Lifeless

4.BÖLÜM - Frustration, Anger and a Start of a Freshman Year

Yazar; leecrannie

Çeviri; SeKaism

Baekhyun'un gözünden;

Klinik kapanır kapanmaz eve koştum. Olanlar sadece acı veriyordu; Elimde değildi, tüm bu acı olaylar tekrar edip duruyordu. Beceriksizce dairenin kapısını açmamla vücudum kaşınmaya başlamıştı. Kapıyı başarıyla açınca hemen banyoya koştum ve dünkü 'oturum'dan kalan jileti aldım. Kesmek artık bir alışkanlık olmuştu,tüm acıyı geçici olarak kesen bağımlılık-yapan-bir-bağımlılıktı benim cezam.

Giydiğim kapüşonun kolunu sıvayarak koluma bir kesik attım... bir tane daha..başka bir tane daha.. ve başka...

Hatırladığım her acıda bir kesik atıyordum. Tüm zorbalıklar, bana atılan kötü sözler, yapılan tacizler yüzünden uzun derin kesikler yapıyordum. Geçen sene, cehennem deliği olarak adlandırdığım okula bir daha asla adım atmayacağıma söz vermiştim kendime. Ama sanırım şuan seçme şansım yoktu. Çok şey borçlu olduğum iki kişiyi hayal kırıklığına uğratmaya dayanamazdım.

Kesmeye devam ediyordum, fiziksel acının önceki okulumdaki tüm hatırları unutmamı sağlamasını umuyordum.

Kollarım şimdiden birden çok kesikle kaplanmıştı ama hala uyuşmuş hissetmiyordum. Sinirim geçmiyordu. Anılar uzaklaşmıyordu. Kollarımı geri düzeltirken karnımı kesmeye başlamıştım. Hiç etki etmiyordu. Anılar hala buradaydı.

Daha derin kestim. Hatıralar gitmiyordu.

Az sonra, karnım da kolum gibi olsa da anılar daha da netleşmişti. Hayal kırıklığına uğramıştım. Baksırımla beraber pantolonu çıkardım. Kalçamı kesmeye başladım. Olmuyordu. Bacaklarıma saplasam bile yardımcı olmuyordu.

Daha da hayal kırıklığına uğradım. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Yüzümde bir damla yaş aktı...bir tane daha ve başka bir tane daha. Ağzıma kaçan hıçkırıkları tutamıyordum. Sözde kesiklerin iyi gelmesi lazımdı. Eskisi gibi bana şimdide yardımcı olacağını biliyordum. Ama yine de neden böyle hissediyorum bilmiyorum. Bu sözde olmamalıydı.

Duygular göğsümün içimi doldururken, nefes alışverişim ile birlikte kalbimin atışı da hızlanmıştı. Bu sırada, çoktan hyperventilating olmuştum ve sebebini anlamıyordum.

*hyperventilating; Heyecan, korku, sıkıntı ve diğer bazı etkenler nedeniyle solunumun hızlanması sonucu oluşur ve kanda karbon dioksit azalmasına sebep olur. Baş dönmesi, zihin karışıklığı, el ve ayaklarda spazm, uyuşma ve baygınlık başlıca belirtileri oluşturur

Aynadaki yansımam yardımcı olmuyordu, ne kadar acınası gözüktüğüme baktım. Hayal kırıklığım, kızgınlığa dönüşmüştü, en yakında bulduğum nesne olan ilaç kutusunu alıp öfkeyle yansımama fırlattım.

"! NEDEN UNUTAMIYORUM?! ÇOK CANIM YANIYOR, UNUTMAK İSTİYORUM SADECE, TAMAMEN HATAYIM BEN!!" Kesilmeyen gözyaşımla bağırdım.