Mert çok sıradan geçen bir günün ardından uyur ve rüyasında açıklayamadığı ve bir türlü sonuç çıkaramadığı bir şey görür.
Mert çok uzun, uçsuz bucaksız görünen bir koridorda kendini birinden kaçarken bulur ve arkasına bakmadan koşar.
İlk gün Mert bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evet bu bir telafiydi. Hemen durdum ve kıza doğru koşmaya başladım.
Denek gözünü kıza dikmişken birden yüzünü bana çevirdi ve iyice odaklandı. Bu beni ürpertmişti fakat durmaya niyetim yoktu.
Hemen kızın kolunu tuttum ve çekiştirmeye başladım fakat yararsızdı. Denek gözünü dikmiş bana bakıyordu ve elinin tersiyle beni ittiği gibi uzağa fırlamıştım.
Yaşadığım acıyı umursamadan deneğe baktım ve bir şey fark ettim. Kız olduğu yerde yoktu. Nasıl gitmiş olabilirdi ki? Hem nasıl kurtulabilirdi?
Bunları düşünecek değildim çünkü karşımda beni parçalarıma ayırmak isteyen bir canavar vardı ve var gücüyle bana doğru koşuyordu.
İşte o an sonumun geldiğini düşündüm fakat bir şey oldu. Tavanlardan robotlar çıkmaya başladı. Bu bir çeşit protez el gibi bir şeydi ve etrafa bir gaz salıyordu. Bu gaz her neyse projeyi rahatsız etmişe benziyordu. Fırsat bu fırsattı ve hemen koşmaya başladım. Kübra ve Mehtap'ın girdiği yere girmeliydim. Arkama hiç bakmayacaktım aksi takdirde kötü bir şey olmasından korkuyordum.
Kapıya vardığımda içeri girmeden önce arkama bakmak istedim ve deneğin bir şeyler yaptığını gördüm. Çıldırmışa benziyordu. Yok. Bu- bu başka bir şeydi biriyle kavga ediyordu ama kimdi bu? Çünkü ortalıkta kimse yoktu. Hemen kapıdan içeriye girdim ve kütüphaneye sonunda çıkabilmiştim. Fakat bir sürpriz ile karşılaştım, bir yaşlı adam kızları rehin almıştı ve kızlar yere çökmüş vaziyette bana bakıyorlardı ve gözlerinden korku akıyordu.
- ''Siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz?'' diye yaşlı adamın üzerine yürüdüm fakat silahı bana doğru doğrulttu ve bir el ateş etti. Afallamıştım. Sağ göğsüme baktım ve kanadığını fark ettim. Bir ırmak gibi kan akarken yere yığıldım ve sonrasını hatırlayamıyorum.
Yeni uyanmıştım ve ne olup bittiğini daha anlamadan kendimi bir kapsülün içinde fark ettim. Her tarafım garip hortumlarla bağlıydı ve diğer kapsülleri de fark etmiştim. Tek kapsülde olan kişi ben değildim. Bu olanlara karşı şaşkınlığımı gizleyemezken olanları düşündüm. O kızlara acaba ne olmuştu?
Olanları düşünürken aynı zamanda kapsüle gözümü gezdirirken uzaktaki bir şey dikkatimi çekti. 3 tane düğme vardı. Yeşil, mavi ve kırmızı düğmeler. Acaba ne işe yarıyorlardı diye düşünürken elimi uzattım ve gerçekten de elim o düğmelere yetişiyordu. Acaba düğmelerden birine basmalı mıydım diye düşünürken bir ses işittim. Birisi acı içinde çığlık atıyordu ve o kişide kapsüllerden birinde olmalıydı. Adam acı içinde çığlık atmaya devam ederken sesi git gide kısıldı ve galiba sonunda ölmüştü. Sonrasında ise bir anons duyuldu.
- ''Sefiller, denek olmayacak kadar zayıf ve iğrençsiniz. Ah, sonraki deneğim için sabırsızlanıyorum. Çabuk olun ve doğru düğmeyi bulun, hemen!''
Bu sesten sonra anlamıştım. Doğru düğme onu bulmam gerekiyordu. O 3 düğmeden biri doğru düğmeydi ne yaptığı hakkında hiçbir fikrim yoktu fakat birini seçmeliydim.
