Mert çok sıradan geçen bir günün ardından uyur ve rüyasında açıklayamadığı ve bir türlü sonuç çıkaramadığı bir şey görür.
Mert çok uzun, uçsuz bucaksız görünen bir koridorda kendini birinden kaçarken bulur ve arkasına bakmadan koşar.
İlk gün Mert bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu gördüğüm rüyaların boş yere olmadığını biliyordum ve arabaya atladım. Gazeteci olduğum için yanıma bir not defteri ve bir de GoPro Kamera aldım. Yola akşam çıkmak istememiştim o yüzden sabah saat 9'da yola çıktım ve istediğim yere 9:36 geçerken varmıştım. Akıl hastanesi haberde gördüğümden daha büyüktü ve çok daha etkileyiciydi. Yavaşça girişe yaklaştım ve iki tane güvenlik görevlisinin burayı koruduğunu fark ettim.
Güvenlik: ''Pardon bayım. Hastane henüz açık değil.''
Mert: ''İçeriye girmek istiyorum. Ziyaretçi kabul etmiyor musunuz?''
Güvenlikler birbiriyle gülüştüler ve sonra biri bana bakarak ''ziyaretçi kabul etmiyoruz bayım'' dedi.
İtiraz etmedim zaten ne yapabilirlerdi ki? Soluma baktım ve biraz arkaya doğru yürüyerek başka türlü girilir mi diye düşündüm.
Bütün etraf büyük korkuluklarla örülmüştü ve uzunlardı. Tırmanıp girebileceğimi düşündüm fakat güvenlikler beni fark edebilirlerdi. Biraz ileriye baktım ve büyük bir ağaç gördüm. Oranın yanından korkuluklara çıkarsam belki de görünmem diye düşündüm ve denemeye karar verdim.
Yavaş yavaş korkuluklara tırmanırken çantam arkamdaydı ve kamera, not defteri içinde bulunuyordu.
Güvenliklere kafamı çevirdim ve hiçbirinin bana bakmadığını gördüm. Ağaç işe yaramış gibi gözüküyordu.
En sonunda tırmanmayı bitirdim ve öbür tarafa inerek akıl hastanesinin bahçesinde buldum kendimi.
Önce düşündüm. Acaba direkt olarak akıl hastanesine mi girecektim yoksa önce bir etrafıma bakıp öyle mi girecektim?
