Aşk-ı Mechur

Bölüm 15

Evime girip kapıyı kapattığımda , bu günde ölmediğim için şükrettim. Kendimi kontrol altına almam uzun zaman almıştı.Siyah beni bulduğunda şehirden çok uzakta ne yapacağımı bilemeden , ortalıkta geziniyordum.Siyahla karşılaşınca mikroçip in beni kontrol etmediğini anladığında, sıkıca boynuma sarılıp

_Kurtuldun küçüğüm, sende kurtuldun ,

Dediğinde ilk kez insanlığımı hissetmiştim.Annemiz , babamız ve kardeşimiz yoktu, labrotuvarlar da hatta artık fabrikalarda üretilen , robotlardan farkı olmayan , insan taklidi yapmak zorunda olan varlıklardık.Ama siyah bana ilk kez sarıldığında , anne şefkati hissettiğimi inkar edemem.

Bu düşünceler aklıma geldiğinde bir yıl öncesi gözümde canlanmaya başladı.

Bir yıl önce yeşil ve uyanışı

Aynanın karşısında boynumda ki mikroçipi çıkarmak için çabalarken, evin içindeki robotun kapıyı zorlamasıyla ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.Robot wowo ,onun ismi buydu kapıyı çalıp

_yeşil bayan yeşil iyi misiniz .Kapıyı açın lütfen yoksa zorla içeri girmek zorunda kalacağım

Ne yapacağımı bilmiyordum.Camdan atlamayı düşündüm ama çok yüksekti yapamazdım.Wowo dan kaçmam imkansızdı , hem ondan kaçsam başka biri daha evden çıkmadan yakalardı.Karar vermek zorundaydım ve gözlerimdeki yaşları silip, kapının kilidini açtım , wowo hemen içeri girip vücut taramasına başladı.İçimden konuşmaya başladım.

_sakin ol yeşil, sakin, o anlamazsa ,bu gün bu kapıdan canlı çakarsın , eğer anlarsa ölürsün, sakin ol , yoksa neler döndüğünü asla anlamazsın ve insanlık ölü gibi yaşamaya devam eder

Wowonun taraması bittiğinde , titrememek ve ağlamamak için dik durmaya ve gülümsemeye çalışıyordum, wowo

_sağlık durumunuzda bir sorun yok , ve farklı sorunlarda teşhis edemedim.Sizin anlatmak isteğiniz bir şey var mı?

Küçük boyuyla ve iki kocaman kamera gözleriyle , dikkatini bana kitleyip cevap bekliyordu.Aslında ana bilgisayar onu kontrol etmese , iyi ve sevimli bir evcil hayvan olabilirdi, hatta iyi bir arkadaş bile, ama şu anda farklı bir tepki ve yahut duygu hissettiği anda , beni buradan sağ çıkarmayacaktı.Sarı renginin ve yarım metre boyunu inceledikten sonra

_Beni kontrol ettiğin için teşekkürler wowo, ama hiç bir sorunum yok , çıka bilirsin

Banyodan çıkarken kafasını tam tur çevirip , yüzüme tekrar baktıktan sonra tamamen döndü ve çıktı.Kapıyı arkasından kapayıp derin bir nefes aldım.Eğer sabah kontrolünü de atlatırsam , sorun olmadan kaça bilirdim,ama nasıl , nereye, sorularım cevapsızdı, küvete girip kafamı yasladım. içeride uyuyamazdım o duygusuz katil wowo oradayken olmazdı. Düşüncelere daldım ve en çokta insanların, uyum sınavına girdiğinde katledildiklerini hatırladım.

Yani evlilik için uyum programına katılan ve sorun çıkaran , duygularını hisseden her insan , öldürüldü.Bu bana hem umut , hemde korku hissettirdi. Korkmamın sebebi benim gibi numara yapıp , robotları atlatan var mıydı ? yoksa ben tek miydim? umudum ise , belki kurtulan vardı , hala numara yapan ve sarı da belki numara yapmıştı, kurtuluşta vardı, insanların duyguları köreltildiysede umut vardı ...

Sabah oldu, ve evden aynı hissizlikle çıktım. Wowo beni uzun uzun inceledi, bir şey arar gibi ama rolümü iyi oynadım. Arabama binip şirketin önüne park ettim , asansörle yukarı çıkarken , hızla planımı yaptım.

Kameranın kör noktasına çantamdan ruj düşürdüm , ve onu aramaya çalışıyormuş gibi yapıp, asansörü durdurdum.Sora yardım telefonuna yaklaşıp panikle , danışmayı aradım ve kapalı kaldığımı söyledim.Konuşurken de , telefonun altındaki kabloları karıştırıp , asansörün sistemini tamamen kapadım. Artık tamamen yalnızdım, beni izleyen gözler yoktu.Çantamdan çıkardığım iğne ile kafamın arkasındaki mikroçipi çıkardım.Belleğin deki duygularla alakalı bölümü iğneyle kazıdıktan sonra mikroçipi tekrar yerine taktım.

Asansörde acil durum çantasındaki , deri toparlayıcıyı kullanıp yerine koyduğumda , artık tamamen hazırdım.Asansörün kapısı açıldığında , iki güvenlik robotu sıkıca kollarımdan tutup , beni sürüklemeye başladı.en üst kat da ki odaya , yani büyük patronun yanına çıkardıklarını anladıklarında, öleceğimden neredeyse emindim.

Kapı açıldı, ve içeri girdim.Karşımda iki büyük göz ve anlamsız bir şekilde sırıtan bir surat , beni bekliyordu.....