Don't you dare, Be Aware.

Chapter 1

"Matagal ka pa ba ? Sunduin kita mayang lunch Irin." I am now talking to my boyfriend. He's Andrei Troy, pero Drei ang tinatawag ko sakanya. Yes I have one kahit mataba ako. Maganda naman ako eh. Atsaka mahal namin ang isa't isa.

"Oh.. sige, text mo nalang ako kapag papunta ka na okay ? I love you hon."

"Okay, I love you." Then he hunged up.

Naandito ako ngayon sa office, may mga dapat pa kasi akong asikasuhin. Tapos mamaya naman after lunch ay may meeting kami. Kahit busy kami ni Drei sa kanya kanya naming trabaho, may time pa rin kami na magkasama.

Sumipat na ang lunch break naandito ako sa labas para makita ko agad siya pero wala parin ang susundo sakin. Hmm.

12:05

12:20 darating pa ba siya ? Sige maghihintay nalang ako.

12:38 nawawalan na ako ng pagasa na dadating siya. Kaya naisipan kong bumalik nalang sa office ko ng bagsak ang balikat. Dapat di ako nagexpect. Pagkabalik ko sa office ay tinanong agad ako ng kaofficemate ko.

"Oh. Ang bilis mo naman kumain ? Kumain ka ba ?" Oo ng hangin !

I smiled timidly "Yes." Pagkabalik ko sa office ko ay napaisip ako. Di ko alam kung ano mararamdaman ko. Kailangan ko bang magalala dahil di siya nakapunta ? O mainis dahil di siya manlang nagtext o tumawag na hindi siya makakapunta ?

But I guess I need to ask him why so I dialled his phone number.. after several rings he answered.

"Hey, ano nangyari sayo at di ka nakapunta ?" Medyo halata na naiinis ako sa tono ko.

"Sorry I can't make it. Siguro next time nalang tayo maglunch ng sabay."

"Kumain ka na ba ?" Nagbabakasakali.

"Yes. Kakatapos ko lang.. ikaw ?" Damn you ! Natural hindi ako kakain dahil hinintay kita ! Gusto kong magalit sakanya pero di ko magawa. Huminga nalang ako ng malalim..

"Busog pa naman ako. Siguro mamaya nalang ako kakain. Sige na, Madami pa akong gagawin. Bye." Nakakainis. Ewan ko ba. Two years na kami and three months ni Drei.. pero napapansin kong this past few days nagiiba ang ihip ng hangin. Hindi ko alam kung dapat akong magdoubt o ano. Isa lang ang alam ko. Kailangan naming magusap as soon as possible.

Natapos ang araw na to na hindi naging maganda ang mood ko. How I wish na may magpasaya sakin. Pero mukhang imposible dahil ni isang text ni Drei ay wala pa rin akong narereceived. Drei, ano ba ?

Mas maganda siguro kung itutulog ko nalang to. Ayoko ng may iniisip. Baka pumanget ako. Haha funny Irin.

Naalimpungatan ako nang tumunog ang phone ko. What ?! Umaga na ?!

Dali dali akong naligo at nagayos para pumasok sa trabaho. Ano bayan ! Wala sana akong mamiss na gawain. Medyo malapit lang naman ang pinapasukan ko kaya no worries. Haha !

Pagdating ko sa office ay nakita kong may commotion na nagaganap. Lumapit ako ng konti para marinig kung anong nangyayari.

"Ano ka ba ? Wag ka na ngang maingay diyan. Baka mamaya ikaw naman ang sumunod na isesante. Nakita mo naman siguro kung anong ginawa ni Maam Kristalyn kay Didith." Sisante ? Ni maam Kristalyn si Didith ? Andito na si Maam Krista ? Nanlaki ang mata ko nang magprocess sa utak ko ang narinig ko at dalidali akong pumunta sa office ko. Napansin kong tinitignan ako ng ibang officemates ko pero tuloy tuloy lang ako. Pagkapasok ko office ko ay pumikit ako at nakahinga ako ng malalim na nakangiti..

