına ufak bir öpücük bıraktım. Emirhan, şaşkınlıkla bizi izliyordu. Bana doğru uzattığı koluna girdiğimde evin ön bahçesine çıkmak için yürüdük. Her zamanki gibi arabanın kapısını açıp oturmamı beklediğinde yerine geçti.

Arabayı çalıştırırken, "Sizi kısa sürede, bu denli yakınlaştıran ne oldu merak ediyorum." diye sordu. Leyla ile başlayan samimiyetimizden bahsediyordu. Başımı ona doğru çevirmeden gülümsedim. "Sadece ikimizin bildiği bir şey."

Başını iki yana sallayıp gülerken, üstelememeyi tercih etmiş olacak ki konuyu uzatmadı. Kısa bir süre sonra Bebek de bulunan saray gibi ihtişamlı otelin önüne geldiğimiz an, heyecanım artmıştı. Nefesimi kontrol edemez haldeyken Emirhan uzanıp elime dokundu. Sakinleştirmeye çalışan temasının ardından, arabadan inip kapımı açtı. Etrafımıza ânında doluşan kameralar paniklememe sebep olmuştu. Patlayan flaşların göz alan ışığına karşı elimi siper ettim. Ardından Emirhan'a hakkımda sorular yöneltilmiş, tedirginliğim katlanmıştı. Hiçbirine cevap vermeden elimden tuttuğu gibi içeri doğru yöneldi. Kapıda kalan gazeteciler, el ele çektiği fotoğraflarımızla yeterince malzeme toplamışlardı.

"Özür dilerim." dedi. "Bende hazırlıksız yakalandım. Tahmin etmeliydim."

Başımı iki yana sessizce sallarken, az önce yaşadığım durumun etkisinden çıkamıyordum. "Ailen haberleri gördüğünde çok şaşıracak." Söylediklerime karşı sessizliğini koruyordu. Otelin davet salonuna ilerlerken etrafta bekleyen kalabalığın gözleri üzerimdeydi. Gerginliğim katbekat artarken, istemsizce Emirhan'ın elini sıktım. "Burada olmamalıydım."

"Sakin ol güzelim. Birazdan kendini daha rahat hissedeceksin." Salonun devasa kapısından girdiğimiz an, Emirhan belimi kavradı. Kapıda bizi görünce yüzündeki samimiyetsiz tebessümüyle Aslı yanımıza geldi. Emirhan'a selam verdikten sonra öpmeyi ihmal etmemişti. Ardından bana doğru dönüp elini uzattı. "İlk karşılaşmamızda tanışamamıştık, Aslı ben. Emirhan'ın kuzeni sayılırım."

"Öyle mi? Bilmiyordum." derken Emirhan'a baktım. Bu detayı neden benimle paylaşmadığını anlatan sorgulayıcı gözlerle bakış atıp, vücudunu saran kırmızı elbisesiyle karşımda duran sarışın kadına döndüm. "Memnun oldum Aslı Hanım. Bende Eylül."

Elimi sıktığında, "Aslı de lütfen." derken samimi sayılabilecek tavrıyla gülümsedi. Karşılığında, nazikçe başımla minik bir reverans yaptım. "Hadi benimle gelin." dedi Emirhan'a bakarak. "Eylül'le tanışmayı bekleyenler var."

Aslı, birkaç adım önümüzden ilerlerken, Emirhan'a, "Beni nereden biliyorlar?" diye sordum. Cevabı öğrenemeden bizi bekleyen insanların yanına çoktan gelmiştik. Kokteyl masasının etrafına dizilmiş kadınlı erkekli şık insanların gözleri üzerimizdeydi. Emirhan, bir elini cebine atarken diğer elini belime koydu. "İyi akşamlar." Masada kim varsa hep bir ağızdan aynı dilekte bulundular. "Sizi hayatımın kadınıyla tanıştırayım." derken gözlerimin içine baktı ve ardından masaya dönüp, "Eylül Karan." dedi.