Mert çok sıradan geçen bir günün ardından uyur ve rüyasında açıklayamadığı ve bir türlü sonuç çıkaramadığı bir şey görür.
Mert çok uzun, uçsuz bucaksız görünen bir koridorda kendini birinden kaçarken bulur ve arkasına bakmadan koşar.
İlk gün Mert bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Buradan çekip gitmek çok isterdim fakat biliyorsun ki işledikleri her suçu göstermek benim için kaçınılmazdı. Ben buydum. Bir gazeteci!
Havalandırmaya baktım. Direkt olarak bahçeye çıkıyordu. Eğer kaçmak isteseydim onu kullanabilirdim fakat durup en ince ayrıntısına kadar araştırmak için burada kalmalıyım.
O yüzden girdiğim deliğe baktım ve o delilerin arasına girmek için hazırlandım tekrardan.
Delikten girmeye başladım ve soluma baktım. Elinde sopalı bir adam kafama doğru vurmaya çalıştı fakat son anda kafamı oynatıp direkt olarak delikten çıkarak o darbeyi engelledim.
- ''Sizlere ne oldu böyle?'' diye sordum kendi kendime.
Bir deli öbür arkadaşının cam ile kafasını kesiyor diğerleri ise gülüyordu. Aman Allah'ım. Ne biçim bir yerdi burası böyle!
Geldiğim yerden geri gitmek için yürürken başka bir kapı gördüm. Otomatik kapı. Dikkatimi çekmişti ama gitmem için canımı dişime takmam lazımdı. Çünkü tam da kapının önünde cenk eden bir sürü deli vardı. Saymak istesem diğer deliler tarafından ani bir şekilde bıçak darbesi alabilirdim. Çok temkinliydim.
Delilerin arasından resmen oyun oynaya oynaya geçmeye çalışırken otomatik kapı biraz tanıdık ve biraz da değişik geldi gözüme.
Standart bir otomatik kapı işte tek farkı daha da tozlu ve kirli olmasıydı. Çok paslı gözüküyordu ve çalışmamasından da korkuyordum.
O sırada karşıdan bir delinin bana doğru koştuğunu fark ettim ve bir an ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Öylesine beklerken kendimi bir kenara atma fikri geldi ve bir delinin yanına zıpladım. Biraz sıkıntı çıkardı ve ittirmeye çalıştı beni. Ben de onu ittirdim ve koşan deli ile çarpıştılar. Sonra ise kavga çıktı.
Zaten kaosu bekleyen deliler birbirleriyle çatışmaya başladı. Arada bir kaç yumruk yiyordum fakat yine de bu beni engelleyemezdi.
Neredeyse 2 km yoldan geldikten sonra kapının önündeydim ve hiç aklıma gelmeyen şey oldu. Kapı açılmıyordu. Neydi şimdi bu?
Çok kalın ve camı yoktu. Sadece demirdi bu otomatik kapı ama çalışmamasının nedenini hala anlayabilmiş değildim.
Arkamı döndüğümde bir delinin bana doğru koştuğunu gördüm ve beni itekleyerek kapıya bildiğini yapıştırdı. Sırtım oldukça acımıştı ve deli bana dik dik baktı sadece. Ağzı da leş gibi kokuyordu.
İttirdim ve bir bıçak çıkararak bütün gücüyle bana saplamaya çalıştı fakat bir anlık refleks ile kendimi sola doğru attım ve bıçağı, kapıya sıkışmıştı.
Burada daha fazla kalamayacağımı düşünüp geri dönmeye başladım. Tabi geri dönerken çok dikkatli olmalıydım. Aksi takdirde canımdan olabilirdim.
Hızlı ve tedbirli bir şekilde geri döndüm ve ilginç bir şekilde kapının açık olduğunu ve yatakta birinin yattığını gördüm. N- nasıl olabilirdi ki bu?
Şaşkınca bakarken yataktaki kişi bana baktı ve ağladığını fark ettim. Elleri ve kolları bağlıydı ve bana ''lütfen yardım et'' dedi.
