Meslektaş | Texting -TAMAMLANDI-

3.3 🥂

Zümra parmağındaki yüzüklerine bakıp derince iç çekti. Böyle olmasını istememişti. Ayaz'a gereksiz bir durum olduğu için anlatmak istememiş gereksizce aralarında gerginlik olur diye düşünmüştü. Odasının kapısı tıklatıldığında umursamadı, kimseyle konuşmak istemiyordu. Kapının ardından Leyla seslendiğinde Zümra kapıya ilerleyip açtı.

"Bir sorun mu var?" diye sordu. Leyla kafasını iki yana salladı.

"Anneniz sizi bekliyor, eski odadalar"  Zümra kafasını salladı. Leyla gittiğinde odasından çıkıp kapısını kapattı. Üzerinde ki ince hırkasını düzeltip yüzünün ne halde olduğunu umursamadan eski odaya doğru ilerledi. Odanın önüne geldiğinde kapıyı tıklatıp direkt açtı. Odada annesinin en sevdiği şarkısı kısık ama duyulur şekilde çalıyordu. Annesini eskimiș yatakta elinde bir fotoğrafa bakarken gördüğünde girdiği kapıyı kapatıp kapıya yaslandı.

"Anne?"   annesi elinde ki fotoğrafa bakmaya devam ederken Zümra'ya dönmedi bile.

"Konuştuklarımızı duyduğunu biliyorum" dedi annesi birden. Elinde ki kendisinin ve kocası Ahmet'in sevgiliyken çekildikleri ilk fotoğrafları duruyordu. Üzerinden yıllar geçmesine rağmen resim hâlâ ilk günki gibi tertemizdi. Zümra annesinin dediğini anlasa da bir şey demedi. Kapıdan ayrılarak annesinin yanına doğru ilerledi.

"Sen benim yüzümden böylesin" dedi annesi birden. Zümra kaşlarını çatarak annesinin tam karşısında eğildi.

"Yıllar önce o pislik herifin teklifini kabul etmeseydim şimdi hiç bir şey böyle olmazdı belki" dedi.

"Ne teklifi anne? İyi misin sen?" diye sordu Zümra. Annesi eliyle gözlerinin altını silip Zümra'ya baktı. Kızının yüzünü ellerinin arasına alıp uzunca yüzüne baktı.

"Özür dilerim" Zümra annesinin ilk defa kendisinden özür dilediğini duyunca bir an afallasada uygun bir zaman olmadığı için pek takılmadı.

"Neden özür diliyorsun anne? Ne teklifi?"

"Babanın haberi yok. Ondan yıllardır saklıyorum. Babandan hayatım boyunca sakladığım tek şey bu" derin bir nefes alıp ayağa kalktı. Onun kalkması ile Zümra'da ayağa kalkıp annesine döndü.

"Sırf sadece bu yüzden kendimden iğreniyorum bazen. O benden yıllardır hiç bir şey saklamazken ben ikinize de bencillik edip sakladım"   elleriyle yüzünü sıvazlayıp derin nefes aldı.

"Sakinim bir şey yok, sakinim bir şey yok" dedi art arda. Ardından gözlerinin altını silip gülümseyerek hiç  bir şey olmamış gibi yaparak Zümra'ya döndü.

"Yıllar önce deden bana babandan gizli bir teklif sunmuştu. Babanı o zamanlar çok seviyordum. Benim için her şeyi yapmışken ona kendimi borçlu gibi hissediyordum bazen. Ettiği teklifi en fazla ne olabilir ki diyerekten fazla düşünmeden kabul etmiştim" 

"Artık teklifin ne olduğunu söyleyecek misin annecim?" diye sordu Zümra. Annesi kafasını salladı.

"Eğer oğlumla evlenmek istiyorsan ilk  çocuğunun yaşama şekili benim ellerimde olacak. Ben ne istersem onu yapacak, istediğim okullarda okuyacak ve benim istediğim mesleği yapacak, demişti bana"  Zümra duydukları karşısında şaşırırken ellerini göğsünde birleştirdi.

"İnanmak istemiyorum" dedi kafasını iki yana hızlı sallayarak.

"Özür dilerim" diye fısıldadı annesi. Çalan şarkının sesini arttırıp tekrarlaması için ayarladı. Dışarıdan konuşmaların kimsenin duymasını istemiyordu.