"Babam bunu öğrendiğinde çok kızacak." Yarım ağız gülümseyerek telefonunu çıkardın. Öğretmeninin endişeyle terleyen avuç içlerini pantolonuna sildiğini görünce tek kaşını kaldırdın.
"Peki. İstediğiniz gibi olsun Miss Stark. " Telefonunu çantana geri koyarken gülümsedin.
"Gerçekten de çok iyisiniz." dedin ve alaycı bir baş selamı verip koridorda yürümeye başladın. Topuklu ayakkabılarını yere her vurduğunda çıkan ses insanların şaşkınlıkla sana dönmesine ve hayranlıkla sana bakmasına sebep oluyordu. Yol açıldı ve sen geçtin. Dolabının önüne gelince dolabını açtın. Yere düşen bir düzine çiçeği görünce goz devirdin ve kucağındaki kitapları dolabına yerleştirdin.
"Sürprizimi beğendin mi canım?" Okulun popüler erkeği gülümseyerek sana bakıyordu. Alayla gülümsedin ve ayakkabının ucuyla yerdeki çiçekleri ezdin. Bakışları ezdiğin çiçeklere kayınca gülümsemesi soldu.
"Evet, çok beğendim." Alayla konuştun ve oradan ayrıldın. Çıkışa doğru ilerlerken seni bekleyen Happy'i gördün ve arabaya doğru ilerledin. Arka koltuğa oturdun.
"Nerde kaldı bu çocuk?" Happy kendi kendine konuştu, ona doğru eğildin.
"Kimi bekliyoruz Happy?" dedin.
"Peter Parker. Babanın onunla acil bir işi var. Bugün bizimle kuleye geliyor." dedi. Başını salladın ve kafanı okula doğru çevirdin. Arkadaşı Ned ile konuşarak gelen çocuğu görünce arabadan indin ve ona doğru ilerledin. Seni fark etmedi. Ancak Ned etmişti. Dirseğiyle Peter'i dürttü. Peter hızlıca kafasını sana çevirince şokla yerinde durdu.
"Seni bekliyoruz örümcek çocuk." dedin ve koluna girdin. Arabaya doğru ilerlerken arkanı döndün ve Ned'e doğru bağırdın.
"Arkadaşını çaldım hayatım! Kusura bakma!"
Hızlıca arabaya bindiniz, kapıyı kapatmadan önce son duyduğunuz cümle seni gülümsetti.
"Bana hayatım dedi."
Yerinde dönmüş bir şekilde arabaya bakan Ned, büyük bir şokla yerinde donmuştu.
