အ ထ က (၆) ေျမာက္ဥကၠလာ။
တေဒါင္ေဒါင္ ေခါင္းေလာင္းထိုးသံအဆံုးမွာ ေက်ာင္းသား/သူေတြ၏ ညီညီညာညာ ႏႈတ္ဆက္သံက အခ်ိူးက်က် ထြက္ေပၚလာပါ၏။ တစ္ေန့တာ စာသင္ခ်ိန္ၿပီးဆံုးသြားၿပီမို႔ လြယ္အိတ္ေတြ ေကာက္လြယ္ကာ အျပင္ထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသား/သူေတြကို မြန္ တစ္ခ်က္ၿပံဳးၾကည့္လိုက္ပါ၏။
"မနက္က် စာရေအာင္ က်က္ခဲ့ေနာ္ လပတ္ စာေမးပြဲႀကီး နီးလာၿပီ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာမ "
အလ်ိဳလ်ိဳထြက္သြားေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကုန္ေသာ္ မြန္အတန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့ေလ၏။ ေအးေအးေဆးေဆး စာအုပ္ေတြကို ျခင္းထဲ စံုလင္ေအာင္ ထည့္႔ေနေသာ အခ်ိန္
"Teacher"
အတန္း၏ အဝင္ေပါက္နားက ေခၚသံေၾကာင့္ မြန္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေလ၏။ အျဖဴအစိမ္းဝတ္ဆံုႏွင့္ ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္။ သူမေလးက D ခန္းက ဂ်ူးဂ်ူးဇင္ ဆိုေသာ ေကာင္မေလးပင္။ ခ်စ္စဖြယ္အၿပံဳးေလးႏွင့္ မြန္႔ဆီေလ်ွာက္လာေလ၏။
"သမီးပါလား ဘာကိစၥရိွလို႔လဲ"
"ဘာမွ အေထြထူးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး အိမ္က လာမႀကိဳေသးဘူးေလ တီခ်ယ့္ကို ေတြ့လို႔ ဝင္လာတာ တီခ်ယ္နဲ႔ အတူျပန္ခ်င္လို႔"
"ေအာ္ ဒါဆို သမီးအိမ္က ဘယ္ခ်ိန္လာႀကိဳမွာလဲလဲ တီခ်ယ္ေစာင့္ေပးမယ္ေလ"
"မၾကာေတာ့ပါဘူး တီခ်ယ္ ခဏေန လာေတာ့မွာပါ ေပးေပး သမီး တီခ်ယ့္ျခင္း ဆြဲေပးမယ္"
"ေက်းဇူးပါ သမီးေရ"
စာသင္ခန္းကို ေသာ့ေသခ်ာပိတ္ကာ တပည့္မေလးႏွင့္ စကားတေျပာေျပာ ေက်ာင္းဝန္းထဲက ထြက္လာခဲ့ေလ၏။ ေက်ာင္းဝန္းထဲတြင္ ဆရာမအခ်ိဳ႕ႏွင့္ အိမ္မျပန္ေသးေသာ ကေလးအနဲငယ္သာ ရိွေတာ့ေလသည္။
"ဟိုမွာ အိမ္က လာႀကိဳၿပီ တီခ်ယ္"
ဂ်ူးဂ်းဇင္ လက္ၫွိုးထိုးျပေသာ ဖိုးရာဇာလမ္းထိပ္မွ အနက္ေရာင္ကားကို မြန္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေလ၏။ ဂ်ူးဂ်ူးဇင္တို႔အိမ္က ခ်မ္းသာေသာေၾကာင့္ အၿမဲေက်ာင္းပို႔ ေက်ာင္းႀကိဳ ကားနဲ႔ လုပ္သည္ေလ။
