KABANAT 16

101 8 0
                                    

Natapos kaming kumain pero parang may namamagitang tension sa dalawng lalaking kasama ko.


Aba! Ganda yarn?!


"Tapos na ako" nauna akong tumayo. Parang mas nabubusog ako sa mga masamang tinginan nila eh. Di ko na kaya pa!.

Few moments later

Nandito kami ngayon sa maliit na opisina nagtitipon kasama si kuya Emilio sa aming unang pag-uusap ay nagtataka siya kong bakit daw ako nasali.

Pero sinabi ko nga sa kanya na may mga suggestions ako. At sinang-ayonan naman ni Gregorio.

Marami rin akong narinig while nandon ako sa quota nila.

" Sabi ng amerikano sa susunod na buwan sasalakay sila sa upang sakopin, Ang tingin nila sa atin ay isang mangmang kaya bakit di natin sakyan? " Paninimula ko.

Sa tuwing naalala ko talaga kong pano nila maliitin ang mga pilipino.

"Magiimbak tayo ng pagkain, hindi tayo pweding sa paglalakbay natin ay kukulangin tayo sa pagkain"

"Una upang magawa 'yon gumawa tayo ng malalaking kalesa?" Nakikita ko namang napatawa silang lahat

"Ngunit binibini giyera ang pupuntahan natin hindi tayo mamamasayal" wika ni Holian kaya pinalo ko ulit ang mesa.

"Kuya Holian, pakinggan mona natin si Felicidad" saway ni Gregorio na sumang-ayon naman si kuya miyong at Vicente.


"Kainis!" Bulong ko na nakapakunot ng aking mga noo "Ang malalaking kalesa ay lagayan  ng gamit, Apat na malalaking kalesa ang ipapagawa natin kon maari. Ang unang kalesa ay para sa mga pagkain ang pangalawa ay para sa gamit  pan-gyera at ang pangatlo ay para sa mga maaring matamaan ng bala o sugatan at ang pangapat ay para sa kasangkapan sa pagluto sa  mga galoon ng tubig "

Napatango naman sila kuya at halatang sumang.ayon sa aking mga sinasabi.

"Para naman sa ating depensa kailangan natin ng matibay na sombrerong pandigma"

"Ngunit Felicidad mayroon na tayo niyan, hindi ba sapat ang ating sumbrerong pandigma?" wika ni kuya na parang nagtataka

"Kuya naman hindi ito sapat" kinuha ko ang sombrero na suot ni Holian at itinaas ito.

"Ang sombrero ay yari lamang sa balat ng romblon kaya tatagos agad ang bala kong tatamaan ka sa ulo. "



"Aba't oo nga, hindi ko akalain na ganito ka pala katalino kapatid ko" natatawang niyang sabi habang amazed na amazed tumingin sakin.

"May panday rito hindi ba? Kailangan natin ng matibay na sumbrero para proteksyon sa ating ulo, magpagawa tayo ng sumbrero na yari sa metal"

"Ngunit binibini sadyang mabigat ito" wika ni holian napangisi naman ako sa kanila.

Aba! Akalain mo 'yon? Ako ang pinakamatalino sa panahong 'to.


1898: As time goes back (UNTOLD STORY)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon