Дні ў Другой Школе піка Чансін ішлі сваёй мірнай чаргой, зіма няўмольна набліжалася да свайго пачатку. Абмінуў другі месяц, як Іжэн стаў вучнем Лу Чжуцзы. Час, што юнак правёў тут, зусім не быў выдаткаваны дарма: усё ж ён навучыўся хоць неяк чытаць і пісаць, трымаць меч і лук у руках. І хоць гэтага ўсё яшчэ было занадта мала, каб Іжэн мог стаць сапраўдным заклінальнікам, Настаўнік быў бязмерна рады старанням свайго вучня.
Дрэвы амаль цалкам скінулі з сябе лісце, і адны толькі лотасы былі такія жа прыгожыя, як і ўвесну. Жураўлі, што жылі на піку Чансін, па сваім звычаі лёталі коламі ў бясхмарным небе. Словам, усё ў Другой Школе было спакойна.
— Настаўнік, Настаўнік! - крычалі роячыяся поплеч Лу Чжуцзы старэйшыя вучні, натхнёныя сваім першым заданнем. Іжэн і сам быў усхваляваны, хоць ад гэтага натоўпу ён трымаўся асабняком, аддаючы перавагу назіраць за парай птушак на даху прыстанку Настаўніка, і выраз яго твару выяўляў толькі поўную абыякавасць. Хоць думаў ён, што было б проста выдатна ўбачыць і іншыя куткі гэтага велізарнага свету, апроч Імператарскага Горада і піка Чансін.
- Куды мы адпраўляемся? Што за заданне чакае гэтых вучняў? - наперабой пыталі юнацкія галасы, пакуль Іжэн нарэшце не ўклініўся, уціснуўшыся ў лорда:
- Настаўнік вам усё тлумачыў яшчэ тыдзень таму, вы зусім забыліся? Ганьба вам, раз не слухаеце словаў Настаўніка ці адразу прапускаеце іх міма вушэй, свіныя вы галавы [1]!
- Тое, што ты старэй, не дае табе права казаць так пра нас! - абурыўся бойкі хлопец і тыкнуў Іжэня ў грудзі. - Сам толькі і робіш, што гультаюеш, а па вечарах і зусім кудысьці знікаеш! Настаўнік, вы ведалі пра гэта?!
Калі пагляды вучняў раптам звярнуліся да Чжуцзы, той не знайшоў у сабе сіл адказаць. Дый што тут казаць, каб не пасарамаціць Іжэня, а заадно і сябе? Лорд толькі збянтэжана схаваў твар за веерам і спыніў далейшыя разбіранні цвёрдым "хопіць". Раптоўна гутаркі і шэпты змоўклі, і Чжуцзы нарэшце мог паўтарыць тое, што, як і сказаў Іжэн, ён казаў тыдзень таму:
- Кожны настаўнік рана ці позна павінен правяраць здольнасці сваіх вучняў у цяжкіх сітуацыях і навучаць, як сябе ў іх весці. Гэты настаўнік аддае перавагу тэорыі практыцы, -дэкламаваў Чжуцзы, пастукваючы веерам па далоні. - Таму я вырашыў, што ў гэты дзень мы адправімся ў маёнтак высокашаноўнага Гуан Ча Сіна [2].
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Песня чырвоных ліхтароў
Исторические романы"Ці воля гэта лёсу ці толькі ўдалы збег абставін, у гэтым велізарным свеце ўсё ж сустрэліся мы - уладальнік слязы Цзюню і ўтаймавальнік магічнага голасу". З першага года кіравання імператара Фэншы ў Чанхуандзі не было і дня адхлання ад дэманічных сі...
