Embracing The Sun (Not Edited)

Chapter 16

For the past 3 years of studying, I experienced a lot. A lot of breakdowns, a lot of pain, a lot of trials, a lot of failures. But I also learned a lot from all of it. And now, I can finally say, it's all worth it because I'm graduating later!

Mamayang hapon ang graduation namin kaya I'll meet Lucas muna before our graduation.

After the incident where I got hospitalized, ang daming nangyari pagkatapos noon. My parents are not sorry even though I got hospitalized, I told Clara about Caeden, kuya Seandrei is doing great in his job as a CEO, Lucas is still my boyfriend of course. But the good news that happened is that my parents finally let me moved in the condo again. Siguro ay naawa sila kahit papaano aa akin kaya pinayagan na nila akong lumipat at umalis sa bahay nila. That house feels like a prison for me.

"Where are you going?" Kuya's here with me now at the condo. Dito na siya nag-stay since nag-leave siya for the event later. Sina mommy at daddy ay nandoon sa bahay. But I'm not sure if they'll come. If they will, then I'll be thankful like super. If not, it's okay because I'm used to it.

"I'll meet Lucas kuya."

"Okay. Take care, Seraphina. Send my regards to your boyfriend as well. And happy birthday, bunso. Love you. Congrats in advance for your graduation. I'm so proud of you." I smiled. I'm grateful that kuya is approved to Lucas. Tingin niya naman daw ay mabait ito at mahal ako kaya ayos lang sa kaniya. And hello? I'm already an adult. Pero mas maganda pa rin na tanggap nila ito. Sana lang ay maging sina mommy ay tulad ni kuya.

It hurts me every time sumasagi sa isip ko na they were harsh and rude to Lucas. Alam kong nasasaktan ang boyfriend ko dahil doon pero sinasabi niyang ayos lang sa kaniya at wala siyang pakialam dito. Of course it hurts him. Kung ako nga nasasaktan, siya pa kaya?

Sumakay na lang ako ng bus papunta sa meeting place namin ni Lucas. Of course saan pa ba? Edi roon sa paborito naming lugar. Sa lugar na saksi sa lahat ng pinagdaraan namin.

I saw him waiting for me while watching the students having a practice. Hindi ko na muna siya tinawag at hinayaan ko ang sarili ko na pagmasdan siya saglit.

I love this man so much. At hindi siya pumalya na ipakita sa'kin na mahal niya rin ako. I can already see my future with him.

Sa huli ay lumapit din ako rito at tinapik siya sa balikat. Agad itong napatingin sa akin at ngumiti. I really love when he's smiling.

"Rei!" Tumayo siya at niyakap ako. I hugged him back bago ako kumalas at sabay kaming umupo sa isang ugat ng isang puno rito sa oval. Ito ang maganda sa lugar na 'to. Ang daming puno at talagang hindi ganoon kaingay. Maganda rito lalo na kapag pasikat o palubog ang araw.

"Congrats sa'tin." Sambit ko. I placed my head on his shoulder while we're watching the people at the ground practicing their sports.

"Congrats sa atin, Rei. I'm so proud of you, my love." Those words are enough for me to be motivated and pursue my dreams. Alam kong maraming naging hadlang, pero may mga tao pa rin namang naniniwala sa akin kaya hindi ko 'to susukuan.

"Me too, love. Ipinagmamalaki kita, sobra. At masaya akong sabay nating natupad 'to. At sabay din nating tutuparin pa ang iba nating mga pangarap."

"Oo naman. Lagi mo akong kasama, Rei. Sa bawat yugto ng buhay mo. Pero bago 'yan, kumain muna tayo." Naglabas ito ng mga pagkain. Prepared a?

"Nagdala na ako para hindi na tayo bumili at umalis dito." Binuksan nya ang dala niyang mga pagkain.

"Wala ka bang naaalala?" Pagtatanong nito. Saglit naman akong nag-isip, kunwari ay hindi ko alam kung ano ang tinutukoy nito.