It Wouldn't Be The Same Without You | Andreas Wellinger

22. Zrozumieć siebie

Gregor pov

Ostatnie tygodnie były dla mnie dość trudne. Rozstałem się z Elisą, którą naprawdę kochałem. Miałem nadzieję, że to ta jedyna. Nie byliśmy ze sobą zbyt długo, jednak byłem przekonany, że za jakiś czas się jej oświadczę, później weźmiemy ślub, pojawią się dzieci. Naprawdę tego chciałem. Niestety, nie udało się. Różnice w postrzeganiu niektórych rzeczy, kłótnie, aż w końcu było tego aż za dużo i zerwaliśmy. Dość mocno przeżyłem to rozstanie. Chyba jeszcze do końca tego nie przetrawiłem. Jednak mogłem liczyć na wsparcie Andreasa. Bardzo mi to pomogło. Dzięki niemu łatwiej było mi się podnieść.

Jednak później zacząłem zastanawiać się nad swoimi uczuciami do Andreasa. Jesteśmy przyjaciółmi, jednak ostatnio zacząłem czuć do niego coś więcej. Nie wiem co to, ale przestałem patrzeć na niego jak na przyjaciela. Czasami przyłapuję się na tym, że chciałbym go pocałować, jednak szybko staram się odgonić te myśli. To dla mnie naprawdę dziwne, bo nigdy wcześniej nie byłem zainteresowany jakimkolwiek mężczyzną. Ale bywały też sytuacje, gdzie miałem wrażenie, że Andreas przypatruje mi się zbyt intensywnie, że ja też nie jestem mu obojętny. Czasami rumienił się przy jakimś niewinnym, durnym żarcie czy dłuższym przytuleniu. Nie miałem jednak pewności, może to tylko moje schizy, a nie chciałem zepsuć naszej przyjaźni. Nie darowałbym sobie tego. Nie chcę, nie mogę stracić jego, jego przyjaźni. Staram się być przy nim, pomagać mu, wspierać go, aby wiedział, że zawsze może na mnie liczyć.

Bardzo lubię też Ninę, jest przesłodka. Ona chyba też mnie lubi. Zawsze cieszy się na mój widok, staram się z nią pobawić, poświęcić jej chwilę. Uwielbiam tego dzieciaka.

Nie wiem co zrobić. Najpierw muszę sam zrozumieć swoje uczucia względem Andreasa, a dopiero później mogę się zastanawiać czy i jak mu to powiedzieć. Jedno wiem na pewno - nie chcę, nie mogę go stracić.

Witam!
Tym razem za namową Zuzi rozdział z perspektywy Gregora, ciut inny
Dajcie znać jak się podobało i czy ktoś to czyta 😅
Trzymajcie się