𝑮𝒆𝒓𝒄̧𝒆𝒌 𝑩𝒆𝒏

51

Gece yarısını geçmişti ama Hokage Kulesi'ndeki ışıklar hala yanıyordu.Kızgın,sargılı bir Naruto, Tsunade'ye bakarak kollarını göğsüne geçirerek kapılarda durdu.Alışmıştı ve sarışına bakmadan önce son bir kağıt imzalamıştı.

"Git eşyalarını evinden al."Onu söyledi.

"Sanki lanet bir sarayda yaşıyormuşum gibi ev diyorsun."Naruto homurdandı,kollarını indirdi ve gözlerini yuvarladı.Tsunade ona alçak sesle,

"Bunun senin için en uygun zaman olduğunu biliyorsun..."dedi.Naruto'nun onda en çok nefret ettiği şey argümanlarının ne kadar mantıklı olduğuydu.Söylediklerinin çoğuna iyi bir karşılık veremedi.Ve onu düşman edip öldürmeyi planlamıyordu.Ondan nefret eden ya da ona herhangi bir şekilde hakaret eden o değildi. Hiçbir şekilde hatalı değildi.Naruto da ona olan öfkesini dindirmeyecekti. Bir iç çekişle sarışın döndü ve gitti. Yavaşça ve dikkatli bir şekilde dairesine doğru yürüdü, henüz yağmalanıp yağmalanmadığını merak etti. Şaşırtıcı bir şekilde, yoktu. Yükseltilmiş kaşlarla Naruto daireye girdi ve dikkatli bir şekilde etrafına baktı. Büyük bir kasap bıçağı olan kocaman bir adam gölgelerden bir yerden ona gelseydi şaşırmazdı. Naruto acıklı düşüncesine iç çekti.Hayır... Acınası olan şu anki durumuydu.Sonunda evinde kimsenin olmadığını öğrendi.Kendisi için yararlı olan tüm kitapları yavaşça çıkardı ve parşömenlerde sakladı. Ceketini fermuarını açtı ve tüm parşömenlerini sakladığı bir kemer taktı. Birkaç dakika sonra kitaplarını saklamayı bıraktı. Sonra mutfağına gitti ve gerekli her şeyi bir parşömende de sakladı.

Bunca zamandır tek bir kelime mırıldanıyordu;

Acınası.

Bir seçkini kurtardığı için köyünden sürüldü. Bu nasıl bir sıkıntıydı?Tch.

İhtiyacı olacağını düşündüğü her şeyi topladıktan sonra bir kez daha geriye bakmadan gitmeye karar verdi.Ne de olsa,yıllarca onu barındıran yer burasıydı; bazen sefil bir şekilde başarısız olmasına rağmen...Naruto kapıyı kapattı ve kilitledi,insanların hala bu daireye girip baskın yapmaya çalışıp çalışmayacağını merak ederken gülümsedi.Hala karanlıktı ve neredeyse bütün köy uyuyordu.İsteseydi ayrılmadan önce birkaç cam kırabilirdi,veda hediyesi olarak.Ama buna karşı karar verdi. Daha sonra geri gelirdi.
Ve her şeyi yavaşça yok ederdi.Her yeri yerle bir edecek ve özellikle birkaç kişinin acı çektiğinden emin olacaktı.Hokage Kulesi'ne gitmedi çünkü Tsunade ona hızlı dönmesini falan söylemedi. Bu yüzden eğitim alanına gitti.Orada duran polonyalıları gördü ve Sasuke'ye karşı kazandığı ilk zaferin anısına sırıttı.Uchiha ilk kez Naruto'nun gerçek gücünü fark etti.Zaman öldürmek için biraz daha dolaştı ve sadece güneş ışığının ilk ışınlarını gördüğünde Kuleye gitti.Birkaç ANBU onu bekliyordu ve kabaca onu köy kapılarına doğru çekti.

Naruto götürülürken,tüm yol boyunca pişkin pişkin sırıttı.Aslında, tüm vücudunu serbest bıraktı ve tüm ağırlığını damların üzerine koydu, sonra onu sürükledidel.Bu anbuları rahatsız etti ama tek kelime etmediler.Naruto onları sessizce övdü,

"Çok temiz,çok profesyonel."

Yakında kapılardaydı ve aslında onu bekleyen oldukça büyük bir kalabalığı görünce şaşırdı. Hokage de oradaydı.Yaşlılar, Konsey halkı, bazı rastgele köylüler ve cinler de öyleydi. Naruto'nun gözleri hafifçe genişledi.Artık Konoha ve Sasuke'nin bir parçası olmadığını düşünürsek. Geninler hiçbir şey söylemedi,aslında, etkileyicilerin sayısından dolayı hiçbir şey söyleyemediler.Bir kaçının yüzlerinde üzgün bir ifade varken bazıları başlarını salladı. Naruto'nun umurunda değildi.Onunla alay etmeye mi yoksa uğurlamaya mı geldikleri umurunda değildi.Ama tepkilerini görmek ilginçti.Önceki günkü adam geldi ve Hokage'nin onu"Sürgün etmesi" için harekete geçti.Naruto kendini bir çeşit veda konuşması için hazırladı.