unicode
ကမ္ဘာပျက်ကပ်က စစ်သည်တော်
အခန်း (၅)
"ဟေ့ကောင် .. ငါ့ဘောင်းဘီကို မကိုက်နဲ့လေ မင်းက ခွေးပဲဖြစ်မယ်"
ယွင်ချဲ့ မြေပြင်တွင် အချိန်အတော်ကြာ လူးလှိမ့်နေခဲ့ရသည်။ ဟေးယွီက သူ့အတွက် ချောကလက်ချောင်း ယူလာပေးမည်ဟု ကတိမပြုမချင်း ယွင်ချဲ့၏ ဘောင်းဘီကို ဆွဲကိုက်ထားပြီး လုံးဝ အလွှတ်မပေးပေ။ ယွင်ချဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ တစ်လက်မ အရွယ်အပေါက်များ ဖြစ်နေကုန်သည်။
ဟေးယွီက မသဲကွဲသော အသံဖြင့် ...
"ဒီလိုနေရာက လူတိုင်း မရောက်နိုင်ဘူး ထူးခြားတဲ့ သူတွေပဲ ဒီလို အခွင့်အရေးရတာ .. တခြားသူတွေ မကြုံတွေ့နိုင်တာတွေကို ကြုံဖူးအောင် လုပ်ထားသင့်တယ်"
ဟမ် ? ထပ်ပြီး မွေးဖွားခဲ့လို့များလား ? ထိုစကားကြားပြီးနောက် ယွင်ချဲ့ မော့ကြည့်လိုက်ပြီး သူဘာကြောင့် ဒီကို ရောက်လာခဲ့တယ်၊ ဒီနေရာရဲ့ ပိုင်ရှင် ဖြစ်လာရတယ် ဆိုသော အမေးများကို ဟေးယွီ ဖြေပေးနိုင်လိမ့်မည်။
"ဒါဆိုရင် ဒီကို အဝင်အထွက်က ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ"
"ထွက်ချင်တဲ့ အခါထွက် ဝင်ချင်တဲ့အခါ ဝင်လို့ရတယ် .. ဒါနဲ့ မထွက်ခင် ပိထန် ရေကန်ဆီသွားပြီး ညစ်ပတ်နေတာတွေ ဆေးကြောလိုက်ဉီး .. သခင်က အားနည်းနေသေးတယ်"
ပြောနေရင်းဖြင့် ဟေးယွီက စမ်းချောင်းလေး အဆုံးတွင် ရှိနေသော ရေကန်ငယ်လေး ဆီကို လမ်းပြခေါ်လာခဲ့သည်။ အကြောင်းရင်းကို ယွင်ချဲ့ မမေးတော့ပေ။ ရေကန်ရှေ့တွင် ရပ်လျက် အဝတ်အစားများကို ချွတ်ကာ ရေကန်ထဲ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး လက်တစ်ခုပ်စာ ခပ်ယူ၍ မော့သောက်လိုက်သည်။
စမ်းချောင်းရေက လည်ချောင်း တစ်လျှောက် စီးဆင်းသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးရှိ နာကျင်မှုများကို ရှင်းထုတ် လိုက်သကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။ ယွင်ချဲ့ နာကျင်မှုကို ကုစားနေစဉ် ဟေးယွီက ရေကန်ထောင့်နားတွင် ထိုင်လျက် စောင့်ကြည့်နေသည်။
أنت تقرأ
ကမ္ဘာပျက်ကပ်ကစစ်သည်တော်
عاطفيةဘာသာပြန်သူ - Swae Nyoe Team (တစ်ဦးတည်း ဘာသာပြန်ဆိုခြင်း မဟုတ်ပါ)
