His Property

Epilogue

Akala ko yung pagtataksil ni Shanaya at Totoy na ang pinakamasakit na pangyayari sa buhay ko. Isabay pa ang pagpapalayas sa akin ni Tita sa araw ding iyon.

Ngayon napagtanto ko, hindi pala.

Sa buhay hindi natin alam kung anong mangyayari. We are surrounded with a lot of what ifs, what ifs that might come into reality.

No matter how happy and secured you are with your life now, you can't tell what Destiny's plan is until you finally come to experience it.

Brando once told me, "you are blessed in life, Zarinah."

Blessed that I have an only friend that supports and is always there whenever I needed a hand, a stranger that turns into a family, a customer who turns to be my husband and the people who are my comfort when I'm feeling lonely and sad.

Truly, I am grateful.

But it isn't enough to fill the satisfaction in my heart as I try to recall everything that I have discovered the past days.

Pagak akong napatawa nang maalala na naman ang isang sikat na kasabihan, sa bawat kasiyahan ay katumbas na kalungkutan.

Siguro if I'm alone and no one's with me, I wouldn't feel what I'm feeling right now.

"Kitten, what are you thinking?"

I smiled weakly, "just reminiscing the past."

"You shouldn't be thinking too much. Rest, kitten. Everything will be alright." malambing nitong sabi habang hinahaplos ang buhok ko.

I wish..... I wish everything will be alright. Pero alam kong sa sarili kong hindi na, hindi na maaayos ang lahat.

They might be acting normal but I know deep inside my heart that something's not right.

Akala ko sinusuwerte na ako sa buhay eh, akala ko kakampi na ako ng tadhana. Akala ko dinadapigan na niya ako, pero. Hanggang pero na lang lagi.

Katumbas ng lahat ng saya na naramdaman ko sa ilang taong magkasama kami ni Carius, hindi iyon sapat upang takpan ang sugatan kong puso.

Kung ang mga alaalang iyon ay isang band-aid, ang sakit na nararamdaman ko ngayon ay kasing laki ng isang yellow pad. Hindi iyon sapat upang takpan ang nag durugo kong puso.

Hindi ko mapigilang maiyak, ngayon ko lang nailabas ang mga luhang ilang araw na nagba badyang lumabas.

"Bakit Carius? B-bakit?" nanghihina kong saad habang nakapikit.

Naramdaman kong natigilan siya at hindi agad nakasagot. Shock that I've fired the question now, akala niya siguro hindi ako magtatanong dahil sa condition ko.

Well, he's wrong.

Mas lalo akong nanghihina kakaisip ng dahil dito.

"K-kitten.." garalgal ang boses niya.

"P-please, j-just please! Stop calling me that!"

"I-i'm sorry." doon ko naimulat ang mga mata ko dahil sa narinig sa kaniya.

I look at him and saw how tears pooled in his eyes.

"I was drunk,"

I cut him off, "you were drunk."

"Yes kitten, hindi ko alam ang nangyayari sa paligid, hindi ko alam.."

"Alam mo bang kapag naglalasing ako sa bahay, wala akong ibang maisip kundi ikaw." nakangiti kong saad habang binabalik tanaw ang mga panahong iyon.

"I've been thinking of you, kaya ng may humalik sa akin, I thought it's you."

"Bullshit reason!" sigaw ko sa kabila ng hindi magandang kundisyon, "lasing ka man o hindi, alam mo ang ginagawa mo. Alam mo kung sino ang kayakap mo, alam mong magkaiba ang katawan namin but you still choose to fuck that girl because you wanted it! Kahit baliktad baliktarin man ang mundo, Carius, you cheated on me! And that's the truth you can't tell me!"