ellerimi uzatıyorum semaya
senin çehren beliriyor ay ışığının yansıdığı berrak bir kuyuda
kıyamet vazgeçti kopmaktan
sen hayatıma dokunduğunda
kurbanını kesmeye hazırlanan bir adamın
son dakikalarındaki şefkat kadar tehlikeli huzurum
kendime doğrulttuğum namludan çiçekler ateşleniyor
hayata karışıyor ölü ruhum
dokunduğum her şey tenin oluyor birden
ve gördüğüm her şey sensin aniden
gözlerime değen gecelerin ışığı
tenime düşen yağmur damlaları
pembe gülüşler dudaklarımda filizlenen
