dance with the devil | hyunchan

1

selam basladik bakalim

umarim begenirsiniz

iyi okumalar🤙⛓

~~~~

İsmimi duyuyorum. Gözlerimin açık olup olmadığını anlayamacağım kadar büyük bir karanlığın içindeyim.

"Hyunjin, dikkat et!" ses artık daha yakın. Çığlığı yüzümü buruşturmama neden olurken kulaklarımı kapatmaya çalışıyorum.

Derken bambaşka bir ses konuşuyor.

"Ölüm sebebi bilinmiyor." konuşan kişi her kimse korkusunu buradan bile hissediyorum.

"Ne demek bilinmiyor? Bir tanrı, nasıl aciz bir kulun ölüm nedenini bilemez?!" yeni ses çok daha güçlü. Bunun da öfkesinin kudretini hissediyorum. Diğerinin korkma sebebi olmalı.

"Tanımlanmayanların yanına alalım mı?" ses, daha da ürkek. Ben bile varlığını hissedemediğim bedenimle korkuyorum.

"Evet ama sakın gözünüzü üstünden ayırmayın!" nerede olduğumu bilmesem de bu adamın beni burada istemediğini anlayabiliyorum.

Karanlık aniden kayboluyor. Bedenimi hissetmeye başlıyorum. Parmak uçlarımdan gelen güçlü bir akım var. Sırtımda yabancısı olduğum ve önceden hissetmediğim bir sızı olduğunu fark ediyorum. Elimi arkaya götürmeye çalışsam da biri beni durduruyor.

"Şşş, daha bitmedi. Sabret." bu ses de tanıdık. Ama az önce konuşan kişilerin hiçbirine ait değil. Kaybolan karanlığın yerini güçlü beyaz bir ışık alıyor ve gözlerimi hızla açıyorum.

"Gözlerini açtı. Daha baştan tuhaf işte. Kimse bu kadar çabuk uyanmamıştı. Başımız belaya girecek." az önceki korkak adamın sesini duyunca yüzünü görmek adına ona dönüyorum.

"Neredeyim ben?" ürkek sesin sahibi, beklediğimden çok daha güçlü duruyor. Kaslı bir vücudu olmasının yanı sıra kendinden emin bir duruşa sahip. Ben hayatım boyunca bir kere böyle duramadım.

"Gökte. Cennetle cehennemin ortak alanındasın. Eğitim alanında." duyduklarımı idrak edemezken rüya görüp görmediğimi anlamaya çalışıyorum.

"Delirmedin, korkma. Gördüğün her şey gerçek. Sen de artık bir insan değilsin. Bilinmeyen bir nedenden öleli iki saat oluyor." kaşlarımı çatmaktan başka bir şey yapamıyorum. Öldüğümü iddia eden adamın hemen yanındaki beyazlar içindeki adam bana yaklaşıyor.

"Ne kadar mantıksız olduğunun farkındayım. İdrak etmen biraz zaman alacak. Ama günün sonunda bir şeytan ya da melek olma kararı sana ait olacak." kastettiği günün bugün olmamasını dileyerek gözlerimi tekrar kapatıyorum.

~~~~

"Hyunjin, çabuk! Buradan hemen gitmen gerek! Seni bulmuşlar!" telaşlı bir kadın oradan oraya koşuşturup yatağın üstüne koyduğu bavula bir şeyler dolduruyor. Beni kim arıyor bilmiyorum. Ama burada bunu bilen biri varken elime neler olduğunu anlamam için daha iyi bir şans geçmeyeceğini biliyorum.

"Kim?" Bir şeyler öğrenmek adına sorduğum ilk sorunun bu olması belli ki kadını afallatıyor. Şüpheli bakışları üstümde gezerken bana yaklaşmaya başlıyor.

"Kimsin sen?" Az önce bana adımla seslendiğini düşünürsek saçmaladığı çok belli.

"Kim olabilirim? Az önce adımı söyleyen sendin!" kadının muhattapının ben olmadığımı, elini içimden geçirip yan taraftaki masadan bir bıçak almasıyla anlıyorum. Elini tekrar çektiğinde hemen arkamdaki karanlık siluete baktığını görüyorum.