Bölüm 23

95 5 2
                                    

Sert kız başardığına sevindim. Bana güven bana güvenmek zorundasın......

Bu adam kafayı yemişti , benimle oynuyordu resmen. Kutuyu aralayıp içine baktım , kapalı paketlerde kuru meyveler ve bir kaç dilim kızarmış ekmek vardı. Kutunun alt tarafında ise temiz kıyafetler vardı.Çok acıkmıştım , hemen meyvelerden biraz yedim üstüne de koca bir yudum su içtim.Kırmızının kutuya koyduğu kıyafetleri de üstüme geçirdim.

Arabanın arka koltuğuna geçip sırt üstü uzandım. Saklandığım yer yukarıdan veya ana yoldan bulunması zor bir yerdi yani içim oldukça rahat bir şekilde bir kaç saat dinlene bilecektim.

Kırmızının yazdığı notu düşündüm, ona güvenmeliymişim ama nasıl ? Bana hiç açıklama yapmadan geri dönüşü olmayan bir yola sokmuştu , artık biliniyordum kaçtığımdan asderin haberi olmuştur , ve o sinir bozucu uyuz  ona güvenmemi istiyordu.

Bir saate yakın dinlendim ve kalkıp karnımı biraz daha doyurdum. Kırmızının kutuya koyduğu kıyafetler tamda üstüme göreydi.Bol bir kot pantolon ve uzun kollu geniş bir tişört, bunlarla oldukça rahat hareket edebilecektim.

Arabadan inip etrafı keşfetmek için kapıyı açıp indim. Ana yola doğru ağaçların arasından ilerlemeye başladım. Uzaktan gelen sesler vardı, bunlar kesinlikle asderin robotları ve insan kuklalarıydı.Biraz daha yaklaşıp ne konuştuklarını ve kim olduklarını görmek için sessiz sessiz ilerledim.

Artık hiç bir şey beni şaşırtamazdı , ve kırmızının arama ekibinde olması da şaşırtmamıştı.Hemen yönümü değiştirip onlardan uzaklaşmak için harekete geçtim.Uzaktan bağıran kadının sesi bütün tüylerimin diken diken olmasına yetmişti.

_Yeşil... artık kaçacak yerin kalmadı, bizi daha fazla uğraştırıp yorma , yanına geliyoruz teslim ol...

Bu sözler bana hiç bir şey ifade etmiyordu, sessiz ve olabildiğince hızlı ilerleyip onlardan uzaklaştım.Yolda tek düşündüğüm kırmızının ne yapmaya çalıştığıydı. Belkide benim için onlarla beraberdi, bilemiyordum ama çok fazla düşünmek bana yaramıyordu.Ne zaman bir şeyi derinden düşünmeye başlasam sonuç hep sarıya çıkıyordu.Beynimin derinliklerine sakladığım adam kafam ne zaman karışık olsa , çıkıp kendini hatırlatıyor ve tüm dikkatimi dağıtıyordu.

Dört saatlik  yürüme maratonundan sonra yerleşim merkezlerinden birine yaklaştığımı fark ettim.Burası sessizlikti , her topluluk farklı isimlerle anılırdı, bizimki  uyanış vadisiydi. Buraya neden sessizlik deniyor hep merak etmiştim ve bu gün nedenini yakından öğrenecektim.....

Aşk-ı  MechurHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin