Lifeless

36.BÖLÜM - We Both Feel Pain

Yazar; leecrannie

Çeviri; SeKaism

Baekhyun'un gözünden;

Chanyeol'u incittim.

Kendini kötü hissetmesine neden oldum.

Hepsi benim hatamdı.

Titreyen bacaklarla, geçmiş olayları hatırlayıp dururken kendimi odama taşıdım.

Çok bencildim.

Chanyeol terk etmişti çünkü bencildim...çünkü ben korkunç biriyim.

Yine bok etmiştim.

Öğrenemiyorum bir türlü, değil mi?

Biliyordum. Sonunda onu inciteceğimi biliyordum.

Ve incitmiştim, tıpkı değersiz bok olduğum gibi.

Saatin kolları dakikaları vururken, kendime olan nefretim daha da büyüdü.

Çok kızgındım.

Varlığıma kızgındım.

Neden... neden bok etmekten başka bir şey yapmadan yaşamıyorum? Sonunda hep sevdiğim insanları incitiyorum.

Chanyeol'u incittim.

Aklımda bunu tekrarlarken, kendimi kaybettiğimi hissettim.

Yüzümden akan gözyaşlarımla, eklemlerim kandan kıpkırmızıya dönene kadar arkamdaki duvarı defalarca yumrukladım.

Gereksiz lanet.

Onlara baktım ve oluşmaya başlayan çirkin çürükleri gördüm. Bu bana ne kadar çirkin birisi olduğumu hatırlatıyordu.

Dolabımı açarken ağzımdan çığlık kaçmıştı, kıyafetlerimi odanın ortasına attım. Hissettiğim öfke çok fazlaydı.

Ben büyük bir hatayım.

Çekmeceleri çıkardım ve onları yere attım.

Sadece bu kadar bencil olmasaydım ve ruhumun öne çıkmasına izin vermeseydim eğer...

Delirecek gibi hissediyorum.

Çok acınasıyım.

Yatağıma gittim ve yastıkları duvara fırlattım, sonrada komodinin üzerinde duran lambayı.

Sadece kendimi kontrol edebilseydim ve bu kadar inatçı olmasaydım eğer...

Ağlama seslerim, sesli gümbürtüler ve camın parçalanan sesi bir kez daha sessiz odayı doldurdu.

Güneşliklerin minik boşluğundan yayılan ışık daha da azaldı. Ne kadar zaman geçtiğini bilmesem de çoktan geç olmuştu. Biraz daha sakinleştim ve ağlamalarım ağır nefes alışverişine dönüşmüştü. Odayı inceledim ve ortalığı ne kadar karıştırdığımı gördüm. Bir rüzgar geçip gitmiş ve her şeyi harap etmiş gibi görünüyordu, kalbim gibi.

Sonunda sakinleştiğimi düşünüyordum ama dolabın yanındaki aynanın kanımla kaplı olduğunu fark ettim ve yansımam gözüme ilişti, kanım tekrar kaynamaya başlamıştı.

Lanet olası çirkin bir yaratık bana bakarken nasıl olur da kaynamazdı?

Yaklaştım ve kuvvetli bir şekilde yumruk attım, cam parçaları yere dağıldı, ayaklarımın yanına.

Başımı eğip onlara baktım ve çok daha fazla yansımamı gördüm. Beni usandırıyorlardı.

Hayır, bu az bile kalırdı. Kusmak istiyordum ve korkunç kişiyi görüyordum. Onun canını çok fazla yakmak istiyorum.