Soğuk kalpler sevebilir mi?

17.bölüm Dönüş...

Rana Afrikadan gitmeden önce
Ertanın mezarı başında sessizce intikam yeminini etmişti
O zaman Lemada yanındaydı.
Rananın yanında kalmazsa;
Abrahamın sinirle itiraf ettiği sır yüzünden onu öldüreceği kesindi.
Zaten o sırrı paylaşmıştı.
Rana bir an önce Abrahamı öldürmeliydi.
ne bekliyordu ki?
Yaşadığı can korkusu aşkının önüne geçmişti.
Abrahama olan duyguları aşk değil bir saplantıydı heralde.

Rananın dünyaya geldiği gün; kızılay gecesinde gerçekleştiğinden;
gücüne eşit safkan vampir bile yoktu.
Sezgileri hızı koku alma becerisi okadar gelişmiştiki eğer o birisini öldürmek istedi ise o kişi sağ kurtulamazdı.
Abrahamı hemen öldürmemesinin sebebi;
safkan soylularının hepsini karşısına almak istemiyordu.
Kimse safkan olmayan lemanın sözüyle ;
Abrahamın katil olduğuna inanmazdı.
Abraham ergeç onun ayağına gelicekti.
Afrika da değil başka bir yerde karşılaşacaklardı.
Ertanın ölmesi basit bir av meselesi değildi.
Kavga onun yüzünden olduğu için daha fazla Üzgün hissediyordu...

"Eğer beni sevmeseydi?ölmiyecekti....

Abraham ise lemaya sırrını söylediği için pişmandı.
Ertan'ı öldürdüğünü Rana öğrenirse onu tamamen kaybederdi.
Ama Rana ona hiç birşey demeden.
İstanbul a döndüğüne göre,lema bir şey dememişti.
Lemanın aşırı korktuğunu hisseden Rana;

-ona hiç bir şey demediğim için söylemediğini sanıyor korkmana gerek yok...

Lema aslında korkmalıydı ama onu teskin etmek için yalan söylemişti.
Yalnız kalmaya o kadar
alışmıştı ki;
Lema onu rahatsız etmemek için bilmediği yeni şehri tek başına dolaşıyordu.
burada güneş bile okadar yakıcı değildi.
Yinede Rana gibi güneşte rahatça dolaşamıyordu.
Rana lemayı okuduğu okula kayıtını yaptırdı.
lisenin son senesine başlayan bu güzel donuk kız tıpkı Rana gibi esrarengiz geldi.
Onun gibi soğuk bakışları vardı ama pekte sessiz değildi.
Lema bundan sonra Ranaya sadık kalıcağına yemin etti.
Zaten onunla arasındaki kan bağı bunu gerektiriyordu.

Unutmaya çalıştığı kızı aynı soğuk ifadeyle sırasında otururken bulmak garip bir duygu hissetmesine sebep olmuştu Furkan için..

Burak dalgın bir şekilde oturan Furkana;
-kızkardeşinin bakışlarıda sert dedi.

-tip olarak benzemeselerde soğuk beyaz tenleri aynı gibi dedi Gökhan.

-Bence çok güzel bir kız dedi Burak.

Furkan korku dolu ifadeyle;
-aklın varsa onlardan uzak durursun.

Bu tepki Burakı şaşırtı.
normalde en dikkatli olan zaten oydu.

-Sakin ol dostum dedi Gökhan.

Furkan tehlikeyi havada bile hissediyor gibiydi.
Ne olcaktı?
şimdi iki kişiydiler.
İkisinide teneffüs aralarında bahçede kantinde kimse göremedi.
Furkan bunu önemsememeye çalıştı.

"Unutucaktın söz vermiştin"...

O tehlikeli kendi bile öyle söylemişti.
teneffüslerde ikisininde mekanı çatı yada ağaçtı.
Lema uzun zamandır insandan uzak yaşadığı için kan kokusu yüzünden bayılacağını hissetti.
Tek başına sınfta kalamıyacak durumdaydı.
her an birine saldırabilirdi.
Bir zamanlar insandı neredeyse altmış yıl önceydi.
Her şey o kadar değişmişti ki.
Eğer Ranaya öfkeli olmasaydı onunla her zaman insanların içine bu yaşama girebilirdi.
Aşk için mağara hayatını seçtiğine hala inanamıyordu.
Ne kadar da Aptaldı.
bir daha aşık olursa böyle şehirde olmalıydı.

Cansunun elinde ki makyaj malzemelerine ve boyatılmış saçlara bakarken dalıp gitmişti.
İnsan olmak hiçte fena değildi...

