Aylin

Bölüm 1 : Gerçek Hayaller

Bölüm 1 : Gerçek Hayaller...

Merhaba ben Aylin.Aylin Özdemir.17 yaşındayım.Tek hayalim Avukat olmaktı fakat başka hayaller onun yerini alacaktı...

______

Bir türlü susmak bilmeyen alarmı kapatmak için sehpaya uzandım.Gözlüğüm yere düşüp kırılınca ne kadar talihsiz bir güne uyandığımı anladım.Tam yüzümü yıkamaya giderken kapının çaldığını duydum.Gelene bakmak için giderken ayağım halıya dolandı.Allahım neler oluyordu?!

Yere düşünce dizimin acısıyla kapıyı unutmuştum bile.Kapı çaldı,çaldı ve tekrar çaldı.Tam dördüncü çalışta kapının çaldığını hatırladım.

Kapıya ulaştığımda en iyi arkadaşım Pelin'in geldiğini anladım.Anlamamak ne mümkün? "Aylin ben geldim,Aylin ben geldim." diye bağırıyordu.Ne yaptığını zannediyordu ki saat sabahın altısıydı!

Pelin benim en iyi arkadaşım,hatta kız kardeşim gibiydi birlikte güler, birlikte ağlardık.Ama bu dengesiz hareketleri bazen sinirimi bozuyordu.Kapıyı açınca boynuma atladı.Allahım nelerle uğraşıyorum!? "Eee nasılsın sister?"

Bana hep "sister" diyip duruyordu.Bu kelimeyi sevmiyor olsam da onu kırmak istemiyordum.Bu yüzden nefret etmeme rağmen bende ona ''sister" diyordum. "İyiyim sister sen?" Allahım bunu demek istemiyorum!

"Bende iyiyim ama çok bekletildim."

Aynen o kadar bekletilmişti ki neredeyse kapı kırılacaktı.

"Özür dilerim.Alarmı kapatırken gözlüğüm yere düştü o yüzden halıya takıldım.Yere düştüm. Acilen yeni bir gözlük almalıyım."

Anlamamış gibi bakmasına sinirlendim.Anlamayacak bir şey yoktu ki!

"Peki o zaman.Ben neden bu kadar mutluyum sence?"

Ahh sen bir kedi bile görsen mutlu olduğun için hiç merak etmiyorum.

"Neden bu kadar mutlusun?"

Onu kırmamak için cevabını bildiğim soruyu ona sordum.

"Çünküüü YKS sınavı 3 hafta ileriye alınmış!"

Ben şok.
Ben ve Pelin okul başladığından beri çok çalışıyorduk.Tek hayalimiz avukat olmaktı.Okuldan saat beşte çıktığımız için hemen gelip yemek yedikten sonra saat beş buçukta ders çalışmaya başlardık.Ve tam saat gece ikide bitirirdik.Biliyorum biliyorum şimdi diyorsunuz ki "Türkiye birincisi mi olacaksın?" ama neden çok iyi bir puanla avukat olmayayım ki?

"Hadi hazırlan da çıkıp gezelim."

Pelin'in bu cümlesi bana çok garip geldi. Gezmek...

"Bilmem olur mu ki?"

"Hadi ama Aylin.Bu kadar çalıştık bir gün izinli olsak ne olur ki?"

Bu cümle bana mantıklı gelince evet niteliğinde kafamı salladım.

"Hadi o zaman hazırlan.Bugün bizim günümüz olacak."

Hemen giyinip hafif bir makyaj yapınca hazırdım. Sade ama şık olmuştum.

"Hadi gidelim.Ama önce gidip yeni bir gözlük alalım."

Pelin tamam anlamında kafasını sallayınca çantamı alacaktım ki o da ne!Çantamı bir salak gibi okulda unutmuştum.Pelin'e söyleyince gözlerini devirdi.Haklıydı.Nasıl unutmuştum?

"Hemen okula uğramalıyız,Cüzdanım herşeyim onun içinde!"

Pelin ile birlikte dışarı çıkınca gözlüğüm olmadan herşeyi göremediğimi anladım.Şuan tek ihtiyacım olan şey gözlüğüm olabilir.

...

Nihayet okula ulaşmıştık.Okul bomboştu bugün temizlik günü de değildi.Sadece müdür okulda olmalıydı.Okula girerken giriş kartım çantamdaydı.Ama güvenlik bizi tanıdığı için okula aldı.Üstüne Pelin de kartını gösterince girebildik.

Okula gidince iki erkek sesi duyduk.Biri müdürümüzün sesine benziyordu ama diğer sesi ilk defa duyuyordum.Sınıftan biri de değildi.Kimdi bu?

Neden bu kadar merak ettim bilmiyorum ama hep böyleydim ben zaten.Herşeyi merak ederdim.Pelin ile sınıfa gittik.Gittik ama kapı kilitliydi açamadık.Sonra müdürün odasına gitmeye karar verdik.Fakat müdür odada değildi.Yanına gidip onun yanındaki kişinin kim olduğunu öğrenmeliydik.

Meraktan ölecektim.Müdürün yanına gidince daha önce hiç görmediğim birini gördüm.Bizden büyük olmalıydı.Boyumun 1.75 olmasına rağmen benden daha uzun olan çocuğa iyice baktım.Gayet yakışıklıydı.

Çocuğa o kadar dalmışım ki,müdürün adımı söylediğini ikinci söyleyişinde duydum.Çocuk bana dönünce yüzünü iyice inceleyecektim ki müdür beni çağırmıştı.Pelin olanları çoktan anlatmıştı bile.

Anahtarı alınca müdüre teşekkür ettik.

"Sizi tanıştırayım oğlum Mert."

Müdürün cümlesiyle daha önce görmediğim çocuğun adını duydum.Çocuk samimi sesiyle bize ;

"Tanıştığıma memnun oldum,"dedi.

Ben ve Pelin de aynı cümleyi söyleyince çocuk bana uzun uzun bakıp güldü. Allahım bununla uğraşacak mıydım? Hayır tabiki!?

Nedense elimi sıkınca kalbim birden atmaya başladı.

"Mert sizden biraz büyük kendisi Tıp okuyor."

O an içimden "Bende okumak isterdim.Fakat maalesef kan görünce kalbim duruyor."

"Yaaa ne güzel!"

Pelin o kadar heyecanlı söylemişti ki cümleyi hepimizin ağzı açık kaldı. O sırada müdür;

"Bir daha sınıfta çantanızı unutmayın." demişti.

O an çantamı hatırlayınca hemen gittim. Pelin orda sohbete devam ediyordu.Keşke bende edebilseydim.Diyen iç sesime lanetler okudum. Tam çantamı alıp sınıftan çıkacaktım ki yeni tanıştığım çocuk duvara yaslanmış bana bakıyordu...

Devam edecek...