Pureboy Issues

Chapter 38

Chapter 38

"Tatawagan ko si Pablo." Kinuha ni Josh ang cellphone sa bulsa.

Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kalsada at sa kaniya at tinangkang agawin ang cellphone niya. Nagtagumpay akong makuha 'yon.

I squeezed it's button shut.

"At anong sasabihin mo? We fucked the whole night kaya hindi ako makakasayaw?" Sarkastikong tanong ko at nilagay ang phone niya sa dashboard.

"Uh huh, that's not fucking, baby." He slightly leaned towards me, caressing my arm. "We haven't fucked yet, I haven't fucked you yet. Those were making love," malambing na protesta niya.

Umirap ako sa hangin.

"Walang kaibahan, Josh Cullen. Sa'kin mo lang pareho gagawin 'yon, sa'kin lang dapat."

"Of course, baby. Pero hindi 'yan ang usapan natin. Hindi ka ba pagod? Wala bang masakit kapag gagalaw?" He asked me with his concerned tone.

Uminit ang mukha ko sa sunod-sunod na tanong niyang 'yon. Hindi ko siya nilingon nang dinungaw ako. I'm tired and I'm sore, sinong hindi kung ganoon siya kagigil sa tuwing hahaplusin ako.

Kung hindi ako mapapaigik sa kaunting kirot sa tuwing gagalaw ay iisipin kong panaginip ang lahat ng nangyari kagabi. Gustong-gusto ni Josh na ulitin 'yon sa utak ko, ako na walang dala, ay bumigay rin sa isang kalabit lang pagkagising na pagkagising.

"Paano ka sasayaw kung masakit—"

"H-Hindi masakit!" Putol ko sasabihin niya. "K-Kaya ko naman kasi..." Sabi ko sa maliit na boses.

"Sigurado ka?" Dinungaw niya ulit ako para makasigurado.

"Mejo nanggigil kasi ako kanina..."

Humigpit ang kapit ko sa manibela sa hiya. Bakit ba namin 'to pinag-uusapan at sa gitna ng pagmamaneho pa talaga!

At saka anong mejo?! Ganoon karahas ang mejo niya?! Oh God! Alam kong may natitira pa siyang pagtitimpi sa katawan, hindi ko maisip kung wala 'yon. I'll surely be torn and sore as hell!

"...I was a little rough—"

"Hindi nga masakit." Pagpuputol ko sa mas nakakahiyang sitwasyon. "Can't we talk about something else?" Napipika na sa hiya na tanong ko.

Ramdam ko ang ngisi niya kahit 'di ko siya lingunin. Nakumpirma ko nga 'yon nang lingunin siya. Inikutan ko siya ng mata bago ibalik ang tingin sa kalsada.

He slightly chuckled. "Kung ganoon, nasarapan ka?"

Halos masamid ako sa sariling laway. Bigla kong tinapakan ang preno sabay sa pagpula ng traffic light.

"What the hell, Jah!" Gulat na ani Josh, mahigpit na nakahawak sa seatbelt niya.

"What the hell din 'yang tanong mo!"

Lumitaw na naman ang multong ngisi sa labi niya na parang walang nangyari at kahit nakakunot na ang noo ko.

"For the sungit naman this baby, bakit?...hindi ba masarap?" Nang-aasar na aniya.

Humalakhak siya nang pinandilatan ko. Hindi siya natinag at lalo pang humalakhak nang kurutin ko ang tagiliran niya. Wala rin naman akong nakurot sa tigas no'n.

"Oo na, masarap na! Titigil ka na?" Ngumisi lang siya sa'kin at tumango.

"Pasaway na 'to," I murmured.

Tinapakan ko ulit ang gas at nagpokus sa pagmamaneho.

"Masarap naman pala e, balik na tayo sa condo, tawagan na natin si Pablo." Tinapik ko ang kamay niya nang tangka niyang kukunin ang cellphone.