Through the Shinto Shrine

15

Bukas na ang aking flight papuntang Japan kay e hahatid ako sa pamilya ni Mang Bobet kasama ang pamilya ko. Doon ako matutulog ngayong gabi sa apartment ni Mark. 

Dala ang sasakyan ni Mang Bobet ay pag baba naming sa ferry, isinakay na naming ang aking mga bagahe bago kami sumakay.

Maganda ang umaga ngayon dahil ang sikat nang araw ay hindi masakit sa balat. Pinagmasdan ko ang paligid. Tatlong taon ko itong hindi masisilayan, at alam ko sa tatlong taon ko doon marami na ang mag babago sa pag balik ko ditto.

Sa tatlong oras naming byahe ay pasado alas diyes na kami nakarating sa tinutuluyan ni Mark. Pagkadating naming ay tinulungan niya ako buhatin ang aking mga dala.

"diri ka higda sa kwarto ni Maye labs" Pumasok kami sa loob. Ang linis. Si Maye ay pinsan niya na tubong Bohol.

Nilagay ko ang bag sa kama "asa diay si Maye? Uli sa Bohol"

"oo...tara mag luch ta ninyo"

"hoy Makky tunga ta sa gasto, ikaw na lang pirmi"

Tumango na lang siya para hindi na kami mag away. Pumunta kami sa Larsian para doon mag lunch. Ang larsian ay sikat na lugar kung saan puro BBQ ang iyong makikita. Masaya kaming kumakain, nag uusap at nag tatawanan. Sinusulit nila ang araw na kasama ako dahil uuwi din sila kaagad.

Si Mark at ang tropa niya na may sasakyan na nakilala ko rin ang mag hahatid sa akin bukas. Ang flight ko ay 4 a.m kaya dapat maaga akong matutulog ngayon.

 "Nak amping ka didto ha..hindi ka na naming masasamahan bukas" umiiyak na sabi ni mama. Inaalo naman siya ni papa at sinabihan na huwag nang umiyak

May kinuha sa sobre si mama sa kanyang bag at binigay sa akin. Nag tataka akong inabot ito at binuksan. Gulat akong napatingin ni mama at binalik sa kanya ang sobre.

"ma hindi ko matatanggap yan, mas kailangan niyo yan" pilit kong ini abot sa knaya ang sobre, ngunit hindi talaga niya tinanggap. Tumingin ako kay papa at umiling . Magagamit nila ito para kay kiko o emergency.

"nak mas kailangan mo yan doon, meron pa naman kaming naitabi ni papa nimo" at hinawakan ang aking kamay. Kahit ayaw kong umiyak at biglang tumulo ang aking mga luha at yumakap kay mama at papa. Ma mimiss ko sila sobra.

"M-mingawon gyud ko n-ninyo ma,pa" iyak kong saad habang inalis ang mga luha sa king mukha.

Tinapik ni papa ang aking balikat kaya naa tingin ako sa kanya "ayaw na sig hilak , maka bati nag nawng" dahil sa sinabi ni papa ay tumawa kaming lahat.

"panget kana ate" sinapak ko si Kiko . Sumasabat eh!

"litse ka!" singhal ko sa kanya. Hinarap ko siya at pinag krus ko ang aking kamay sa dibdib.

"hoy kiko kahibaw na si kuya Makky nimo anhi ka niya pundo nig ting klase, maong pag puyo gyud, dapat mang limpyo kag kwarto...maging responsible kiko"

Napakamot siya sa kanyang ulo " opo ate"

Hinarap ko din si Mark "Makky dapat imo ni e check iyang balance og grado sa skwelahan ha...kay basta makahibaw ko nag binuang aw undang dayon....nya pangasaba kong dapat"

Tumango siya "makaka-asa ka labs" at sumaludo pa ang gago kaya tumawa na lang ako.

Niyakap ko nang napaka higpit si kiko at ganon don siya sa akin. Niyakap kami ni mama at papa. Tumulo ulit ang luha ko. Ayaw ko nang umalis, ditto na lang ako. Pero hindi dapat, nandito na ako , ipagpapatuloy ko para sa kanila itong ginagawa ko eh.

"mag ingat ka anak ha...tumawag ka kung maabot naka. Kaon og tarong ngadto"

"opo ma, wag kanang umiyak...sige ka hindi talaga ako makaka alis niyan kapag umiyak ka" Tumawa lang si mama at hinampas ako sa balikat bago pinunasan ang kanyang mga luha.

Sumakay na sila sa sasakyan ni Mang Bobet, nag paalam na din ako nila Mang Bobet at sinabihan sila ang bahala sa pamilya ko habang wala pa ako. Nag pa alam na kami at bago kami umalis ni Mark ay hinintay muna naming makalayo ang sinasakyan nila.

"bye mama, papa and kiko ....I love you all" mahinang sambit ko at kumaway sa kanila.