Wrath Of Azura

29

Kuzui Suzuki (Big Bo)

Trigger warning: Blood and violence

I was just looking at the blood spread across the dojo room. They dare to fight with me... when they are not even close to my level, rather... they are not even on any level.

I swept my hair back at tinignan ang sarili ko sa salamin. My hair is white as snow, isa iyon sa genes ng pamilya ko. Ewan ko ba at bakit puti, pinagkakabaliwan tuloy ako ng mga babae kahit saan ako mag daan.

"Oi, karera o oidashimasu ka, soretomo anata no chi de dōjō mo yogoshimasu ka?" (Hey, get them out, or do you want your blood to dirty the dojo too?) I said coldly. Mga tatanga-tanga.

Alam nilang wala ako sa mood kaya agad nila inalis ang sampung bangkay at nilis ang dojo. Dahil siguro nasasakop ko na ang Shibuya bigla na lang sila susugod dito?

Yung Hokkaido at ang Kanto ay nasasakop ko na. Ang Tokyo naman ay nasakop ko na, kaya halos ang mga nakakalaban ko na lang ang mga yakuza.

Lumayas ako sa dojo namin na naipasa sa akin ng tatay ko bago siya mamatay sa harapan ko. In short bago ko siya patayin. It became our tradition that the heir of the dogo will defeat the master. I never felt anything nung ginawa ko 'yon... dahil hindi naman maayos ang relasyon namin ng papa ko.

He just trained me and was neglectful, maybe because para hindi ako ma-attach sa kaniya at madali ko kunin ang buhay niya na walang pagsisi.

I just sometimes visit the dojo because it was suffocating there. I just go there to lose some steam. Napabuntong-hininga na lang ako at umupo sa tabi ng Makomanai river kung saan minsan din doon tinatapon ang mga bangaky.

So... ano sunod?

Mabilis ako ma-bored at wala pa naman akong plano mag asawa o magka-anak. Wala pa iyon sa listahan ko kaya wala pa ako na t-train sa dogo, dahil hindi kani-kanino tinuturo ang martial arts namin. Dapat may successor kami para ipasa 'yon.

"Oi!"

Lumingon ako habang may lollipop sa bibig ko. May mga lalaki nanaman, may mga black cars sila, at mga naka temo sila nasuot. Mga Yakuza 'to.

"Sore de, anata wa karera ga howaitotaigā to yobu hitodesu ka? hah! Tora to yoba rerunoni yowa-sō!" (So, you're the one who they call white tiger? You look weak to be even known as a tiger!) panunuya niyang sabi.

Ngumisi na lng ako at tumayo. "Nē, anata wa... Rōjin hōmu ni irubekide wa arimasen ka?" (Hey, shouldn't you be in a... retirement home?) natatawa ko'ng sinabi sa kaniya, just looking at his red face... I know. I hit the jackpot.

"Damatte kare o tsukamaero!!" agad ako sinugod ng mga tauhan niya.

Tinanggal ko ang lollipop sa bibig ko at kinuha ang mga mukha nila. Binalibag ko ang mga ulo nila sa semento. Gamit naman ng aking kamao na nakatago sa mahaba ko'ng damit, sinapak ko naman ang isa sa kanila.

Bigla ito napasigaw sa sakit at makikita ang kalmot sa mukha niya na may dugo na tumutulo. Gamit ang joints ng mga daliri ko, ginamit ko iyon sa pangkalmot sa kaniya.

Tumalon ako at gamit ang mga ulo nila ginawa ko iyon bilang tapakan, hanggang sa makarating ako sa boss nila. Agad-agad siyang tumakas pero kinuha ko kaagd ang buhok niya at sinaksak ang lollipop ko sa gilid ng templo niya. "Shh..."

I looked at his face that is covered with terror. Nilabas ko ang dila ko bilang pang-aasar sa kaniya at binagok ang ulo niya sa may sasakyan niya. Tinignan ko ang kamay ko at ang damit ko.

Good... there's no blood.

