Bang Chan ile hayal et: Ağabey

Bölüm-7

   Saat çok geç olmuştu. Hala Chan'la beraber doktordan gelecek haberi bekliyordunuz. Chan'a sarılmış bir şekilde ağlıyordun.

   Yine aynı doktor ameliyathaneden çıktı. Yüzünde üzgün bir ifade vardı. Chan susup sadece doktorun diyeceğini bekliyordu. Doktor konuşmaya başladı;

- İkisininde durumu çok kötüydü.

-  Kötüydü derken? Bir şey mi oldu?

   Chan senden ayrılarak ayağa kalktı. Tam doktorun önünde duruyordu. Seside biraz titreyerek çıkmıştı. Doktor başını eğerek konuşmasına devam etti;

- Başınız sağ olsun. Ailenizi son müdahelelere rağmen kurtaramadık...

   İkinizde birden birbirinize baktınız. Şaşkınlıktan ağlayamıyordun bile. Chan kendini sandalyeye attı. Elleriyle yüzünü kapattı ve ağlamaya başladı. Elini Chan'ın omzuna koydun. Sonra ona sarıldın. Kafasını senin omzuna koyarak ağlamaya devam etti. Saçlarını okşamaya başladın. Gözlerinden yaşlar akıyordu.

   Hastanede daha fazla kalamazdınız. Derin bir nefes alarak Chan'a;

- Abi hadi gidelim. Burada kalmayalım. Yapacak hiç bir şey yok. Daha fazla burada kalmak bir işe yaramayacak.

   Ağlıyordu. Kolundan tutup oturduğu sandalyeden kaldırdın. Elini sımsıkı tutarak çıkışa doğru yürümeye başladınız. Sol eliyle senin elini tutuyor,sağ eliyle yüzünü kapatıyordu. Chan'ın cebinden arabanın anahtarını alıp kapıyı açtın. Onu arka koltuğa korttuktan sonra yanına oturdun. Göz yaşlarını silmeye çalıştın. Çantandan bir şişe su çıkartarak Chan'a uzattın.

- Abi al iç. Lütfen ağlama olur mu? Annem burada olsaydı ağlamanı istemezdi.

   Chan bu sözlerini duyunca daha da ağlamaya başlamıştı. Yine işi batırdığını düşünüp alnına vurdun. Chan'ın eline suyu vermeye çalıştın.

- Abi lütfen iç şunu.

   Chan elindeki su şişesi alıp suyu içti.
Chan'ın bu durumda araba kullanması sakıncalıydı. Ne yapman gerektiğini bilmiyordun. Ama kesinlikle eve gitmeniz gerekiyordu. Tek yapacak şey Chan sakinleşene kadar arabada beklemekti.

   Biraz daha beklemiştiniz. Chan ağlamayı kesmişti.

- Abi iyi misin? Lütfen ağlama.

- İyi değilim. Eve gitmemiz gerekiyor.

- Ama bu şekilde araba kullanamazsın.

- Bir şey olmaz.

- O zaman sakinleş.

   Chan sürücü koltuğuna oturmuştu. Sende onun yanındaki koltuğa oturmuştun. Normalde önde oturmana izin vermezdi Chan. Ama bu seferliğine hiç kızmamıştı. Kemerini takıp derin bir nefes aldı. Arabayı çalıştırdı.

- Y/N bu seferlik izin veriyorum önde oturmayı ama bir dahakine oturamazsın. Kemerinide tak.

- Tamam abi. Teşekkürler. Daha iyi misin?

- İyiyim. Merak etme.

   Arabayı hizlı bir şekilde kullanıyordu. O da ne yapacağını bilmiyordu.

   Eve geldinizde boş boş annenle babanın odasına baktınız. O oda nasıl bırakıldıysa öyle kalması gerektiğini düşünüyordun. İkinizin de gözünden yaşlar boşalmıştı. O gece nasıl uyuyabilirdiniz ki?

   Chan iki eliyle yüzünü kapatmış oturuyordu. Yanına gidip sarıldın. O da sana sımsıkı sarılmıştı. Kafasını gömüp ağlamaya devam etmişti. Her zaman yaptığın gibi saçlarını okşamaya başladın.

   Uzun süre sarıldınız. Uykun gelmişti. Saat sabahın 5'iydi. Chan gözletini silip senden ayrıldı.

- Y/N uykun gelmiştir. Bugün okula gitme. Bende işe gitmicem. Biraz dinlenirsin.

- Tamam abi.

   Chan kendi odasına gitmişti. Sende su içmeye mutfağa gitmiştin. Elinde azına kadar su olan bir bardakla odana girdin.

   Bir türlü uyuyamıyordun. Sessizce Chan'ın odasının önüne geldin. Kapıyı yavaşca araladın ve kafanı içeri soktun. Chan hala uyumamıştı. Gözleri ıpıslaktı.

- Abi uyuyamadım. Seninle uyuyabilir miyim?
   Hızlıca gözlerini silip;

- Tabii. Gel hadi.

   Sana yer açıp oturman için işaret etti. Birbirinize sarılarak uyumaya başlamıştınız. Chan'ın kokusunu çok seviyordun. Her kokladığında kendini güvende hissediyordun.

   Uyandığında saat 12'ydi. Hala Chan'la sarılmış bir şekildeydiniz. Hala o anın şokundaydın. Bir türlü inanmak istemiyordun annenle babanın öldüğüne. Koskoca dünyada 2 kişi kalmıştınız...

   Chan uyanıktı.

- Günaydın abi. İyisin değil mi?

- Sanada günaydın Y/N. İyi değilim hala. İnanamıyorum bir türlü. İnanmakta istemiyorum.

   Gözletinden tekrardan yaşlar akmaya başlamıştı. Ne olduysa hep doğum gününde oluyordu. O günü silmek istiyordun her yerden. Doğum günün artık senin için lanetli olmuştu...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Herkese merhaba! Kaç gündür bir türlü aktif olamıyorum. Zar zor yazdım. Elimden gelebildiğince aktif olmaya çalışacağımm