Not: Çeviri bölümüdür.
Okuldaki herkes kiminle sevgililer
gününde beraber olmak isteyeceklerini fısıldarken ya da sevgililer temalı dans için birbirlerine çıkma teklif ederken, midenizde sürekli bir kelebek uğultusu hissettiniz.
Çeşitli kişiler tarafından size birkaç kez çıkma teklif edilmişti ve her birini kolayca hayal kırıklığına uğratmak zorunda kaldınız. İlgilendiğin tek bir kişi vardı ama onun da aynı şeyi hissettiğinden emin değildin.
Aklınızda şüphe ve göğsünüzde endişe olsa bile, özellikle onun için aradığınız çikolataları ona vermek için her türlü niyetiniz vardı.
Umurunda olup olmayacağı veya onların arkasındaki niyeti anlayıp anlamadığı hakkında hiçbir fikriniz yoktu ama bu sizi durduramayacaktı.
Siz malikanede gümüş saçlı mutantı aramak için yürürken, çikolatalar çantanıza tıkıştırıldı ve kalan tüm odayı kapladı. Onu bulman ne kadar uzun sürerse, kendine güvenmen o kadar zorlaşıyordu.
Son bir odaya baktığınızda ve onu hâlâ göremediğinizde, mağlup bir şekilde iç çekersiniz. Belki şehirdeydi? Ya da belki birisiyle birlikteydi. Bu düşünce göğsüne keskin bir sancı gönderdi. Ama sen bu düşünceyi bir kenara ittin ve çatıya çıktın. Sessizce oturmak için en sevdiğiniz yerlerden biri.
Çatının kenarında otururken, hafif bir esinti saçlarının arasından geçerken okul kampüsüne baktın. Parmağınızı kaldırarak küçük bir hava girdabı oluşturdunuz, çatıdaki tüm yaprakları topladınız ve köşeye bir yığın halinde düşmelerine izin verdiniz.
Zar zor duyulabilen keskin bir ıslık ve ardından bir hava üfleme işitince Peter aniden çatıda yanınızda duruyordu. Ona baktığında kalbinin hafifçe attığını hissettin.
Gözlüğünü kaldırıp sana bakarken yumuşak bir nefes verdi. "Seni arıyordum, burada olacağını bilmeliydim."
Gözlerini kırpıştırdın "Beni mi arıyordun?"
Karşına oturmadan önce başını salladı, "Sana bir şey vermek istiyordum."
Ceketine elini uzatırken onu izlerken, kalbinin çarptığını hissettin.
Küçük bir demet dağınık lale çıkaran Peter kaşlarını çatarak bir saniye onlara baktı.
"Ah. Hay aksi. Üzgünüm, onları rüzgardan korumak için ceketime koydum." Onları yavaşça sana verdi.
Onları alırken, yanaklarınız ve boynunuz ısınırken kıkırdamanızı bastırarak gülümsediniz. Hafifçe dövülmüş ve eğilmiş olabilirler ama yine de güzellerdi. Gözlerine baktığınızda, onun hakkında gergin bir havası olduğunu söyleyebilirdiniz.
"Bana çiçek mi aldın?"
Usulca gülümsedi ve başını salladı "Birkaç kişi tarafından sevgilileri olman ve onlarla dansa gitmen istendiğini biliyorum, ama düşündüm ki... şey, umarım, belki bir şansım olur."
"Evet."
Siz kendi hevesinize hazırlıksız yakalanmış bir şekilde gülümserken gözleri şaşkınlıkla sizinkilerle buluştu.
"Sorabileceğini umuyordum."
Gergin bir şekilde "Öyle miydin?"
"Evet. Oh!" Çikolataları hatırlayarak çantana uzandın, çikolata kutusunu çektin ve onları zorla çekip çıkarmak zorunda kaldın.
Bükülmüş kutuyu ona uzatırken kıkırdadın "Sana da bir şey aldım."
Çikolataları alırken en sevdiği şeyler olduğunu anlayarak gülümsedi.
Çiçeklere baktığında kutudakine benzer bir durumda olduklarını görünce sırıttı. "Teşekkür ederim."
Utangaç bir şekilde gülümsedin, o sana biraz daha yaklaşmak için ileri atılırken bir kez daha gergin bir çırpıntı hissettin. "Gerçekten benimle dansa gelecek misin?"
"Çok isterim" anlamında başını salladın.
"Ve, uh" hafifçe boğazını temizledi "Sen benim sevgilim olacak mısın?"
Gülümsemeni bastırarak tekrar başını salladın. Parlak bir şekilde gülümsedi "Ya ondan sonra?"
Hafifçe omuz silkerek gülümsedin "Bundan sonra mı?"
"Uh, hala benimle olacak mısın?"
Gülümsemeni daha fazla bastıramayarak hafif bir kıkırdama sesi çıkarırsın "Evet, yine de seninle olacağım Peter. İstediğin buysa."
Başını salladı "Öyle, kesinlikle öyle."
"Güzel, ben de."
