CALL
MARIA DANA'S POV
"Now. Sabihin mo sa akin bakit ka umiyak kanina." Maotoridad niyang sabi. Pinigilan kong matawa kasi talagang seryoso siya. Baka makutusan pa niya ako.
Andito kami sa bahay niya. May ginawa kaming project at medyo maaga pa. She insist na ihatid niya ako sa bahay. Magpapahatid kami sa family driver nila. At tsaka delikado na raw kapag mag-isa lang akong uuwi.
Huminga muna ako ng malalim at saka siya tinignan.
"Pia. A-alam mo naman yung tungkol kay Devere diba? I mean yung nararamdaman ko."
Nagtatanong na tinignan niya ako?
"And? Ano ang connect dyan?" Kunot noong tanong niya.
I try to calm myself. It isn't obvious? Yung pag-iyak ko kanina ay may kinalaman sa nararamdaman ko at kay Devere.
"Sophia. Anong connect ang pinagsasabi mo? It means. He's the reason of all the crying shit of mine. Siya ang dahilan. I mean, siya ang dahilan dahil sa kung ano anong mga pinagsasabi niya." Humina ang boses ko sa huling sinabi ko at nag-iwas ako ng tingin.
"Dana. Can you just get to the point. Sabihin mo na ng diretso."
Napapikit ako ng madiin at saka nagsalita.
"You remember, pagkatapos ng awarding. Kinausap ko si Devere. Then, I ask him what's his problem with me. And suddenly, he just confess about his feelings. Like, he's mad at me since I didn't even notice his affection towards me. Pia, how can I even think of that, huh? May girlfriend siya. At saka bakit naman siya basta-basta aamin na may gusto "daw" siya sa akin. That's ridiculous." Sumandal ako sa headboard ng kama niya at kumakain ng snacks habang nanonood.
"You sure of that, Dana? I mean, you sure that he's damn serious? Baka naman pinaglalaruan ka lang niyan." Napatingin ito sa akin at ibinalik din ang tingin sa pinapanood.
"That's exactly what I think of. Kaya nga gulong gulo ang isip ko. Tapos kanina nakita ko pa siya na kasama ang girlfriend niya. That's why earlier I'm so messed up. I don't understand him. I can't even confront him. I know he'll just deny it. Ako pa rin naman ang masasaktan sa huli." Napairap ako sa iniisip ko.
Napabuntong hininga nalang si Sophia at nanahimik. Parang nag-iisip ng kung ano.
Ilang sandali ay may kumatok sa pintuan. Pagkabukas nun ay ang isang kasambahay nila ang iniluwa.
"Ma'am, bumaba na po daw kayo. Kakaon na."
"Sige, Yna. Pakisabi nalang na susunod na kami. Aayusin lang namin itong project namin." Tumango naman ito at isinara ang pinto.
Kumakain na kami ng tinawag ako ni tita. Ang mommy ni Sophia.
"Iha, Dana. How's your school? I know wala ang mga parents mo. Parang anak ka na rin namin kaya gusto rin naming malaman kung kumusta ka rin sa school niyo." Mahinahong sabi ni tita.
"It's actually good, tita. I have no problem at all. My studies are good and also, I maintain my grades normally." Sagot ko at ibinalik ang attention sa pagkain.
"Oh. Good to hear. Kaya naman kampante kami na kayo ang magkasama nitong anak namin. Siguradong hindi gagawa ng kalokohan." Natawa kami sa sinabi ni tita.
"Mom. Grabe naman po kayo sa akin. Mabait naman po ako at saka my grades are high. Huwag kayong mag-alala." Confident na sagot ni Pia.
Natawa nalang si tita at tinapos na rin namin ang pagkain.
"Tita, mauna na po ako. Baka nag-aalala na doon si manang Sally. But, I also informed her this morning na gagabihin ako at kasama ko si Pia."
She tap my shoulder and smiled at me. "Okay. You go now. Para na rin makapagpahinga ka.
YOU ARE READING
My Feelings For You (Loving Him Series #1)
Teen Fiction"Sa paanong paraan ko mapapahinto ang nararamdaman ko para sa kaniya? Dahil wala naman akong karapatang agawin siya." ~Maria Dana Dela Vega~ Tunghayan natin ang istorya ni Dana na may gusto sa isang lalake pero 'di ito mapasakanya basta-basta. Ano a...
