Πυρόξανθη-Το Κορίτσι των Σκιών [✓] - ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

7. Απομίμηση

«Απο ψυχολογική πλευρά, ο στόχος της να ανακαλύψει την αληθεια που κρύβεται πίσω απο τις επισκέψεις των Σκιων, της εχει γίνει έμμονη ιδέα. Αυτο, εξακριβώνεται και απο τα όνειρο που της προκάλεσε κρίση πανικού.» κάνει μια γρήγορη ανάγνωση τα στοιχεία που έχει καταγράψει για να κατανοήσει τη σημασία του ονείρου. Η Αλίκη, έμεινε ανέκφραστη και σιωπηλή. Ένιωθε τον εσωτερικό της κόσμο να φλέγεται.
«Οσο την αφήνεις στο σκοτάδι, τόσο περισσότερο τροφοδοτείς τις Σκιές.» η Ζωη σχεδον την εκλιπαρεί. Δεν μπορούσε να διανοηθεί οτι μια μητέρα, όπως η Αλίκη, θα προτιμούσε να βλέπει το παιδί της να φλερτάρει με τους κινδύνους της εμμονής, της ψύχωσης και ολόκληρης της τρέλας. Πως είναι δυνατόν;
Αναστενάζει απελπισμένη. «Ας το παρουμε απο τη αρχη. Εχει απευθυνθεί σε καποιον αλλον για να βρει μια εξήγηση; Πριν επισκεφθείτε εμενα.»

«Είχε επισκεφθεί έναν πνευματικό...Δεν ανοίχτηκε πολυ πάνω σ'αυτο το θέμα. Υποθέτω επειδή θα αναφέρθηκε σε δαιμόνια και μαύρη μαγεία.» καγχάζει και επαναλαμβάνει ξανά τη λέξη 'δαιμονια'.

«Μαλιστα», ξεγλιστρά απο τα χείλη της σχεδον αδιάφορα. «Εσενα; Σου μίλησε για το ονειρο;»

«Δεν αναφέρθηκε αναλυτικά. Μόνο οτι είδε ξανά τις Σκιές.», υγραίνει τα ξηρά χείλη της. «Δεν ήθελα να τη ρωτήσω κάτι παραπάνω. Θόλωσα, είχα τρομοκρατηθεί απο τα κλάματα και τις φωνές της.»

«Την επισκέφτηκε η Λίλιθ.», η Ζωη φαινεται να μονολογεί την ιδια φραση επανειλλημένα, προσπαθώντας να συγκροτήσει το νοερο παζλ της υπόθεσης.

«Μα, η Λίλιθ δεν υπάρχει. Ει–ειναι μύθος.», σχολιάζει η Αλίκη και προσπαθεί να κατανοήσει τη κατάσταση που επικρατεί.

Η Ζωη καγχάζει. «Γιατι εμεις τι ειμαστε; Μύθοι. Στη χειρότερη, τρομακτικές ιστορίες για να κοιμούνται τα παιδιά πριν τα μεσάνυχτα.» 

«Δεν μπορώ να καταλαβω», παραδέχεται απελπισμένα η Αλίκη.

«Σύμφωνα με τη Λυδία, στο όνειρο της βρέθηκε στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα. Τοτε εμφανίστηκε η Λιλιθ, ετσι ακριβώς οπως μας τη παρομοιάζαν και οι Χαρισματικές: Το χρώμα της ηταν μπερδεμένο στις αποχρώσεις του γκρι, του μωβ και του άσπρου. Τα μαλλια της ηταν κόκκινα, σαν της κόρης σου. Στην αρχη ειχε πειστεί οτι εβλεπε τον μελλοντικό της εαυτό· ίσως τη πιο σκοτεινη της πλευρα. Δεν ειχα σκεφτεί οτι πρόκειται για επίσκεψη της Λίλιθ.», παίρνει μια βαθιά ανάσα. «Μεχρι που στο όνειρο εμφανίστηκε το χαρακτηριστικό της Λίλιθ: ο άνεμος που ξυπνά το σκότος... και τα παιδικά γελια.»