"What's wrong ?" Napaigtad ako nang may narinig akong nagsalita.. no this can't be ! Unti unti kong hinarap ang nagsalita at halos lumuwa ang mata ko nang makita ko si Maam Krista na nakaupo sa swivel chair na nakatingin sakin.

"Ah.. ano g-good morning maam Krista.." nakakahiya ! Damn. Ano pang silbi ng pagmamadali ko kung naabutan din ako ni maam Krista.

I stiffened when I heard her chuckled. I looked at her with confusion. "Hi Miss Foremeia. Why are you late ? And.. why do you look shocked ?" Di ko alam ang isasagot ko. Nahihiya talaga ako. Umupo ako sa tapat ng table at nilaro ang daliri ko. Pinalagutok ko isaisa kaya natawa ng marahan si maam Krista. Napatingin ako sakanya.. "maam, sorry po. Nalate ako. Pero ngayon lang ako nalate. Swear !" Tumatangotango siya habang nakangiti.

"I know. And I want you to meet your new assistant."

"Ahm.. maam, bakit po nasisante si Didith ? Ayos lang naman po siyang assistant ko eh. Kailangan niya po ng trabaho. Atsaka, mamimiss ko rin yung presence nya. Pano nalang po kung yung ipinalit niyo sakanya ay masama ang ugali ? Or what's worse is -"

"Come on Irin ! Kilalang kilala ko ang ipapalit ko kay Miss Didith because he's my brother. So you don't have to worry at all. Well, may pagka aloof siya sa ibang tao. Pero siguro naman ay magkakasundo kayo nun dahil madaldal ka. " humalakhak si Maam krista at napanguso ako. Ganun ba ako kaingay ?

"Kidding aside, naandito na siya ngayon at makikilala mo siya.."

"Maam. Di po ba pwedeng babae nalang ? " Umiling siya at hinawakan ako sa balikat. "Kaya mo yan. Sabihin mo lang sakin pag pinagtripan ka niya. Ako mismo ang tatanggal sa kanya. So.. hintayin mo nalang siya dito sa office mo okay ?" At lumabas na siya. Nakakainis ! Naaawa din ako kay Didith.. nawalan pa siya ng trabaho. Si maam naman kasi eh. Pero wala akong magagawa. Empleyado lang ako at di ako ang may ari ng company na ito. Teka. Lalaki nga pala ang assistant ko. Sus ! Baka mamaya pagtripan nga ako nun dahil sa itsura ko. Dadaganan ko talaga siya.

Isang oras ang lumipas ay nababagot na ako. Walang text o tawag kay Drei. At wala akong makausap dahil wala si Didith. Pero kanina ay pabalikbalik si Maam Krista. Mabait naman siya eh. Wala akong masasabing masama sakanya. Kulang na nga lang sabihin niya sakin na magkaibigan na kami eh. Tsak matutuwa ako ! Lunch na ngayon at sinubukan kong tawagan si Drei. Ilang ring palang ay sinagot nya na.

"Hi.. " bagong gising.. husky eh.

"Nasan ka ?"

"Sa unit ko.. punta ka mamaya ?"

"Okay. Sige Drei. I love you. Kumain ka na.."

"Ikaw rin. Love you." Binaba ko na.

Di kami masyadong nakakapagusap na. Ano bayan. Konti nalang talaga maniwala akong may iba siya. Kahit naman kasi minsan sabihin mong mahal mo yung tao. Kulang pa rin yon dahil di naman kayo nakakapagkita. Mahirap maniwala sa isang salita na wala manlang action. At mahirap din naman yung nagpapakita ka sa kilos pero walang salita. Kumbaga, pag di mo nagawa yung isa. Wala kang confirmation. Walang assurance.

Wala naman sigurong iba diba ?