[Tamamlandı.]
Aybüke, kendisini kız kardeşi gibi gören ve cinsellik dışında bir şey istemeyen çocuğa aşık olur..
'Bazen bana bakmasan da
Sen hep yanımdasın..'
-Yaş farkı ve cinsellik içerir.
texting-düz metin karışık^^
Kerem elindeki bira poşetiyle salona girmişti, bugün tüm arkadaş grupları buluşacaktı Aybüke'nin tek yaşadığı evinde.
Aybüke sonunda Kerem'i gördüğü için rahatlamıştı sabahtan beri gözleri onu arıyordu.
Biraları masaya koyduktan sonra sırayla erklerle tokalaşmıştı. Her zamanki gibi Uraz'ın kucağında oturan Beyza'ya gülümsemiş, yanlarında oturan Merve'yle ise yumruklarını birleştirmişlerdi.
En sonda kendisini Aybüke'nin yanına atmıştı.
Oturduğu gibi Aybüke'yi kendine çekip saçını karıştırmıştı. Aybüke nefesini tutmuştu.
"Sensin ufaklık." Demesiyle Kerem güler gibi ses çıkarıp ona üstten üstten bakmıştı.
"Emin misin?" Aybüke dudak bükmüştü.
"Şşt abiye dudak bükülmez." Diyen Kerem'le modu iyice düşmüştü ve sessizleşmişti.
Zaten Kerem dışında pek kimseyle konuşmazdı.
"Bugün gidicem kapısına 'ya benimsin ya benim' dicem." Diyen Kağan'la gülümsedi Aybüke. Kağan'ın sonunda birisine aşık olması onu mutlu ediyordu.
Tabii öğretmenine aşık olması biraz garipti ama sonuçta aşk aşktı ona göre.
"Demeyenin.." Diye sordu Merve sırıtarak.
"Hayatı boyunca Uraz ve Beyza gibi ilişkisi olmasın." Demişti gülerek Kağan. Beyza ve Uraz'da birbirlerine bakarak gülümsemişti.
Kerem'se düşünceli düşünceli telefonuna bakıp birasını kafasına dikiyordu. Bilinmeyen kızın yanında oturduğundan habersiz.
"Şşt." Diye seslendi Uraz Kerem'e, "Hayırdır lan boş boş espri yapmak yok mu?" Şakayla karışık soruyordu ama Kerem'in bu hali onu endişelendirmişti.
"Birkaç şey var kafamı kurcalayan ama halledilemeyecek gibi değil ya." Dedi durgunca. Kağan kaşlarını çatıp itiraz edecekken başını sallayıp engellemişti.
Şu an bu konu hakkında konuşmak istemiyordu.
"İyi misin?" Diye fısıldayarak Kerem'e yaklaştı Aybüke. Kerem'se göz kırpık gülümsemişti.
"Kötüye bir şey olmaz bilmiyor musun, küçük." Aybüke yine homurdanınca sırıtmıştı..
-
Herkes yavaş yavaş dağılırken bir tek Kerem kalmıştı Aybüke'nin evinde.
İkisi de hafiften sarhoş olmuştu.
Aybüke son olarak da Merve'yi uğurlayıp salona dönmüştü.
Hızlıca Kerem'in dibine oturup sarılmıştı.
Bu onların geleneği gibi bir şeydi. Yalnız kaldıklarında yaparlardı bunu.
Tabii Kerem Aybüke'ye farklı gözle bakmazdı.
Kerem de Aybüke'ye sarılmıştı.
Aybüke sessiz birisiydi ama Kerem'le hep konuşurdu veya temas onu hep rahatsız ederdi fakat Kerem'e sarılmayı çok severdi.
Kerem bu durumu hiç yanlış anlamazdı ama. Aybüke'nin çocukken ölen ailesinin içinde abisi de vardı.
Kerem de Aybüke'nin onu abisi yerine koyduğunu düşünüyordu ama yanılıyordu.
Aybüke titrek ve yorgun nefes aldı,
"Çok yoruldum, Kerem.." Dedi ve kırık bi sesle ekledi, "Abi."
