Πυρόξανθη-Το Κορίτσι των Σκιών [✓] - ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

24. Το Λουλούδι του Ήλιου

Τα φτερά σου θα τυλιχτούν στις φλόγες,

Μα οι αμαρτίες σου δε θα καθαρίσουν όλες.

Το σκοτάδι ξέρει το μυστικό σου,

Μα δεν είναι μόνο δικό σου.

Και ήθελες να στηριχτείς στα δικά σου φτερά, να ξαναγεννηθείς από τις στάχτες και από τα λάθη,

Αλλά προτίμησες να πνιγείς στα πάθη.

Το δηλητήριο σου είναι πικρό,

Αλλά εγώ δε θα σε εκδικηθώ,

Και από τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ.

Έχει περάσει μια εβδομάδα από τότε που η Νυμφαλίδα της Νεφέλης έκοψε τα φτερά της και την απορρόφησε η σκιά της. Δάκρυα, οργή, πείσμα, αγάπη, ευγνωμοσύνη, ανακούφιση, αισιοδοξία, χρωμάτισαν τη φιλία μας με αποχρώσεις που δε γνωρίζαμε ότι υπήρχαν και ο δεσμός μας έγινε πιο δυνατός από ποτέ. Δεν θα εστιάσω στις θεωρίες που τη θέλουν τον κακό χαρακτήρα του βιβλίου μου, αλλά στο γεγονός ότι κανένας δεν μου ανήκει, μόνο εγώ ανήκω σε εμένα, και προτιμώ να αποκοπεί από τη ζωή μου παρά να βυθιστεί στα σκοτεινά μυστικά της. Τα θέματα εμπιστοσύνης μου αντιμετώπισαν σκαμπανεβάσματα, αλλά στο δικό μου τρενάκι του λούνα παρκ οι θέσεις είναι τετραθέσιες, βαμμένες στο γαλάζιο.Παρόλα αυτά, στη μνήμη μου θα είναι για πάντα χαραγμένο το βλέμμα της λίγο προτού πιει εκείνο το υγρό μαύρο και αφεθεί στα χέρια του θανάτου. Η Αυγή ισχυρίστηκε ότι ήταν μια από τους προδότες, κομμένο ύφασμα, ξύλα, καρποί της γης, στάχτες, όλα έδειχναν ότι η Νεφέλη προσπαθούσε να καλέσει τις Σκιές. Και κάπως έτσι, μια σελίδα από το ημερολόγιο μου τυλίχτηκε στις φλόγες του χάους της και τη πήρε μαζί της. Κανένα τάγμα, κανένας νόμος και κανένα αίμα, δεν είναι αρκετά για να με πείσουν να εμπιστευτώ τον οποιονδήποτε που έχει ανθρώπινη σάρκα και καλές προθέσεις, γιατί το μέσα του μπορεί να φλέγεται για να με βλάψει και οι στάχτες του να με πνίξουν κάποιο βράδυ. Ελπίζω τουλάχιστον το δηλητήριο να ήταν πικρό, όπως η γεύση που άφηνε το όνομά μου στο στόμα σου κάθε φορά που τα φτερά σου προσπαθούσαν να κρύψουν τα δικά μου. Μπορεί το τάγμα να είναι η ασπίδα που με προστατεύει, αλλά το ξίφος του σκότους είναι πιο αιχμηρό και διψάει για αίμα, για να γυαλίζει η κόψη του ακόμα περισσότερο, όπως και η περηφάνια των ανθρώπων. Στο τατουάζ της πεταλούδας που είχαμε από κοινού, το γαλάζιο χρώμα άρχισε να ξεθωριάζει, σαν να μετράει έναν λιγότερο ιππότη. Άραγε αν φύγουν και οι υπόλοιπες Νυμφαλίδες θα μαυρίσει και θα μετατραπεί σε νυχτοπεταλούδα; Αποφεύγω να αναρωτηθώ το πως έγινε αυτό, δε θεωρώ τίποτααδύνατο από την ημέρα που ο κόσμος των Σκιών, έγινε και δικός μου.