Bölüm 16 : Veda

35 17 24
                                        

Merhabalar çok gecikti biliyorum tam tamına 33 gün geçmiş :(
Ama gerçekten çok çalışıyorum sanırım artık sadece boş olduğum zamanlarda atabileceğim.Bir süre böyle idare ederseniz beni çok mutlu edersiniz :)
Desteğiniz için teşekkür ediyor, iyi okumalar diliyorum

__________

Bölüm 16 : Veda

__________

Bu çok güzel bir histi.Kendimi mutlu hissediyordum.Yıllar sonra da olsa mutluluğu yakalamak güzel birşeydi.

Mutluluk nedir hiç bilememiştim.Gerçek aşka hiç inanamamıştım.İnsan dediğim kişilerin ihanetleriyle yaşamaktan hayat gerçek güven vermemişti bana.

Fazla kolaydı sanki.Her zaman bu kadar kolay olmazdı.Hep sonu mutsuz biterdi hikâyelerimin.

Ama artık mutlu bitecekti.Sanki bulutlarda uçuyordum.Gerçek aşk'a hiç inanmamıştım.Hikâyelerdeki aşk'ları görünce mutlulukları imkânsızmış gibiydi.Ama mutlu bitince, imkansızı başarmaları hoşuma gidiyordu.

Ama benim hikâyemde mutlu son yoktu.

Hayır vardı.

Ben hiç aşk'a inanmayan Aylin Özdemir.Mert Yılmaz'a aşık olmuştum.

Düşünceler içinde dans ederken bir ses beni uyandırdı.Duyduğum en güzel seslerden biri :

"Çok güzelsin," diye fısıladı Mert.

"Hiç sanmıyorum."

"Ne dedin!? Aylin, sen ne kadar güzel olduğunun farkında değilsin herhalde?"

"Güzel olduğumu düşünmüyorum."

"Ben hayatımda seninki gibi güzel gözler görmedim, ben hayatımda seninki gibi güzel saçlar görmedim.Ve sen güzel değilim diyorsun!"

"Tamam.Tamam güzelim ama sana göre."

"Aylin..." cümlesini tamamlamasına izin vermedim.

"Şşş şimdi dans ediyoruz, lütfen."

Söylediğime cevap vermedi.Beraber dans ederken sanki her an kötü birşey olacakmış gibi hissediyordum.

Bir dakika.Pelin neredeydi?

"Mert, Pelin nerede biliyor musun?"

"Buralardaydı.Lavaboya gitmiştir belki."

"Bana haber verirdi gitseydi.Bir terslik var."

"Aylin.Birşey yok sakinleş."

"M-Mert o bana haber vermeden gitmezdi bir yere!"

"Tamam.Bekle Burak'a soralım."

"Tamam" der anlamında başımı salladım.

"Burak! Pelin nerede?"

AylinHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin