The Love Of East

CHAPTER 32

"Was it because the kiss?"

Doon ako natigilan at napirme sa kinatatayuan ko at walang kahit anong salitang lumabas sa bibig ko.

Nanatili akong nakayuko habang mahigpit ang pagkakahawak sa palda ko.

Ito na ngaba ang sinasabi ko eh....

This is what i'm avoiding to be talk about. But here i am now, feeling betrayed.

Hindi ako nakasagot at mas lalo siyang lumapit sakin sa huling atras ko ay tumama na sa blackboard ang likod ko kaya napapikit nalang ako ng mariin.

He put his both arms on my side like i was cornered by him, and move his face more closer to mine at ilang inch nalang ang pagitan ng mga mukha namin.

"Was it because the kiss?" paguulit niya sa mahinang boses halos maamoy ko na ang hininga niya sa sobrang lapit niya. Hindi ako sumagot. "You know what that i am not sorry for doing it?" mas lalo akong di nakapagsalita sa sinabi niya...

He.... mean it.

He intentionally did it.

"B--bakit?" wala sa sariling tanong ko.

"Hmm?" nakangising aniya.

"B-bakit mo g-ginawa yon?" i managed to ask.

"Would you believe if i say 'because i like you?'" kahit nakangisi ay kita ko ang sincerity sa mga mata niya pero hindi ko alam kung maniniwala ba ako.

"Ha?" nasagot ko lang. Di ko alam ang isasagot ko dahil ito na naman ang mga kaibigan kong paro-paro sa tiyan ko at ang mga nagtatakbuhang kabayo sa dibdib ko.

What did he just say?

Did i hear it right?

Tama ba ang narinig ko o baka panaginip lang to kung panaginip man to please lang wag niyo na akong gisingin.

"Ha?" he mimic me, smirking.. "Would you believe?" he seriously said this time.

"Should i..?" di ko alam na nasabi ko pala yon. Sa isip ko lang sinasabi yon eh.

"Well ofcourse you probably don't. Didn't you?" nawala ang ngisi sa mukha niya.

Napatitig ako sa kaniya, alam kong sincere siya pero ayaw kong tuluyang maniwala sa sinasabi niya dahil lang sa gusto ko rin siya, agaw kong maniwala agad at baka masaktan lang ako sa huli.

"I..... Don't know..." sabay iwas kong sagot. "Hindi ko alam.." paguulit ko.

"It's okay. At least i finally said it to you. But i will do anything just you to believe me that i really do." nakangiting aniya. Napangiti tin ako roon sa sinabi niya.

Umayos siya ng pagkakatayo dahilan para makahinga ako ng maluwag dahil nawala na rin ang inch nalang na space sa pagitan ng mga mukha namin kanina.

"You're blushing.." sabay pinch niya sa tip ng ilong ko.

"A-ano? Hindi ah!" tanggi ko agad at tinago ang mukha ko gamit ang buhok kong nakalugay. Narinig ko siyang natawa ng mababaw.

Sino ba naman kasi ang hindi magba-blush sa sinasabi at mga ginagawa mo eh. Tapos ang malala pa ay nagconfess ka pa sakin.

"Yes you are." natatawang aniya.

"I-i'm not.." mahinang tanggi ko ulit.

"Look at me." utos niya, pero wala lang ako.

Ayaw ko nga tinatawanan niya ko eh.

"C'mon look at me." natatawa paring aniya pero umiling lang ulit ako. "Look at me or else....." pambibitin niya kahit kinabahan ako ay hindi parin ako tumingin sa kaniya at nanatiling nakayuko lang.