Bab 6 -Afwan Nabhan

35 6 5
                                        

AKU berdiri di kawasan yang menempatkan motor-motor pelajar sambil mencari sesuatu. Mataku meliar mencari kesayangan aku yang satu itu. Mana pulak kesayangan aku ni? Makanan berbungkus plastik di tangan, aku kemaskan pegangan.

Penat mencari namun tiada hasil, aku melabuhkan punggung di bangku menunggu. Termenung ajelah, kesayangan sudah hilang.

"Meow! Comelnya sayang saya ni." Suara tersebut menghapuskan lamunanku. Naura? Bunyi mengiau juga menarik perhatianku.

Apabila aku berpusing ke arah punca suara, senyuman aku langsung melebar. Ada dua kesayangan aku! Kucing tu dan juga Naura. Bahagianya! Elok sahaja Naura mendukung kesayangan aku.

Aku mendekati dia. "Kau ambil kucing aku!" Tuduhku melulu.

Berkerut keningnya merenung aku. "Nama kau apa?" Soalnya sangat tiba-tiba.

"Afwan Nabhan." Tetap juga aku menjawab dalam rasa keliru.

Naura membelek kucing tersebut dengan berhati-hati lalu memandangku semula. "Tak ada nama kau pun."

Aku menahan tawa yang hampir terlepas. Muka sengaja dibuat garang. Mencerlung mata ke arahnya. "Banyaklah kau!" Nak aje aku luku kepala dia.

Dia tertawa lucu. "Aku ada satu aje. Tak banyak pun." Sengih kambing setelah itu. Tak cukup-cukup dia meloyar buruk! Geramnya aku. Nak aje digigit dia ni.

Apabila melihat dia ketawa, aku juga turut ketawa kecil. "Letak bawah kucing tu. Aku nak bagi makanan." Plastik di tangan, aku tunjukkan di depan muka Naura.

Naura mengangguk faham lalu meletakkan kucing di bawah. Kami mencangkung serentak. Berpandangan buat seketika sebelum aku berdehem. Jarak kami yang agak rapat sungguh menyentuh naluri kelelakian aku.

Balang pendek yang berisi makanan kucing, aku tuang untuk kesayangan aku. Tu dia, rakusnya dia makan.

"Kau selalu ke bagi kucing makanan macam ni?" soal Naura sambil mengusap badan kucing tersebut.

Kalau jujur, dia anggap aku menunjuk-nunjuk tak?

"Selalu jugak lah. Lagi-lagi kesayangan aku ni." Jawabku sambil mengusap kepala kucing menggunakan tangan kanan.

"Tangan kau sakit lagi?" Mata Naura tertumpu pada kekura tangan aku yang masih sedikit biru.

Mata kami bertaut. Tanpa sengaja, tangan kami berlanggaran kerana masing-masing hanyut dalam kontak mata ini. Pantas Naura menarik tangannya. Aku hanya selamba sambung mengusap kucing.

"Sakit tu dah tak. Mungkin makin elok lebam ni sebab ada kau kat sebelah." Pickupline aku berikan. Harapnya dia cair.

Dia mengemam bibir menahan senyum. Okey, dia cair. Aku menang!

"Apa kena mengena aku kat sebelah?" Soalnya bersama senyuman lebar sambil menggeleng. Eleh, senyum jugak!

"Kan dah kata, kau ubat aku." Aku sendiri tak percaya yang aku sebold ini!

"Aku ada nampak macam bentuk ubat ke? Kalau ya, aku cecair ke pil? Mengantuk tak lepas telan aku?" Dia memandang aku tak puas hati. Nampak sangat dia perli aku.

Lain macam pulak aku dengar soalan dia ni.

"Kau bentuk ubat paling sempurna yang pernah ada. Kalau telan kau lepas tu mesti ngantuk gila. Ubat paling sedap kut." Aku menjawab satu per satu soalannya. Layan ajelah dia ni.

PAPILLONTempat di mana cerita hidup. Terokai sekarang