-senin gençliğinde bu teknoloji ve eşyalar yoktu dedi Rana.

-yinede harika olurdu.

-insan olsaydın bu zamanlarda yetmişli yaşlarında olucaktın.

Rana haklıydı.
yenilenen dünyada vampir olarak mutlu olmalıydı.
Vampir olduğunu saklamak istemezdi ama Rananın tembihine uymak zorunda olduğunu biliyordu.
Eğer varlıklarını insanlar öğrenirse onlarla savaşmaları gerekebilirdi.
Savaşı biz kazanırız diye düşündü Lema.
Lemanın karakterinde sabır diye bir şey yoktu.
safkan olmasada diğer vampirlerden güçlü olmasının sebebi Rana tarafından dönüştürülmüş olmasıydı.
Okulun damından etrafa baktı.

"Güzel şehir istanbul ben geldim..."

Rana habire onu düşünen Furkan ve sürekli uyarması gereken Lema ile başının dertte olduğunu biliyordu...

Lemaya her şeye yabancıydı.
Cep telefonunu ilk defa görüyordu.

Oda bir kaç kere liseyi bitirmiş tarih ve ingilizcesi iyiydi.
geri kalan derslerde zorlanıcaktı...

Burak iki tane rakibi olmadığına memnundu.
Lema onlara yaklaşmasada hiç değilse tebessüm ediyordu.

- Çok harika kokuyorlar.
dedi Lema dudaklarını emdi.

- Onları yemek olarak görmekten vazgeç. dedi Rana

Rana başına bela aldığına emindi.
Lema yinede Furkanla uğraşmaktan daha kolaydı.

- Hoşgeldin diyemiyeceğim çünkü gelişine hiç sevinmedim dedi Cansu.

Lema gülümsedi :
- Bende olsam sevinmezdim diye karşılık verdi.

- Rana tenezzülsüzdü bu ise dalgacı galiba dedi Elif.

- Gülümsüyor ablası kadar suratsız değilmiş dedi Burak.

Zafer Lemanın sırasına doğru yürüdü;
- Merhaba ben Zafer tanıştığıma memnun oldum.

Lema bu insanlarla dalga geçerek eğlenebileceğini düşündü;

- Aslında memnun olmasan daha iyi edersin dedi gülerek.

Elinde olmadan Zaferi kokladı.
Fenada kokmuyor diye düşündü.

Tıpkı Rana gibi iğneliyici cümleleri vardı.
tek farkı bu cümleleri gülümseyerek söylemesiydi.

- Ablan bizimle konuşmuyor oldukça soğuk bir yapıya sahip.Ayrıca sinirli galiba.
dedi Elif

Lema kahkaha attı;

- Bu halinle bence oldukça sakin.
aslında kolay kolay da öfkelenmez ama öfkelenirse neyse sakın öfkekendirmeyin .

Furkan içinden "ben biliyorum o öfkeyi" dedi.

- Ablan sürekli öfkeli dedi Yonca öfkelendirmeye gerek yok.

Lema hala gülüyordu
-Bence siz öfkenin ne demek olduğunu bilmiyorsunuz.

Rana kulağında ki takılı woltmeni
dinliyor her zamanki gibi konuya dahil olmuyordu.

Lema ise oradan uzaklaşmak zorunda olduğunu hissetti.
Kan kokusu çok fazlaydı ve gülümseyen yüzü gergin bir ifade almıştı.
Ranaya baktı.
Rana onunla birlikte çatıya çıktı annesinin hastaneden getirdiği kanlardan Lemaya uzattı...

- Hiç böyle kan içmemiştim doğrusu.
hiç zevkli değil.

- Sadece ihtiyacını karşılamalısın heyecan aramak yok.

Rana bir kere uyarırdı....

- Abla sen hep pipetten mi kan içiyorsun?

- Elbette Hayır.

Lema buna memnun oldu.
Avlanmayı seviyordu.

Furkan Lemanın dediklerini düşünüyordu.
ve gülümseyen yüzünün birden sert bir ifade alışını tıpkı Rana gibi.

Rananın öfkesini nasıl da güzel bir şeymiş gibi anlatmıştı.
Ablasına hayran olduğu belliydi.
Peki bundan sonra onları nasıl bir tehlike bekliyordu.?

Psikopat dönmüştü işte.
Her zamankinden daha ürkütücü birşekilde.
Rana aralarında hiç bir şey geçmemiş gibi onu yok saymıştı.
Oda Aynı şekilde Ranayı yok saymalıydı.
Onların öfkesinden korunmak için hiç karışmaması gerektiğini biliyordu.