MAFYA BEY -TEXTING +18

ninety

Selamsss aşklarım. Nabersiniz? Nasıl gidiyor hayat? Benim çok yoğun o yüzden bölüm araları açılıyor yüz kez dedim, yine diyorummmm gelemezsem ölmemişimdir inş :D:D:D

INSTAGRAM: @tamamyayazar

Keyifli Okumalar :)

💘OYLAR VE YORUMLAR ŞELALEEEEE💘

Aslı Demirer-Sana Sakladım "Elimde bir kalem, bir parça gökyüzü. Bugün sana ağladım, kapandı gönül gözü. Unutmanın yok bir çaresini anladım. En acı şarkımı daha sana yazmadım. En acı şarkımı sana sakladım."

 🖤

Pazar 07:58

Uğur kimseye yakalanmadan, dediği gibi birkaç saat sonra odadan çıkmıştı. Ondan sonra da babam ve annem gelmişlerdi içeriye. Annem de çok solgun gözüküyordu. Bu yüzden odadaki diğer yatağa o uzanmıştı. Bir serum da ona takılırken babam da ikimizin arasındaki koltuktaydı.

Bir uykuya daldım, bir uyandım. Sabahı zor gördüm resmen. Gece hiç aydınlanmamaya karar vermiş gibi uzamıştı.

Babam çok sık camın önünde hava almaya çalışmıştı. Defalarca da haber var mı diye dışarı çıkmıştı ama annem resmen baygın gibi, kendinden geçmiş halde tepkisizdi.

Sabah erkenden, Nilgün abla geldi. Elinde, bizim için evden getirdiği kıyafetler vardı. Babam taviz vermeyince, Lodos'un aldıkları boşta kalmıştı.

Sırasıyla babamdan başlamak üzere, odadaki banyoda üzerimizi değiştirdik. Anneme babam yardım etmişti. Serumdan sonra biraz daha toparlanmış gözüküyordu. Dert insanı bir gecede on yıl yaşlandırır diye boşuna demiyorlardı. Ne annem ne de babam o eski neşeli ve her daim çıtır görünen hallerindelerdi.

Grip olsa, canlarından can giderek baktıkları çocuklarından biri bir kurşunla gözlerinin önünde kanadığı için annem de babam da ömründe görmedikleri eziyeti çekmişlerdi.

Psikolojik olarak bundan daha büyük bir eziyet olamazdı çünkü.

Ben de Nilgün ablanın yardımıyla giyindim. Bana bir bebek gibi baktı. Getirdiği eşofmanları giyerken her sızlanmamda, "Kıyamam ben yavrularıma, bunlardan beterinden Allah korusun, nasıl başımıza geldi bu olaylar..." deyip duruyordu. Sonra onu zorla gönderip, çişimi yaptım. O kadar da yanımda duramazdı ama harbiden eğilip kalkarken haftalarca ölecektim ben, belli olmuştu. O anın şokuyla, şimdiki ağrının ancak onda birini hissetmiştim çünkü.

Kendi kendine kaynasın diye tedavisi de evde yapılan bu kırıklar, öldürücü değilse de süründürücüydü.

Elimi yüzümü yıkayıp, saçlarımı da topladıktan sonra banyodan çıktım.

Doktor gelmişti. Gençten bir erkekti. Kırıkçı çıkıkçı mıydı acil doktoru mu bilmiyordum. Ayakta halime şöyle bir baktı.

"Nasılsınız Ahsen Naz Hanım?"

"Ağrım artmaya başladı, ilacın etkisi geçiyor galiba." dedim.

"Hareket etmeniz kolaylaşsın diye bandajla sardık ama mümkün olduğunca yerinizden kıpırdamamak, sizin daha hızlı iyileşmenize yardımcı olacaktır."

"Zor o," diye geçiştirdim.

"Değil!" diye itiraz etti babam. "Aker'i göreceksin diye bekletiyorum seni ama görür görmez eve geçeceksiniz. Dinleneceksin sen."