Part 4>>>
"ေျခလွမ္းေတြ ပ်က္ေနတယ္ေနာ္ အရွင္ွးင္း ဘာဇာတ္လမ္းေတြေရးေနတာလဲ "
အိမ္ထဲ ဝင္လာခိုက္ ဧည့္ခန္းဆက္တီေပၚက အေမႏွင့္အေဖေၾကာင့္ သူကိုယ္ရိွန္သက္သြားရတဲ့အထိ။
"ဟိုေန့က ေသာ္တာေလးလာသြားတယ္ မင္းက အိမ္ကပ္တယ္မရိွဘူး"
"သူလာတာ ကြၽန္ေတာ္က ရိွေနစရာလိုလို႔လား အေမ"
"ဟဲ့ သူက သမီးကို ခ်စ္ေနတာေလ သမီးဘာသာလိင္စိတ္ ဘယ္ကိုပဲ တိမ္းၫြတ္တိမ္းၫြတ္ အေမခြင့္ျပဳေပမယ့္ မိန္းမတကယ္ယူမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေသာ္တာနဲ႔ပဲ သေဘာတူတယ္"
"Sorry ပါ အေမ ကြၽန္ေတာ္က တစ္ျခားအရာေတြအားလံုး အေမ့သေဘာက်လိုက္နာႏိုင္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားေရးရာမွာ တစ္ပါးသူအမိန္႔ကို လက္မခံႏိုင္ပါဘူး"
"ရွင္းဆက္သြင္"
"အဟက္....ထားလိုက္ပါ ကို ...သြင္ ၾကည့္စီစဥ္လိုက္မယ္ မင္းရဲ့အေမက ဘယ္လိုလူလဲဆိုတာ ေမ့မနဲ႔ေနာ္ ရွင္းေလး"
"ကြၽန္ေတာ္က အေမ့သမီးပဲဟာ သိရဲ့သားနဲ႔"
"ေကာင္းၿပီ ရွင္းေလး ... မင္းရဲ့ခ်စ္သူက ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲဆိုတာ ၾကည့္ရေသးတာေပါ့"
"ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူက အေမတို႔ေတြးေနတာထက္ပိုအဖိုးထိုက္တန္တယ္ဆိုတာ အာမခံတယ္"
"ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ေလ"
~~~~
အၿမဲတမ္းေမႊးရနံ႔သင္းပ်ံ့ၿပီး တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြက်ေနၿမဲ ခေရ။ ေျမနီေရာင္လမ္းမထက္မွာ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေအာင္ေႂကြေနဆဲ။ တစ္ေယာက္ထဲေလ်ွာက္လာတဲ့ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားေလးထဲ ေမာင္ႏွင့္ တူတဲ့ လူရိပ္ပင္မေတြ့ရေသး။
"ေမာင္... မေရာက္ေသးတာျမန္းလား "
လက္မွ ႀကိဳးေသးတပ္နာရီလွလွေလးကို ေျမႇာက္ၾကည့္ၿပီး လည္တန္ဆႏ့္႔ကာ ေမ်ွာ္ၾကည့္ရင္း ခေရပင္ေလး၏ ေအာက္သို႔ ေရာက္လာခဲၿပီ။ ပဆုပ္တုတ္သ႑ာန္ႀကံဳႀကံဳ႔ေလးငံု႔ကာ ေျမျပင္ထက္က ခေရေႂကြေတြကို ေကာက္ရင္း လက္ခုပ္ထဲထည့္႔ကာ ရႉရိႈက္လိုက္ေလေသာအခ်ိန္
"ဟယ္ .....ခေရမိုး ရြာၿပီ"
ပင္ယံထက္က ေလမေနွာ့ပဲ ေႂကြက်လာေသာ ပန္းခေရေတြ လက္ျဖင့္ ခံယူရင္း ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ေတာင္ ေမ့ၿပီး ၿမီးေကာင္ေပါက္ေလးလို ခုန္ေပါက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိပါရဲ့။
