Murderers everywhere

1.1

Selamm!
Bu bölüm kafanız karışabilir ama ilerleyen bölümlerde anlayacaksınız endişelenmeyin!

İyi okumalarrrr <33
          ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Kyung'un anlatımından

Herkes ayılmıştı ve sessiz bir şekilde en az 15 dakikadır oturuyoruz.

Herkes sadece birbirini süzüyordu ve biraz daha konuşulmazsa odadan çıkıp gidecektim.

Neyse ki clay bu sessizliği bozmuştu "konuşmak gibi bir niyetiniz var mı? Eğer kimse konuşmayacaksa ben uyumaya gidiyorum" dedi düz bir ses tonu ile.

"evet artık söyleyin derdiniz ne?" dedim hem benim hem kanao'nun ailesinde göz gezdirirken.

"pekala söylüyorum-" babamın sözü annem tarafından kesilmişti "önce bizi arkadaşlarınızla tanıştırsanız?" dedi sorar gibi.

"sanane arkadaşlarımdan? Ayrıca arkadaş olduğumuz kanısına nereden vardın?" dedim cümlem bittiği anda clay'in ekibi ve arkadaşlarımın bakışları beni buldu.

Ardından sally konuştu "kyung yapmayacağız dedik ya hani" dedi odada konuştuklarımızı kastederek.

Evan'ı gerçekten seviyor galiba öldürmekten bu kadar çekindiğine göre. Sonunda sally'nin birini sevmesi güzeldi ama kanao'nun da Evan'ı sevmesi büyük bir sorundu.

Kanao asla dudaklarına 10 verdiği birinin peşini bırakmazdı. Sally de uzun süre sonra ilk defa hoşlandığı birini bırakmazdı bu büyük sorundu.

Düşüncelerimden ayrılıp "onu mu dedim ya belki hepimiz sevgiliyiz yani nerden bilebilir ki? Ayrıca arkadaşım olmadıklarını söylemedim ki?" dedim. Söylememiştim sonuçta.

"oha kyung hepimiz mi sevgiliyiz nasıl oluyor o ya?" dedi jisung.

Minho benim konuşmama izin vermeden "sen yorma o güzel kafanı bunlara jisung" dedi Jisung'un saçını okşarken.

"kyung ben senin annenim arkadaşların ile tanışmak istemem normal değil mi kızım?" dedi annem konuşulanları es geçerek.

Alaylı bir gülüş attım ve "sence biz o sıradan ailelere mi benziyoruz?" dedim ve konuşmasına izin vermeden oturduğum yerde hafifçe öne eğilip devam ettim "Buraya bizi görmeye gelmediğinizi biliyorum o yüzden derdinizi söyleyin" dedim.

" peki biz tehdit ediliyoruz" dedi babam direk.

Güldüm ve arkama yaslanıp "bundan banane?" dedim.

"ölümle tehdit ediliyoruz" dedi annem.

"banane?" dedim.

"yardım etmen gerekiyor kyung" dedi bu sefer babam.

"neden edeyim ki?" dedim onlara göre fazla rahattım. Odadaki arkadaşlarım da benim kadar rahatladı.

Evet evet clay'in ekibine arkadaşlarım dedim bu konuda fazla takılı kalmaya gereke yok bence.

"çünkü senden başkası yardım edemez. Polise gidemeyiz ve başka bir çözüm fikrimiz yok" dedi babam.

Güldüm "senin de aklına katil olan çocuğun geldi öyle mi?" dedim.

Beni bir kere bile sormayan sözde babamın benden yardım istemesi komik geliyordu.

Ama açıkçası beni arayıp sorması beni daha çok sinir ederdi büyük ihtimalle. Fazla ilgiden her zaman bunalır ve rahatsız olurdum belki de zamanında yeterince ilgi görmediğim içindi?

Evet farkındayım bipolar gibi davranıyorum şu an ama benim yapım da bu işte.

"evet kyung. Yardım edecek misin?" dedi umursamaz bir tavır ile babam.