EYLÜL 'SONBAHAR GÜNEŞİ'

32. BÖLÜM - SIRLAR ODASI

Ruhum bunca acıya rağmen bedenimden ayrılmıyorsa, az önce içimde var olduğuna emin olduğum bebeğim sayesindeydi. Almayı unutup, aksattığım doğum kontrol ilaçlarının hediyesini karnımda taşıyordum. Çocuğumuzun olmamasını isterken, bir an da varlığını öğrenmek garip hissettirmiş, anne olacağım için eşsiz bir mutluluk yaşamıştım. -Yerini hiçbir zaman dolduramadığım- Aslı'nın, doktorunun muayenehanesinde soluğu almış, ultrason cihazını karnımın üzerinde gezdiren doktor, bebeğin varlığını doğruladıktan sonra minik kalbinin de atışlarını dinletmişti. Bir buçuk aydır benimle birlikte olduğunu bilmeden, günden güne içimde büyüdüğünü öğrenmiştim. Bu yüzden yeni bir başlangıç yapmanın, huzursuzlukla geçen son ayların umarsızca aramıza peyda ettiği boşluğu, mutlulukla doldurmanın vaktiydi. Yanına gidip, baba olacağının haberini vermek için sabırsızlanıyordum.

Emirhan, son günlerde yine yakın arkadaşı Oğuz'un onun için her daim boş bıraktığı suitte kalıyordu. Ne zaman yalnız kalmak istese oraya gider, birkaç günün ardından hiçbir şey olmamış gibi eve dönerdi. Bu güzel haberi bir an önce ona vermeli ve birlikte mutlu olmak için acele etmeliydim. Çalışma odasına girip, ilk kez ona ait eşyaları karıştırdım. En alttaki bölmede, küçük siyah bir kutunun içinde -o sırada hangi kapıya ait olduğunu bilmediğim- anahtara geçirilmiş, kaldığı odanın yedek kartını buldum. Üzerinde otelin amblemini görünce yüzümde beliren gülümseme, gizlice odasını karıştırmanın verdiği suçluluk duygusunu bile bertaraf ediyordu. İkinci yılımızı kutlayacağımız gün hediye edip, giyememeyi tercih ettiğim elbiseyi üzerime geçirip hızlıca hazırlanmaya başladım. Çok güzel olmalıydım. Hiç beklemediği bir an da beni karşısında görünce yüzünün alacağı hali merak ederken, bir yandan da heyecandan ellerim titriyor, makyajımı yaparken zorlanıyordum.

Odamın kapısını açıp Leyal'e seslenince kısa bir süre sonra yanıma geldi. Son zamanlarda evdeki huzursuzluk onu da tedirgin ediyor, akşam olunca benim gibi kendisini odasına kapatıyordu. Beni, bu kadar heyecanlı ve hazırlanmış görünce yüzünde tarifsiz bir mutluluk gülümsemesi belirdi. Kapıdan uzaklaşıp yanıma geldiği an, ellerini tutup karnıma götürdüm. Hiçbir şey demeden ifadesine bakarken, sevinçle sarıldı. Defalarca tebrik edip, sevindiğini dile getirirken hazırlanma sebebimi de böylece öğrenmiş oldu. Ondan bir bardak su isterken doktorun önerdiği yani gebelikte kullanılması gereken -takviye- ilaçları ona teslim ettim. "Eğer ben içmeyi unutursam, bana muhakkak getirmeni rica ediyorum." dediğim de heyecanla, "Merak etmeyin Eylül Hanım, her gün düzenli bir şekilde getiririm." deyip ilaçlarla birlikte odadan çıktı.

Bu esnada son hazırlıkları tamamlamış, Emirhan'ın sevdiği kokuyu yeniden onun için tenime hapsetmiştim. Leyal'in hazırladığı ilaçları içtikten sonra hızla odadan çıktım. Arabaya bindiğim de içimde kanatlarını çırpan kelebeklerin dansını hissedebiliyordum. Derin bir nefes alıp arabayı çalıştırırken aklımda, bebek haberini duyduğundaki coşkusu vardı. Kısa bir süre sonra otelin önüne gelmiş, içeri girmek için sabırsızlanıyordum. Otelin lobisini geride bırakıp asansöre yöneldim. Yapının en üst katındaki odaya girmeme saniyeler kalmış, yerimde duramayacak kadar heyecanlıydım. Koridorun sonunda bulunan odanın önüne gelince titreyen ellerime çantamın içindeki kartı çıkartıp, kapıdaki manyetik okuyucuya doğru uzattım. Kilit sesinin ardından açılan kapıyı usulca itip girdiğimde, içerisi sakin görünüyordu. Parmak uçlarımda yürüyor, suitin salon kısmını geçip yatak odasına doğru ilerliyordum.

Tam kapatılmamış kapıyı yine aynı sessizlikte geriye itince yatağında her zamanki gibi yüz üstü yatan Emirhan'ı gördüm. Yanında esmer bir kadınla birlikte uyuyordu. Birkaç saniye sessizce ikisine baktım. Gördüklerimin gerçekliğine emin olduğumda elim istemsizce karnıma gitti. Yanağıma doğru süzülmeye korkan yaşlar, gözlerime gördüklerinin inkarını eder gibi akmaya direniyordu.