Mert çok sıradan geçen bir günün ardından uyur ve rüyasında açıklayamadığı ve bir türlü sonuç çıkaramadığı bir şey görür.
Mert çok uzun, uçsuz bucaksız görünen bir koridorda kendini birinden kaçarken bulur ve arkasına bakmadan koşar.
İlk gün Mert bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tamam pekala. Bu iyi bir plan ve sadık kalmam en iyisi olabilirdi.
- ''Tamam sizi dinleyeceğim. Şimdi başlıyor muyuz?'' diye sordum.
Kübra diğerlerine baktı ve ''bize uyar'' dedi.
Bunun üzerine kapıyı açtım ve dışarıya bir adım attım. Diğerleri de arkamdan geldi ve sonra biri soluma diğer ikisi ise sağıma geçti.
- ''Şimdi iki kişi soldan, iki kişi ise sağdan gitsin. Bir çıkış yolu falan biliyor musun Mert?'' diye sordu Kübra.
Tam cevap verecektim ki bir hırıltı duydum.
- ''Arkanıza bakmadan kaçın!'' diye bağırdım ve var gücümüzle koşmaya başladık.
- ''Bir yer biliyorum, beni takip edin!''
- ''Tamam.'' dedi Mehtap ve Kübra.
Planı uygulamaya başlamıştık, bazen koşarken alkış yapıp deneyin dikkatini çekmeye çalışıyorduk ve bazen bize doğru yaklaştığında alkış öbür taraftan gelince oraya dönüyor ve oraya gidiyordu.
Hızla koşmaya devam ederken girdiğim odayı fark ettim.
- ''Tamam, orası!'' diye bağırdım.
Alkış yapmaya devam ederken deney ortada durdu ve bir Mehtap ve Kübra'ya, bir de bize baktı.
Bunu bir kaç defa daha tekrarladı.
Birden hırlayarak kızdı ve bize doğru saldırmaya başladı.
Biraz korkudan o sırada bağırmış olabilirim ve var gücümüzle odaya doğru koşmaya devam ederken bana doğru zıpladı ve ismini söylemeyen kız beni iterek deneyden kurtardı.
Hemen ayaklandım ve koşmaya devam ederken o biraz arkada kalmıştı.
Kübra ve Mehtap ise varmışlardı bile.
Devam ederken artık çok yaklaşmıştık fakat o sırada denekte ismini söylemeyen kıza çok yaklaşmış ve en sonunda yakalamıştı. Bu benim elimde olan bir şeydi. O daha demin bana yardım etmişti.