May narinig ako'ng may kumaluskos sa damuhan at agad ako tumingin doon. Shit, may nakakita ba sa'kin?! Without a second or two agad ako pumunta doon at gamit lamang ang kamay ko inalis ko ang palumpong.

"Ahh!!" sigaw ng isang lalaki.

"C-Commander! Ayos ka lang po ba?!"

"Commander! Yung ilong mo!"

"Commander! Tangina, nahuli tayo!"

I was shocked to see how many of them hiding in one or two bushes. Agad ko kinuha ang kwelyo ng sinasabi nilang Commander. Is he from the Army? Shit... I need to kill him.

Nilagay ko ang braso ko sa may leeg niya at ang kamay ko sa may ulo niya para mabali ko na lang ito.

"W-wait lang!!" rinig ko sa panick niyang boses.

"H-hoy! Bitawin mo yung Commander namin! Kahit ulupong 'yan, Commander pa rin namin 'yan!"

"Kahit malakas ka at mas pogi pa kay Commander! Tatalunin ka namin!" sigaw naman ng isa habang binabara ang Commander niya.

"anong sabi mo?! Letse ka!" hindi makapaniwala na sabi ng Commander nila.

"Loko ka ba? Mas malakas pa nga 'yung mga yakuza doon kays sa'tin! Tapos natalo niya 'yon lahat, pano pa tayo?!"

They were so loud, but they really want to save their Commander... it was a funny sight. They were scared to go towards me, pero pag dating sa Commander nila, 'yung iba sa kanila ay lumalapit na sa'kin.

Pinalaya ko na lang siya and gave him a warning look. "Huwag mong sasabihin kahit kanino... or I'll fucking rip the earth just to find you." I coldly said.

"Nag tatagalog ka?!" gulat niya'ng tanong sa'kin, hindi man lang niya napansin ang naging warning ko sa kaniya.

"Yeah," prangka ko'ng sagot sa kaniya.

Tumawa siya ng malakas at inilabas ang kamay niya para makipag hand shake. "Christian nga pala. Christian Domain Carpio, but you can call me Chris." He smiled at me.

"Kuzui... Kuzui Suzuki." Nakipag shake hands ako sa kaniya.

"At ito nga pala and... Maharlika!" he proudly shows his gang. They bowed to me. They are a lot until I realize something.

Maharlika?!

May naririnig ako tungkol sa kanila. They are like the Yakuza's in the Philippines, pero wala silang krimen na ginagawa. Ang tanging gawain lang nila ay tumulong sa bayan at to show people a new path in their dead end.

Ang pagkakaalam ko ay sakop na nila ang buong Pilipinas and they are now dominating Europe and some in China. Baka dito din sa Japan kukuha din sila ng teritoryo.

And this fool is their leader?! Tinignan ko si Chris at kita ko gaano siya ka-close sa mga tauhan niya kumbaga parang tauhan lang din siya. I never sense any fighting energy in him, but what I see to him more is... leadership.

He treats his members like a family, no wonder why maraming sumasama sa kaniya... because I also am near on my dead end.

"I'll give you my territory under one condition." I look at them seriously.

"Ah, ano 'yon?" I can see his eyes sparkling in excitement, gustiong-gusto niya talaga makakuha ng kahit isang teritoryo sa Japan.

"Let me join your gang." I shrugged my shoulder and anticipating for me to join.

Napatahimik siya ng saglit at ngumiti, "Sure! Welcome to my gang!" tinapik niya ang balikat ko. "Masaya rito pramis!"

Tinitigan ko lang siya at tumingin sa mga tauhan ng Maharlika nan aka ngiti sa akin at winewelcome ako.

"Tulungan mo ako sa mga chicks, mukhang expert ka doon e'" Bulong niya sa'kin.

I just looked at him disgusted. Just how did this mother fucker become the leader of a now ranking number one gang in the world?

But I hope... I never make the mistake of choosing a new path in this cold winter.

.

.

.

.

.

.

.

✧･ﾟ: *✧･ﾟ:* 　　 *:･ﾟ✧*:･ﾟ✧