Lifeless

7.BÖLÜM - Confrontation

Yazar; leecrannie

Çeviri; SeKaism

Baekhyun'un gözünden;

Okulun ilk günüydü ve şimdiden müdürün yardıma ihtiyacı var gibi görünüyordu. Ücretsiz olarak bu prestijli okulda okumak için, öğrenci asistanı olarak çalışmak zorundayım ve son bir saattir bunu yapıyordum. Konferanstan sonra, müdür kağıtları düzenlemek için beni ofisine çağırdı. Bütün bu şeyden sonra burslu olmanın çok da kötü olmadığına karar verdim. Okulda yüzlerce öğrencinin ortasında olmaktansa tüm gün yalnız çalışmak daha iyiydi.

Müdürün masasına düzenlediğim son kağıtları koyacakken birinin adımı dediğini duydum.

"Baekhyun."

Bu sesi tanıyorum. Bu ses- bu derin ses.

Eskiden duyduğumdan daha kalındı ses ama yine de kimden geldiğini biliyorum. Bu ses geçen iki yılda en çok özlediğim şeydi... Korktuğum da beni rahatlatan bu sesti... Kendimden şüphe duyduğumda bu ses güven veriyordu... En çok duymak istediğim şey bu sesti... Beni aşık edenin sesiydi.

Nasıl bilmişti? Burada olduğumu nasıl biliyordu? Neden buradaydı? Neden?

Arkamı dönüp çok fena bir şekilde ona sarılmak istiyordum, kollarımı ona dolamak ve sadece onun verebildiği rahatlığı bulmak. Onun da bana sarılmasını ve eskisi gibi beni öpmesini istiyordum. Oh, onu nasıl özledim. Ama sonra bunu düşünmenin bile ne kadar iğrenç olduğunu fark ettim. Onu hak etmiyordum. O benim gibi kirli biriyle olmak için fazla güzel ve mükemmeldi. Ben onun hayatını batırırım sadece, yaptığım gibi.

Nasıl bu kadar aptal ve acınası olabilirim? Bunları yaptığımı öğrendiğinde, benden nefret etmeli. Benim çirkin vücuduma dokunmaya bile tiksinip cesaret edemez. Onun canını yakıp terk ettikten sonra hala beni kabul etmesini isteyecek kadar bencilim. Sarılışını hak etmiyorum. Öpüşünü hak etmiyorum. Daha fazla sevgisini hak etmiyorum. Benden nefret etmesini, kaçmasını, canımı yakmasını hak ediyorum. Dünyadaki bütün acıları hak ediyorum. Oldukça kötü biriyim, cezalandırılmayı hak ediyorum.

Gözlerimden yaşlar dökülmek için beni tehdit ediyordu fakat her şeyi düzeltmeliydim. Onu görmeye ihtiyacım vardı. Kendime iyi olmayı öğrenmeyi bir cephe olarak koymuştum. İçimden ne kadar kırıldıysam o kadar ifadesiz bir yüz koydum.

Yavaşça arkamı döndüm ve onu gördüm. Beni şaşırtan, sadece onun orada olması değildi. Hepsi- onların hepsi oradaydı.

Hepsi burada ne yapıyordu?

Hepsi şaşıran yüz ifademe baktı. Hepsine teker teker bakıp geçen iki yılda nasıl değiştiklerini gördüm. Hepsi de daha iyi görünüyordu, hepsi büyümüştü.

.. ama bende gördükleri, her zamankinden daha kötü, kilolu, çirkin ve iğrenç olandı.

Gözlerim Chanyeol'u buldu. Onun yüzünü gördüğümde neredeyse yıkılıyordum fakat sabit kaldım. Birlikte geçirdiğimiz gençlik zamanlarını hatırladım. Aklıma gelen her anda birlikteydik ve ona karşı hissettiğim duygularla bir araya gelmiştik. Benimle aynı duyguları hissettiğini öğrendiğimde hayatımın en mutlu günüydü. O günlere çok fena geri dönmek istiyorum .. ama dönemeyeceğimin farkındayım.